محافظ مفصل ران چیست؟
افراد مسن که در خانه سالمندان یا در منزل خود زندگی می‌کنند، در معرض خطر بالای زمین خوردن بوده و ممکن است پس از زمین خوردن شکستگی مفصل ران رخ دهد. این محافظ‌ها، سپرهای پلاستیکی (plastic shield) (سخت) یا پدهای فوم‌مانند (foam pad) (نرم) هستند که معمولا در جیب‌های لباس زیر فرد سالمند که مخصوص این کار طراحی شده، قرار می‌گیرند. آنها برای محافظت از افتادن به پهلو روی مفصل ران پوشیده می‌شوند.
آیا آنها از شکستگی مفصل ران پیشگیری می‌کنند؟
ما این مرور را برای بررسی تاثیر استفاده از محافظ‌های مفصل ران برای پیشگیری از شکستگی مفصل ران انجام دادیم. تمام مطالعات مرتبط را تا دسامبر 2012 جست‌وجو کردیم. تعداد 19 مطالعه را با حضور حدود 17,000 نفر که حدود 80 سال سن داشتند، پیدا کردیم.
به‌طور کلی، شواهدی با کیفیت متوسط از این مطالعات برای نتایج زیر وجود داشت.
در افراد مسن که در خانه سالمندان زندگی می‌کنند، استفاده از یک محافظ مفصل ران
- احتمالا شانس شکستگی مفصل ران را اندکی کاهش می‌دهد
- ممکن است شانس اندک شکستگی لگن را کمی افزایش دهد
- احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر دیگر شکستگی‌ها یا زمین خوردن دارد
در افراد مسن که در منزل خود زندگی می‌کنند، استفاده از محافظ مفصل ران
- احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر شکستگی مفصل ران دارد
هنگام استفاده از محافظ‌های مفصل ران، تعداد کمی از افراد دچار عوارض جانبی، مانند تحریک پوست، شدند. با این حال، افراد علیرغم تهیه محافظ مفصل ران، از آنها استفاده نکردند. درک بهتری از عوامل شخصی و طراحی این وسایل که ممکن است بر پذیرش و پایبندی به درمان تاثیر بگذارند، مورد نیاز است.
اگر محافظ‌های مفصل ران در دسترس افراد مسن ساکن در مراکز مراقبت‌های پرستاری یا اقامت افراد سالمند قرار گیرند، بدون افزایش دفعات زمین خوردن، احتمالا خطر شکستگی مفصل ران را کاهش می‌دهند. با این حال، استفاده از محافظ‌های مفصل ران ممکن است کمی خطر شکستگی‌های لگن را افزایش دهند. پذیرش و پایبندی ضعیف افراد مسن به استفاده از محافظ‌های مفصل ران مانعی برای استفاده از آنهاست. درک بهتری از عوامل شخصی و طراحی این وسایل که ممکن است بر پذیرش و پایبندی به درمان تاثیر بگذارند، مورد نیاز است.
افراد مسن که در خانه سالمندان یا در منزل خود زندگی می‌کنند، در معرض خطر بالای زمین خوردن بوده و ممکن است پس از زمین خوردن شکستگی مفصل ران رخ دهد. استفاده از محافظ‌های مفصل ران به عنوان وسیله‌ای برای کاهش خطر شکستگی مفصل ران مورد حمایت قرار گرفته‌اند. این محافظ‌ها، سپرهای پلاستیکی (plastic shield) (سخت) یا پدهای فوم‌مانند (foam pad) (نرم) هستند که معمولا در جیب‌های لباس زیر فرد سالمند که مخصوص این کار طراحی شده، قرار می‌گیرند.
این به‌روزرسانی یک مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 1999 منتشر شد، و چندین بار به‌روزرسانی شد، آخرین‌بار در سال 2010.
تعیین اینکه تهیه محافظ‌های خارجی مفصل ران (که گاهی اوقات به عنوان پد مفصل ران یا پد محافظ مفصل ران شناخته می‌شود) خطر شکستگی مفصل ران را در افراد مسن کاهش می‌دهد یا خیر.
به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (دسامبر 2012)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین 2012 ؛ شماره 12) ؛ MEDLINE (1950 تا هفته 3 نوامبر 2012)؛ MEDLINE In-Process (18 دسامبر 2012)؛ EMBASE (1988 تا 2012 هفته 50)، CINAHL (1982 تا دسامبر 2012)؛ BioMed Central (ژانویه 2010)؛ پایگاه‌های ثبت کارآزمایی و فهرست منابع مقالات مرتبط پرداختیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که به مقایسه گروه مداخله که محافظ‌های مفصل ران را استفاده کردند، با گروه کنترل پرداختند که محافظ‌های مفصل ران را نداشتند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر از انجام‌دهندگان کارآزمایی‌ها بودیم. داده‌ها با استفاده از مدل‌های اثر ثابت یا اثرات تصادفی در صورت لزوم ادغام شدند.
این مرور شامل 19 مطالعه است، که نه مورد از آنها به صورت خوشه‌ای (cluster)-تصادفی‌سازی شده انجام شدند. مطالعات مذکور تقریبا 17,000 بیمار (میانگین سنی 78 تا 86 سال) را وارد کردند. اکثر مطالعات به‌طور کلی در معرض خطر پائین سوگیری برای پیامدهای شکستگی بودند. کارآزمایی‌ها در 18 مطالعه، محافظ‌های سخت یا نرم مفصل ران را که برای اتصال به لباس زیر طراحی شدند، تست کردند.
گردآوری داده‌های 14 مطالعه (11,808 شرکت‌کننده) که در مراکز مراقبت‌های پرستاری یا اقامت افراد سالمند انجام شدند، شواهدی را با کیفیت متوسط برای کاهش اندک در خطر شکستگی مفصل ران یافت (خطر نسبی (RR): 0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.00)؛ تاثیر مطلق آن به معنای 11 نفر کمتر (95% CI؛ از 20 مورد کمتر تا 0) در هر 1000 شکستگی مفصل ران با استفاده از محافظ مفصل ران است.
هنگام گردآوری داده‌های پنج کارآزمایی انجام شده در سطح جامعه (5614 شرکت‌کننده)، شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که تاثیری اندک یا عدم تاثیر را در خطر شکستگی مفصل ران نشان می‌دهد (RR: 1.15؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.58)؛ تاثیر مطلق آن به معنای دو نفر بیشتر (95% CI؛ 2 نفر کمتر تا 6 نفر بیشتر) در هر 1000 نفر است که با محافظ‌های مفصل ران دچار شکستگی مفصل ران می‌شوند.
این مداخله احتمالا تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر زمین خوردن (نسبت نرخ (rate ratio): 1.02؛ 95% CI؛ 0.9 تا 1.16) یا شکستگی‌های غیر از مفصل ران یا لگن (نسبت نرخ (rate ratio): 0.87؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.07) دارد. با این حال، خطر نسبی برای شکستگی لگن عبارت است از RR معادل 1.27 (95% CI؛ 0.78 تا 2.08)؛ تاثیر مطلق آن یعنی یک نفر بیشتر (95% CI؛ 1 نفر کمتر تا 5 نفر بیشتر) در هر 1000 مورد شکستگی لگن که دارای محافظ مفصل ران باشند.
بروز عوارض جانبی هنگام استفاده از محافظ‌های مفصل ران، از جمله تحریک پوست، از 0% تا 5% متغیر بود. میزان پایبندی به درمان، به ویژه در طولانی‌مدت، ضعیف بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.