มะเร็งช่องปากปกติจะพบในระยะแรกและรักษาด้วยการผ่าตัดและการฉายรังสี มะเร็งคอหอยอาจพบในระยะลุกลามและรักษาด้วยการฉายรังสี ทั้งการผ่าตัดและการฉายรังสีอาจส่งผลให้มีการผิดรูปผิดร่างไปจากเดิมและความสามารถในการกิน การดื่ม และ การพูด ลดลง ความก้าวหน้าล่าสุดแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงการฉายรังสีแบบใดทำให้ความอยู่รอดภาพรวมดีขึ้นได้ วิธีการฉายรังสีแบบใหม่เรียกว่า accelerated fractionation หรือ hyperfractionation อย่างไรก็ตามการรักษาเหล่านั้นอาจส่งผลให้ผลข้างเคียงเพิ่มขึ้น
Read the full abstract
การจัดการมะเร็งช่องปากและมะเร็งคอหอยระยะลุกลามเป็นปัญหาและแต่ก่อนต้องอาศัยการผ่าตัดและการฉายรังสี ซึ่งทั้งสองอย่างนี้มีผลข้างเคียงอย่างมาก การฉายรังสีมีใช้กันมาตั้งแต่ปี 1950 และวิธีเดิมมักให้ยาเป็นรายวันเพียงครั้งเดียว วิธีการแบ่งขนาดยาทั้งหมดหรือแบ่งเป็นส่วนนี้ได้รับการปรับปรุงตลอดหลายปีที่ผ่านมา และมีวิธีต่างๆ มากมายที่ได้รับการพัฒนาโดยมีจุดประสงค์เพื่อเพิ่มอัตราการรอดชีวิตในขณะที่ยังคงรักษาความเป็นพิษที่ยอมรับได้
วัตถุประสงค์
เพื่อตรวจสอบว่าแผนการฉายรังสีรักษาแบบใดสำหรับมะเร็งช่องปากและมะเร็งคอหอยที่ส่งผลให้อัตราการรอดชีวิตโดยรวมเพิ่มขึ้น การรอดชีวิตโดยปราศจากโรค การรอดชีวิตโดยปราศจากการลุกลาม และการควบคุมบริเวณเฉพาะจุด
วิธีการสืบค้น
ค้นฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ต่อไปนี้: the Cochrane Oral Health Group's Trials Register (ถึง 28 กรกฎาคม 2010), CENTRAL ( The Cochrane Library 2010, ฉบับที่ 3), MEDLINE via OVID (1950 ถึง 28 กรกฎาคม 2010) และ EMBASE via OVID (1980 ถึง 28 กรกฎาคม 2010) ไม่มีข้อจำกัดเกี่ยวกับภาษาหรือวันที่เผยแพร่
เกณฑ์การคัดเลือก
การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (RCT) ซึ่งผู้เข้าร่วมมากกว่า 50% มีเนื้องอกปฐมภูมิในช่องปากหรือคอหอย และเปรียบเทียบวิธีการรักษาด้วยการฉายรังสีตั้งแต่ 2 วิธีขึ้นไป การฉายรังสีเทียบกับการรักษาแบบอื่น หรือการฉายรังสีแบบเสริมกับการรักษาแบบอื่นๆ
การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล
การดึงข้อมูลและการประเมินความเสี่ยงของอคติดำเนินการอย่างอิสระโดยผู้เขียนสองคนขึ้นไป เราติดต่อผู้ทำการศึกษาวิจัย หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ข้อมูลเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ถูกรวบรวมจากการทดลองที่ถูกเผยแพร่
ผลการวิจัย
มีการศึกษาทดลอง 30 ฉบับ ประกอบไปด้วยผู้เข้าร่วมโครงการวิจัย 6535 ราย การทดลอง 17 ฉบับ เปรียบเทียบรูปแบบของรังสีรักษาแบบเปลี่ยนแปลงการแบ่งส่วน (hyperfractionation/accelerated) กับรังสีรักษาแบบเดิม การทดลอง 3 ฉบับ เปรียบเทียบวิธีการการแบ่งส่วนที่แตกต่างกัน การทดลอง 1 ฉบับเปรียบเทียบระยะเวลาของการฉายรังสี การทดลอง 5 ฉบับประเมินการรักษาด้วยนิวตรอน และการทดลอง 4 ฉบับ ประเมินการเพิ่มการรักษาด้วยรังสีก่อนการผ่าตัด รวมการทดลองของการฉายรังสีรักษาแบบแบ่งเป็นส่วนใดๆ ที่มีการเปลี่ยนแปลงเปรียบเทียบกับการแบ่งส่วนการรักษาแบบเดิม แสดงให้เห็นว่าอัตราการเสียชีวิตทั้งหมดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (อัตราส่วนอันตราย (HR) 0.86, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.76 ถึง 0.98) นอกจากนี้ ในการเปลี่ยนแปลงการแบ่งส่วนแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ของการควบคุมตำแหน่งเฉพาะที่ (HR 0.79, 95% CI 0.70 ถึง 0.89) มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ไม่มีการแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของความอยู่รอดโดยปราศจากโรค
ไม่มีการแสดงความแตกต่างที่มีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับการเปรียบเทียบอื่นๆ
ข้อสรุปของผู้วิจัย
การปรับเปลี่ยนการบำบัดด้วยรังสีแบบเป็นส่วนมีความสัมพันธ์กับการรอดชีวิตโดยรวมดีขึ้นและการควบคุมตำแหน่งเฉพาะจุดในผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งช่องปากและมะเร็งคอหอย วิธีการที่แม่นยำกว่าในการรายงานเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์มีความจำเป็นเพื่อที่จะประเมินประสิทธิภาพของวิธีการฉายรังสีทางคลินิคที่แตกต่างกันอย่างแท้จริง
แปลโดย ฎลกร จำปาหวาย
