เราคัดเข้าการศึกษา 2 รายงาน มีจำนวนสตรีตั้งครรภ์ 362 คน ทั้ง 2 การศึกษาเปรียบเทียบยา ampicillin-sulbactam(N = 183) กับ normal saline (N = 179) ในสตรีตั้งครรภ์ที่มีขี้เทาปนเปื้อนในน้ำคร่ำ การใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อในมารดาที่มีขี้เทาปนในน้ำคร่ำ พบว่าไม่ได้ช่วยลดการเกิดการติดเชื้อในกระแสเลือดของทารกแรกเกิด (risk ratio (RR) 1.00, 95% CI 0.21 to 4.76)การที่ต้องเข้านอนรักษาในห้องบำบัดพิเศษทารกแรกเกิด(RR 0.83, 95% CI 0.39 to 1.78) และการติดเชื้อของเยื่อบุมดลูกหลังคลอด(RR 0.50, 95% CI 0.18 to 1.38) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตาม การให้ยาปฏิชีวนะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดถุงน้ำคร่ำอักเสบอย่างมีนัยสำคัญ (RR 0.36, 95% CI 0.21 to 0.62) ไม่พบรายงานว่ามีการเกิดภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงจากการได้รับยาปฏิชีวนะ ไม่มีรายงานการดื้อยา ระยะเวลาที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ และระยะเวลาที่ต้องอยู่ในห้องบำบัดพิเศษทารกแรกเกิดหรือโรงพยาบาล หนึ่งการศึกษาเมื่อดูเรื่องความเสี่ยงในการลำเอียงพบว่ามีความเสี่ยงต่ำเป็นส่วนใหญ่ ขณะที่อีกการศึกษาไม่สามารถประเมินความเสี่ยงได้ การประเมินคุณภาพของการศึกษาโดยใช้ GRADE พบว่าคุณภาพในเรื่อง การติดเชื้อในกระแสเลือดของทารกแรกเกิด การติดเชื้อในโพรงมดลูกหลังคลอด และการตายและทุพพลภาพของทารกแรกเกิดก่อนกลับบ้านต่ำ ส่วนคุณภาพของถุงน้ำคร่ำอักเสบอยู่ระดับกลาง