سوال مطالعه مروری
در مطالعه حاضر، شواهدی درباره تاثیر استفاده از فیزیوتراپی قفسه سینه در مقایسه با عدم استفاده از آن در پاکسازی مخاط اضافی ترشح شده در ریه افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، بررسی و مرور شد.
پیشینه
ریه افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، مخاط اضافی تولید می‌کند. این امر منجر به عفونت‌های مکرر و آسیب بافتی در ریه‌ها می‌شود. بنابراین پاکسازی مخاط، با استفاده از داروها و فیزیوتراپی قفسه سینه، مهم است. فیزیوتراپی، مخاط را توسط تکنیک‌های مختلف، یا با دستگاه‌های مکانیکی یا هر دو پاکسازی می‌کند. فیزیوتراپی روزانه، زمان زیادی می‌برد و مشکلات متعددی را به وجود می‌آورد، لذا آگاهی از مفید بودن آن، مهم است. در این مطالعه، جست‌وجو برای یافتن مطالعاتی انجام شد که در آنها افرادی با شانس برابر برای قرار گرفتن در دو گروه فیزیوتراپی قفسه سینه یا عدم فیزیوتراپی قفسه سینه، شرکت کرده بودند. این یک نسخه به‌روز شده از مرورهای منتشر شده قبلی است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این زمان به‌روز است: 02 جون 2015.
ویژگی‌های مطالعه
در مرور حاضر، تعداد هشت مطالعه در نظر گرفته شد که نتایج مربوط به 96 فرد مبتلا به فیبروز سیستیک را گزارش داده بودند. تمام مطالعات بسیار متفاوت بودند و در برخی از آنها، درمان‌های متعدد با عدم درمان، مقایسه شده بود. در یک مطالعه، درناژ اتوژنیک، در شش مطالعه، فیزیوتراپی متعارف قفسه سینه، در سه مطالعه، فشار بازدمی مثبت نوسانی، در هفت مطالعه، فشار بازدمی مثبت و در یک مطالعه، فشار بازدمی مثبت فشار بالا در نظر گرفته شده بود. امکان ترکیب نتایج برای انجام آنالیز آماری وجود نداشت.
نتایج کلیدی
خلاصه یافته‌های این هشت مطالعه، نشان داد که روش‌های پاکسازی مجاری هوایی، برای پاکسازی مخاط، مزایای کوتاه-مدتی دارند. در سه مطالعه، مقدار خلط حاصل از سرفه اندازه‌گیری شده بود، نتایج آنها نشان داد که این دسته از افراد با استفاده از فیزیوتراپی قفسه سینه، خلط بیشتری را در اثر سرفه، خارج می‌کنند، در چهار مطالعه، پاکسازی ردیاب رادیواکتیو اندازه‌گیری شده بود، نتایج آنها افزایش پاکسازی را با استفاده از فیزیوتراپی قفسه سینه نشان داد. تنها یک مطالعه، بهبود در عملکرد ریه را در برخی از افراد گروه‌های درمان نشان داد؛ اما نتایج سه مطالعه دیگر که این پیامد را گزارش کرده بودند، هیچ تاثیر قابل توجهی از فیزیوتراپی قفسه سینه را نشان ندادند. در حال حاضر هیچ شواهد روشنی مبنی بر تاثیرات طولانی-مدت فیزیوتراپی قفسه سینه در پاکسازی قفسه سینه، کیفیت زندگی یا بقا وجود ندارد.
کیفیت شواهد
اکثر مطالعات وارد شده، دارای برخی از مشکلات در طراحی بودند که ممکن است بر اعتبار نتایج تاثیرگذار باشد. در کمتر از نیمی از مطالعات، مشخص نبود که همه نتایج گزارش شده یا خیر.
در مطالعات فیزیوتراپی، بیمار و فیزیوتراپیست از نوع درمان اطلاع دارند، و این موضوع ممکن است برخی از یافته‌های مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد. در نیمی از مطالعات، مقدار خلط حاصل از سرفه و تست عملکرد ریوی اندازه‌گیری شده بود که در یک چهارم آنها دیدگاه افراد درباره درمان خواسته شده بود، بنابراین امکان تاثیر گرفتن نتایج این مطالعات به وسیله آگاهی از درمان وجود داشت. در تمامی مطالعات، معلوم نیست که فرد در انجام درمان، باتجربه بوده یا خیر. این موضوع ممکن است بر کیفیت انجام درمان توسط افراد تاثیر داشته باشد و بنابراین بر قابل اطمینان بودن نتایج تاثیر می‌گذارد.
نتایج این مرور نشان داد که تکنیک‌های پاکسازی مجاری هوا و تنفس، از نظر افزایش مخاط شفاف، اثر تاثیرات کوتاه-مدتی دارند. شواهدی برای نتیجه‌گیری کردن درباره تاثیرات طولانی-مدت وجود نداشت.
فیزیوتراپی قفسه سینه، در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک به منظور پاکسازی مخاط مجاری تنفسی، به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود. این یک نسخه به‌روز شده از مرورهایی است که قبلا منتشر شده است.
تعیین اثربخشی و مقبولیت فیزیوتراپی قفسه سینه در مقایسه با عدم درمان یا سرفه خودبه‌خودی به تنهایی، برای بهبود پاکسازی مخاط (موکوس) در فیبروز سیستیک.
جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین (Cochrane Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group Trials Register) انجام شد که شامل منابع تعیین شده در جست‌وجوهای انجام شده در بانک اطلاعاتی جامع الکترونیکی و جست‌وجوهای دستی مجلات مرتبط و مجموعه خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بود.
تاریخ آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک: 02 جون 2015.
مطالعات تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده بالینی، که در آنها به نوعی از روش فیزیوتراپی قفسه سینه (تکنیک پاکسازی مجاری هوا) در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک استفاده شده و با عدم درمان به وسیله فیزیوتراپی یا سرفه خودبه‌خودی به تنهایی، مقایسه شده بود.
دو نویسنده به طور مستقل از هم، واجد شرایط بودن مطالعه را بررسی، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را در مطالعات وارد شده بررسی کردند. در پیامدهای منتشر شده، ناهمگونی به صورت پیامدهای گزارش شده وجود داشت که به معنای امکان‌پذیر نبودن تجمیع داده‌ها برای انجام متاآنالیز (meta-analysis) بود.
در جست‌وجوها تعداد 157 مطالعه شناسایی شد که از این بین، هشت مطالعه متقاطع (داده‌ها مربوط به 96 شرکت‌کننده)، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. میان مطالعات انجام شده، تفاوت‌هایی از نظر به کار بردن روش مداخله وجود داشت، به این صورت که مداخله در چندین گروه با استفاده از ترکیب بیش از یک روش درمانی انجام شده بود. در یک مطالعه، روش درناژ اتوژنیک، در شش مطالعه، فیزیوتراپی متعارف قفسه سینه، در سه مطالعه، فشار بازدمی مثبت نوسانی، در هفت مطالعه، فشار بازدمی مثبت و در یک مطالعه، فشار بازدمی مثبت با فشار بالا در نظر گرفته شده بود. شش مورد از هشت مطالعه، تک‌درمانی بودند و در دو مطالعه، مداخله درمانی در طول دو روز متوالی (یک بار در روز در یکی از روزها، دو بار در روز در روز دیگر) انجام شد. وجود ناهمگونی بسیار زیاد در مداخلات درمانی، از انجام متاآنالیز پیشگیری کرد. کورسازی شرکت‌کنندگان، مراقبان یا متخصصان بالینی در مطالعات پاکسازی مجاری هوا غیر-ممکن است؛ در نتیجه، این مسئله به عنوان خطر بالای سوگیری در مطالعات وارد شده، در نظر گرفته نشد. فقدان داده پروتکل، مانع از بررسی دقیق خطر سوگیری برای اکثر معیارهای دیگر شد.
چهار مطالعه، شامل 28 نفر، مقدار بیشتری از ترشحات پاکسازی شده را در طول فیزیوتراپی قفسه سینه، در مقایسه با گروه کنترل، گزارش دادند. در یک مطالعه، شامل 18 شرکت‌کننده، تفاوت معنی‌داری در وزن خلط وجود نداشت. در پنج مطالعه، پاکسازی ردیاب رادیواکتیو، به عنوان متغیر پیامد مورد استفاده قرار گرفت. در سه مورد از آنها (28 شرکت‌کننده)، گزارش شد که انجام فیزیوتراپی قفسه سینه، همراه با سرفه، باعث افزایش پاکسازی ردیاب رادیواکتیو نسبت به گروه کنترل می‌شود. یک مطالعه (12 شرکت‌کننده)، افزایش در پاکسازی ردیاب رادیواکتیو را در تمام مداخلات، در مقایسه با کنترل، گزارش داد، این مطالعه، تنها موردی بود که درناژ با ضربه و ارتعاش را معنی‌دار گزارش کرد و مطالعه باقی مانده (هشت شرکت‌کننده)، تفاوت معنی‌داری، بین فیزیوتراپی قفسه سینه، بدون سرفه، در پاکسازی ردیاب رادیواکتیو، نسبت به گروه کنترل گزارش نداد. در سه مطالعه، شامل 42 شرکت‌کننده، تاثیر معنی‌داری برای متغیرهای عملکرد ریوی پس از مداخله گزارش نشد، اما در یک مطالعه بهبود قابل توجهی در عملکرد ریوی پس از مداخله، در برخی از گروه‌های درمان، گزارش شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.