องค์การอนามัยโลกแนะนำให้ทารกกินนมแม่ในช่วงหกเดือนแรกของชีวิต ถึงกระนั้น ผู้หญิงหลายคนก็หย่านมลูกเพราะคิดว่าการผลิตน้ำนมแม่นั้นไม่เพียงพอ ในหลายกรณีที่มารดามีความกังวลเกี่ยวกับการผลิตน้ำนม และได้รับคำแนะนำให้เพิ่มปริมาณน้ำที่ดื่มเข้าไป แม่ยังต้องการน้ำเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง น้ำและส่วนประกอบทั้งหมดของของเหลวในร่างกายสูญเสียไปอย่างต่อเนื่องในปัสสาวะ อุจจาระ และเหงื่อ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องได้รับทดแทนเข้าไป
การทบทวนนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินว่าการเพิ่มการดื่มน้ำของมารดาที่ให้นมบุตรมีผลดีต่อการผลิตน้ำนมแม่และการเจริญเติบโตของทารกหรือไม่ อย่างไรก็ตาม การทบทวนระบุเพียงการทดลองควบคุมกึ่งสุ่มขนาดเล็กเพียง 1 ฉบับเท่านั้น (เกี่ยวกับผู้หญิง 210 คน) การทดลองมีคุณภาพต่ำและไม่ได้รายงานผลลัพธ์ที่สำคัญ 2 รายการของการทบทวนวรรณกรรมนี้ (น้ำหนักของทารกเพิ่มขึ้นอย่างน่าพอใจหรือระยะเวลาที่กินนมแม่อย่างเดียว) การศึกษาได้รายงานเกี่ยวกับการผลิตน้ำนมแม่ (ผลลัพธ์หลักอื่นๆ ของการทบทวนวรรณกรรมนี้) แต่ข้อมูลไม่ได้อยู่ในรูปแบบที่จะอนุญาตให้มีการวิเคราะห์เพิ่มเติมในการทบทวนวรรณกรรมนี้ การทดลองรายงานว่าการแนะนำให้ผู้หญิงดื่มน้ำมากเป็นพิเศษไม่ได้ส่งผลให้มีการผลิตน้ำนมแม่เพิ่มขึ้น โดยวัดจากฟีดทดสอบ (หรือที่เรียกว่าการชั่งน้ำหนักทดสอบ) ในช่วงทศวรรษที่ 1950 เมื่อทำการศึกษา เป็นเรื่องปกติที่ทารกในประเทศที่พัฒนาแล้วจะต้องชั่งน้ำหนักก่อนและหลังการให้อาหาร ซึ่งเรียกว่าการชั่งน้ำหนักทดสอบหรือการให้อาหารทดสอบ อย่างไรก็ตาม การปฏิบัตินี้ไม่ได้ปฏิบัติเป็นประจำสำหรับทารกที่ครบกำหนดเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับการขาดความแม่นยำในการวัดการผลิตน้ำนมแม่ ในทำนองเดียวกัน ไม่มีการรายงานข้อมูลสำหรับผลลัพธ์รองใดๆ ของการทบทวนวรรณกรรมนี้: ระยะเวลาในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่; ความพึงพอใจของมารดาต่อการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ การได้รับน้ำในแม่ ภาวะขาดน้ำในทารก หรือโรคระบบทางเดินอาหาร
ผลของการดื่มน้ำเพิ่มขึ้นสำหรับมารดาที่ให้นมบุตรยังไม่ทราบแน่ชัด เนื่องจากขาดการทดลองที่ดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพื้นฐานทางสรีรวิทยาสำหรับการช่วยเพิ่มน้ำนมยังไม่ชัดเจน การดำเนินการทดลองทางคลินิกเพิ่มเติมจึงอาจไม่มีความสำคัญนัก ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนการดื่มน้ำเพิ่มขึ้นเกินกว่าที่มารดาให้นมบุตรมักจะต้องการเพื่อตอบสนองความต้องการทางสรีรวิทยา
Read the full abstract
เป็นที่ทราบกันว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เป็นบรรทัดฐานทางชีววิทยา ถึงกระนั้น ผู้หญิงหลายคนก็หย่านมลูกเพราะคิดว่าการผลิตน้ำนมแม่ไม่เพียงพอ บางครั้งมารดาได้รับคำแนะนำให้เพิ่มการดื่มน้ำด้วยหวังว่าจะสามารถเพิ่มการผลิตน้ำนมแม่ได้ อย่างไรก็ตาม ผลของการได้รับน้ำเพิ่มต่อการผลิตน้ำนมแม่ของมนุษย์ยังไม่เป็นที่ยอมรับ
วัตถุประสงค์
เพื่อประเมินผลของการดื่มน้ำเพิ่มสำหรับมารดาที่ให้นมบุตรต่อการผลิต/การจัดส่งน้ำนมและการเจริญเติบโตของทารก
วิธีการสืบค้น
เราสืบค้นใน Cochrane Pregnancy and Childbirth Group's Trials Register (27 เมษายน 2014), MEDLINE (1966 ถึง 27 เมษายน 2014), African Journals Online (27 เมษายน 2014) และรายการอ้างอิงของการศึกษาที่รวบรวมมา
เกณฑ์การคัดเลือก
การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบและการทดลองแบบกึ่งสุ่มเรื่องการดื่มน้ำเพิ่มสำหรับมารดาที่ให้นมบุตร
การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล
ผู้วิจัย 2 คนประเมินการศึกษาเพื่อนำเข้ามาทบทวนและประเมินคุณภาพอย่างอิสระต่อกัน
ผลการวิจัย
ดึงข้อมูลรายงานการทดลอง 5 ฉบับโดยใช้กลยุทธ์การค้นหา การทดลอง 4 ฉบับถูกคัดออก เราไม่ได้ระบุการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมใด ๆ เพื่อรวมไว้ แต่เรารวมการศึกษากึ่งสุ่ม 1 ฉบับ (เกี่ยวกับผู้หญิง 210 คน) ที่ประเมินผลของของน้ำที่เพิ่มขึ้นสำหรับมารดาที่ให้นมบุตรต่อผลลัพธ์ของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ การศึกษานี้ถือว่ามีความเสี่ยงสูงที่จะมีอคติ มีการรายงานผลลัพธ์หลักของการทบทวนนี้เพียงรายการเดียว (การผลิตน้ำนมแม่ (ตามที่กำหนดโดยผู้ทดลอง)) แต่ข้อมูลไม่อยู่ในรูปแบบที่เหมาะสมสำหรับการวิเคราะห์ (ไม่มีการรายงานค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหรือข้อผิดพลาดมาตรฐาน) ผู้ทดลองรายงานว่าการแนะนำให้ผู้หญิงดื่มน้ำมากขึ้นไม่ได้ช่วยเพิ่มการผลิตน้ำนมแม่ ไม่มีรายงานข้อมูลสำหรับผลลัพธ์หลักอื่น ๆ ของการทบทวน: น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นที่น่าพอใจในทารก (ตามที่กำหนดโดยผู้เข้าร่วมการทดลอง) และระยะเวลาของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เพียงอย่างเดียว (เดือน) ในทำนองเดียวกัน ไม่มีการรายงานข้อมูลสำหรับผลลัพธ์รองใดๆ ของการทบทวนวรรณกรรมนี้: ระยะเวลาในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่; ความพึงพอใจของมารดาต่อการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ การได้รับน้ำในแม่ ภาวะขาดน้ำในทารก หรือโรคระบบทางเดินอาหาร
ข้อสรุปของผู้วิจัย
การทบทวนนี้ระบุเพียงการทดลองควบคุมกึ่งสุ่มขนาดเล็กที่มีคุณภาพต่ำและมีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดอคติ การศึกษาให้ข้อมูลที่จำกัดเกี่ยวกับผลลัพธ์หลักของการทบทวนนี้เพียงผลลัพธ์เดียว นั่นคือ การผลิตน้ำนมแม่ แต่ข้อมูลไม่ได้รายงานในรูปแบบที่อนุญาตให้มีการวิเคราะห์เพิ่มเติมได้ ผู้ทดลองรายงานว่าการดื่มน้ำเพิ่มขึ้นไม่ได้ช่วยเพิ่มการผลิตน้ำนมแม่ อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์นี้วัดได้โดยใช้ฟีดทดสอบ (หรือที่เรียกว่าการชั่งน้ำหนักทดสอบ) ในช่วงทศวรรษที่ 1950 เมื่อทำการศึกษา เป็นเรื่องปกติที่ทารกในประเทศที่พัฒนาแล้วจะต้องชั่งน้ำหนักก่อนและหลังการให้อาหาร ซึ่งเรียกว่าการชั่งน้ำหนักทดสอบหรือการให้อาหารทดสอบ อย่างไรก็ตาม การปฏิบัตินี้ไม่ได้ปฏิบัติเป็นประจำสำหรับทารกที่ครบกำหนดเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับการขาดความแม่นยำในการวัดการผลิตน้ำนมแม่ การศึกษาที่รวบรวมไม่ได้รายงานผลลัพธ์หลักอื่น ๆ ของการทบทวนวรรณกรรมนี้ (น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าพอใจของทารกหรือระยะเวลาที่กินนมแม่อย่างเดียว) หรือผลลัพธ์รองใด ๆ ของการทบทวนวรรณกรรม
ผลของการดื่มน้ำเพิ่มขึ้นสำหรับมารดาที่ให้นมบุตรยังไม่ทราบแน่ชัด เนื่องจากขาดการทดลองที่ดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพื้นฐานทางสรีรวิทยาสำหรับการช่วยเพิ่มน้ำนมยังไม่ชัดเจน การดำเนินการทดลองทางคลินิกเพิ่มเติมจึงอาจไม่มีความสำคัญนัก ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนการดื่มน้ำเพิ่มขึ้นเกินกว่าที่มารดาให้นมบุตรมักจะต้องการเพื่อตอบสนองความต้องการทางสรีรวิทยา
ผู้แปล แพทย์หญิงชุติมา ชุณหะวิจิตร
