سالانه حدود 40 میلیون نفر در سراسر جهان دچار آسیب طناب نخاعی می‌شوند. بیشتر آنان، مردان جوان هستند. نتایج اغلب مخرب هستند. در تلاش برای کاهش وسعت فلجی دائمی، داروهای مختلفی برای بیماران تجویز می‌شود. استروئیدها احتمالا بیشتر از هر نوع داروی دیگری برای این منظور استفاده شده‌اند. این مرور به دنبال مطالعاتی بود که اثربخشی این درمان را در بهبود حرکت و کاهش نرخ مرگ‌ومیر بررسی کردند. تقریبا تمام پژوهش‌ها، هفت کارآزمایی، فقط یک استروئید را به نام متیل‌پردنیزولون وارد کردند. نتایج نشان می‌دهند که درمان با این استروئید، حرکت را بهبود می‌بخشد، اما باید بلافاصله پس از وقوع آسیب، حداکثر در عرض هشت ساعت، شروع شود. درمان باید به مدت 24 تا 48 ساعت نیز ادامه یابد. نرخ متفاوتی از این دارو داده شده و به اصطلاح، نرخ دوز بالا، موثرترین بود. با این حال، درمان مقدار طبیعی حرکت را به بیمار باز نمی‌گرداند و انجام پژوهش بیشتری در مورد استروئیدها، احتمالا ترکیب آنها با سایر داروها، ضروری است.
درمان با دوز بالای استروئید متیل‌پردنیزولون، تنها درمان دارویی است که در یک کارآزمایی تصادفی شده فاز سه زمانی که طی هشت ساعت پس از آسیب تجویز شود، اثربخشی خود را نشان داده است. اگر شروع درمان باید بین سه تا هشت ساعت پس از آسیب به تعویق افتد، یک کارآزمایی با افزایش دوز نگهدارنده از 24 به 48 ساعت، مزایای بیشتری را نشان می‌دهد. نیاز فوری به انجام کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده بیشتر روی درمان دارویی برای آسیب حاد نخاعی وجود دارد.
آسیب حاد نخاعی، یک وضعیت ناتوان‌کننده است که اغلب جوانان، و عمدتا مردان را درگیر می‌کند. درمان استروئیدی در ساعات اولیه پس از آسیب، با هدف کاهش وسعت فلج دائمی در طول بقیه عمر بیمار انجام می‌شود.
مرور کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده از تجویز استروئیدها در آسیب حاد طناب نخاعی در انسان.
پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین (جست‌وجو در 02 آگوست 2011)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین سال 2011 شماره 3 (کتابخانه کاکرین)؛ MEDLINE (OVID) سال 1948 تا هفته 3 جولای 2011؛ EMBASE (OVID) سال 1974 تا هفته 17 سال 2011؛ ISI Web of Science: Science Citation Index Expanded (SCI-EXPANDED) سال 1970 تا آگوست 2011؛ ISI Web of Science: Conference Proceedings Citation Index- Science (CPCI-S) سال 1990 تا آگوست 2011 و PubMed [www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/entrez/] (جست‌وجو در 04 آگوست 2011) برای رکوردهای اضافه شده به PubMed در 90 روز گذشته را جست‌وجو کردیم.. پرونده‌های National Acute Spinal Cord Injury Study (NASCIS) مورد بازبینی قرار گرفتند (NASCIS در سال 1977 تاسیس شد و از آن تاریخ کارآزمایی‌ها را در این زمینه ردیابی کرده است). هم‌چنین فهرست منابع مطالعات مرتبط و مرورهای منتشر شده قبلی را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل شده از درمان استروئیدی برای آسیب حاد نخاعی، به هر زبانی.
یک نویسنده مرور، داده‌ها را از گزارش‌های کارآزمایی استخراج کرد. مطالعات انجام شده در ژاپن و فرانسه از طریق NASCIS پیدا شد و داده‌های بیشتر (به عنوان مثال SDs)، از نویسندگان مطالعه اصلی به‌دست آمد.
هشت کارآزمایی در این مرور وارد شد، که در هفت مورد آنها از متیل‌پردنیزولون (methylprednisolone) استفاده شد. نشان داده شده که اگر متیل‌پردنیزولون سدیم سوکسینات طی هشت ساعت پس از آسیب و در یک رژیم دوز بولوس 30 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مدت 15 دقیقه، با اینفیوژن نگهدارنده 5.4 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم در ساعت و طی 23 ساعت تجویز شود، تا یک سال پس از آسیب، پیامد عصبی را بهبود می‌بخشد. نتایج اولیه کارآزمایی آمریکای شمالی، در یک کارآزمایی ژاپنی تکرار شد، اما نه در کارآزمایی انجام شده در فرانسه. داده‌های به‌دست آمده از مطالعات اخیر، امکان متاآنالیز مناسب هر سه کارآزمایی را فراهم کرد. هنگامی که تجویز متیل‌پردنیزولون طی هشت ساعت پس از آسیب شروع شد، بهبود قابل‌توجهی را در عملکرد حرکتی پس از درمان نشان داد. یک کارآزمایی جدیدتر نشان می‌دهد که، اگر درمان با متیل‌پردنیزولون به مدت 24 ساعت بیشتر انجام شود (در مجموع 48 ساعت)، بهبود بیشتری در عملکرد عصبی حرکتی و وضعیت عملکردی مشاهده می‌شود. این وضعیت به ویژه در صورتی مشاهده می‌شود که نتوان درمان را بین سه تا هشت ساعت پس از آسیب شروع کرد. همین درمان با متیل‌پردنیزولون در آسیب‌های شلاقی تاثیرگذار بوده است. یک رژیم درمانی اصلاح‌شده برای کمک به بهبود بیمار پس از جراحی برای بیماری دیسک کمر پیدا شد. خطر سوگیری (bias) در بزرگ‌ترین کارآزمایی‌های متیل‌پردنیزولون، در سطح پائین قرار داشت. به‌طور کلی، شواهدی مبنی بر افزایش قابل‌توجه عوارض یا مورتالیتی ناشی از درمان 23 یا 48 ساعته وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.