هدف این مطالعه مروری چیست؟
هدف این مرور کاکرین، یافتن این بود که استراتژی‌ها برای بهبود همکاری بین-حرفه‌ای (فرایندی که از طریق آن گروه‌های حرفه‌ای مراقبت سلامت و اجتماعی با یکدیگر کار می‌کنند)، می‌تواند به طور مثبت بر ارائه مراقبت به بیماران تاثیرگذار باشد یا خیر. محققان کاکرین، همه مطالعات مرتبط را برای پاسخ به این پرسش جمع‌آوری و تجزیهوتحلیل کردند و نه مطالعه را با 5540 شرکت‌کننده یافتند.
پیام‌های کلیدی
استراتژی‌ها برای بهبود همکاری بین-حرفه‌ای بین متخصصان مراقبت سلامت و اجتماعی، می‌تواند اندکی وضعیت عملکردی بیمار، پایبندی متخصصان به عملکردهای توصیه شده و استفاده از منابع مراقبت سلامت را بهبود دهد یا خیر. به دلیل فقدان شواهد واضح، ما مطمئن نیستیم که این استراتژی‌ها، کیفیت مراقبت ارزیابی شده را توسط بیمار، تداوم مراقبت یا همکاری تعاملی بهبود می‌بخشند یا خیر.
در این مرور چه موضوعی مورد بررسی قرار گرفت؟
میزان همکاری مناسب متخصصان مراقبت سلامت و اجتماعی مختلف با بکدیگر، کیفیت مراقبتی را که آنها فراهم می‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر مشکلاتی در چگونگی ارتباط و تعامل این متخصصان با یکدیگر وجود داشته باشد، می‌تواند منجر به معضلاتی در مراقبت بیمار شود. مداخلات مبتنی بر عملکرد همکاری بین-حرفه‌ای، استراتژی‌هایی هستند که در شرایط مراقبت سلامت برای بهبود تعاملات و فرایند‌های کاری میان دو یا تعداد بیش‌تری از متخصصان مراقبت سلامت انجام می‌گیرند. این مرور، مداخلات همکاری بین-حرفه‌ای متفاوت را در مقایسه با مراقبت معمول یا یک مداخله جایگزین مطالعه کرده بود تا ببیند آنها مراقبت بیمار یا همکاری را بهبود می‌بخشند یا خیر.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
نویسندگان مرور نه مطالعه مرتبط را در شرایط مراقبت اولیه، ثانویه، ثالثه و جمعی یافتند. همه مطالعات در کشورهایی با سطح درآمد بالا (استرالیا، بلژیک، سوئد، انگلستان و آمریکا) انجام شده و تا 12 ماه به طول انجامیده بودند. اغلب مطالعات به خوبی اجرا شده بودند؛ گرچه برخی مطالعات گزارش کرده بودند که بسیاری از شرکت‌کنندگان کناره‌گیری کرده‌اند. این مطالعات، شیوه‌های مختلف همکاری بین-حرفه‌ای را ارزیابی کرده بودند؛ یعنی فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی (مانند برنامه‌ریزی تعاملی/فعالیت‌های بازتابنده که به وسیله فردی که بخشی از گروه/تیم نیست، هدایت می‌شود)، راندهای بین-حرفه‌ای، جلسات بین-حرفه‌ای و فهرست‌های بازبینی بین-حرفه‌ای.
فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی می‌تواند اندکی وضعیت فانکشنال بیمار و پایبندی متخصصان مراقبت سلامت به عملکردهای توصیه شده را بهبود دهد و ممکن است اندکی استفاده از منابع مراقبت سلامت را بهبود ببخشد. ما مطمئن نیستیم که فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی، کیفیت مراقبت ارزیابی شده را توسط بیمار، تداوم مراقبت یا رفتارهای همکاری تعاملی بهتر می‌کند. استفاده از راندهای بین-حرفه‌ای و فهرست‌های بازبینی بین-حرفه‌ای می‌تواند اندکی بهره‌گیری از منابع مراقبت سلامت را بهبود دهد. ممکن است جلسه‌های بین-حرفه‌ای، پایبندی به عملکردهای توصیه شده و استفاده از منابع مراقبت سلامت را بهبود بخشد.
نیاز به پژوهش‌های بیش‌تری شامل مطالعاتی که مداخلات را در مناسب‌ترین مقیاس برای ایجاد درک بهتری از طیف مداخلات امکان‌پذیر و اثربخشی آنها تست کرده باشند، نحوه تحت تاثیر قرار دادن همکاری بین-حرفه‌ای و منجر شدن به تغییرات در مراقبت و پیامد‌های سلامت بیمار و اینکه چنین مداخلاتی ممکن است در کدام شرایط مفیدتر باشند یا خیر، وجود دارد.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
نویسندگان مرور مطالعاتی را جست‌وجو کردند که تا نوامبر 2015 منتشر شده باشند.
با توجه اینکه قطعیت شواهد مطالعات وارد شده را پائین تا بسیار پائین ارزیابی کردیم، شواهد کافی برای نتیجه‌گیری‌های روشن درباره تاثیرات مداخلات IPC وجود نداشت. با این حال به دلیل مشکلاتی که متخصصان سلامت در هنگام همکاری در عملکرد بالینی با آنها مواجه می‌شوند، امیدوار کننده است که پژوهش‌ها در مورد تعداد مداخلات برای بهبود IPC از زمانی که این مرور برای آخرین بار به‌روز شده بود، افزایش یافته است. با آن‌که این زمینه در حال رشد است، نیاز به مطالعات قوی و با روش‌های مخلوط بیش‌تری وجود دارد. مطالعات آینده باید متمرکز بر دوره‌های سازش طولانی‌تر پیش از ارزیابی مداخلات IPC تازه اجرا شده و استفاده از پیگیری طولانی‌تر برای ایجاد درک آگاهانه‌تر از تاثیرات IPC بر عملکرد بالینی باشند.
همکاری بین-حرفه‌ای (interprofessional collaboration; IPC) ضعیف می‌تواند ارائه خدمات سلامت و مراقبت از بیمار را به صورت نا‌مطلوبی تحت تاثیر قرار دهد. مداخلاتی که مشکلات IPC را مورد توجه قرار می‌دهند، دارای پتانسیل بهبود عملکرد حرفه‌ای و پیامد‌های مراقبت سلامت هستند.
ارزیابی تاثیر مداخلات مبتنی بر عملکرد طراحی شده برای بهبود همکاری بین-حرفه‌ای (IPC) در میان متخصصان مراقبت سلامت و اجتماعی، در مقایسه با مراقبت معمول یا یک مداخله جایگزین، بر حداقل یکی از این پیامد‌های اولیه: پیامد‌های سلامت بیمار، فرآیند بالینی یا پیامد‌های کارایی یا پیامد‌های ثانویه (رفتار تعاملی).
CENTRAL (سال 2015 شماره 11)؛ MEDLINE؛ CINAHL؛ ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را تا نوامبر 2015 جست‌وجو کردیم. مجلات بین-حرفه‌ای مرتبط را تا نوامبر 2015 به صورت دستی جست‌وجو و فهرست منابع مطالعات وارد شده را مرور کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده درباره مداخلات IPC مبتنی بر عملکردی را وارد کردیم که دربرگیرنده متخصصان مراقبت سلامت و اجتماعی در مقایسه با مراقبت معمول یا با یک مداخله جایگزین بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن هر مطالعه بالقوه مرتبط پرداختند. داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) هر مطالعه را ارزیابی کردیم. با توجه به تعداد کم مطالعات وارد شده و ناهمگونی آنها در شرایط بالینی، مداخلات و پیامد‌ها، قادر به انجام متاآنالیزی از پیامد‌های مطالعه نبودیم. در نتیجه داده‌های مطالعه را خلاصه کرده و نتایج را به صورت روایت‌گونه (narrative) برای گزارش روش‌های مطالعه، پیامد‌ها، تاثیر و قطعیت شواهد ارائه کردیم.
در مجموع نه مطالعه را وارد کردیم (6540 شرکت‌کننده)؛ شش کارآزمایی خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده و سه کارآزمایی تصادفی‌سازی شده مجزا (1 مطالعه متخصصان بالینی؛ 1 مطالعه بیماران و 1 مورد پزشکان و بیماران را تصادفی‌سازی کرده بود). همه مطالعات در کشورهایی با سطح درآمد بالا (استرالیا، بلژیک، سوئد، انگلستان و آمریکا) در شرایط مراقبت اولیه، ثانویه، ثالثه (tertiary) و جمعی انجام شده و دارای پیگیری تا 12 ماه بودند. هشت مطالعه، یک مداخله IPC را با مراقبت معمول مقایسه کرده و تاثیرات مداخلات IPC مبتنی بر عملکرد مختلف را ارزیابی کرده بودند: فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی (مانند تیم برنامه‌ریزی عملیاتی؛ 4 مطالعه)، راندهای بین-حرفه‌ای (2 مطالعه)، جلسات بین-حرفه‌ای (1 مطالعه) و فهرست‌های بازبینی بین-حرفه‌ای (1 مطالعه). یک مطالعه نوعی از جلسات بین-حرفه‌ای را با نوع دیگری از جلسات بین-حرفه‌ای مقایسه کرده بود. خطر سوگیری ریزش نمونه (attrition bias)) را در چهار مطالعه بالا و خطر سوگیری تشخیص را در تعداد مشابهی از مطالعات بالا ارزیابی کردیم.
برای مطالعاتی که مداخله IPC را با مراقبت معمول مقایسه کرده بودند، وضعیت عملکرد در بیماران مبتلا به استروک می‌تواند اندکی از طریق فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی بهبود یابد (1 مطالعه؛ 464 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). ما مطمئن نیستیم که کیفیت مراقبت ارزیابی شده توسط بیمار (1 مطالعه؛ 1185 شرکت‌کننده)، تداوم مراقبت (1 مطالعه؛ 464 شرکت‌کننده) یا همکاری تعاملی (4 مطالعه؛ 1936 شرکت‌کننده) به وسیله فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی بهبود یافته باشد؛ زیرا ما قطعیت شواهد را برای این پیامد‌ها بسیار پائین رده‌بندی کردیم. ممکن است پایبندی متخصصان مراقبت سلامت به عملکردهای توصیه شده با فعالیت‌های بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی یا جلسات بین-حرفه‌ای، اندکی بهبود پیدا کند (3 مطالعه؛ 2576 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). ممکن است استفاده از منابع مراقبت سلامت، اندکی از طریق بین-حرفه‌ای تسهیل شده خارجی، فهرست‌های بازبینی و راندهای بین-حرفه‌ای بهبود یابد (4 مطالعه؛ 1679 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). هیچ یک از مطالعات وارد شده در مورد مرگ‌ومیر، موربیدیتی یا نرخ‌های عوارض بیمار گزارش نکرده بودند.
ممکن است کنفرانس‌های ویدئویی چند-رشته‌ای در قیاس با کنفرانس‌های صوتی چند-رشته‌ای، طول میانگین درمان را کاهش داده و می‌تواند تعداد کنفرانس‌های چند-رشته‌ای مورد نیاز را به ازای هر بیمار و طول بستری بیمار کاهش دهد. تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین این مداخلات در تعداد ارتباطات میان متخصصان سلامت وجود داشت (1 مطالعه؛ 100 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.