Pytanie badawcze

Jakie są efekty stosowania interwencji medycznych w leczeniu przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u chorych na mukowiscydozę?

Wprowadzenie

Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych to długotrwała infekcja i stan zapalny jamy nosowej oraz wypełnionych powietrzem przestrzeni wokół oczu i nosa. Mukowiscydoza jest chorobą genetyczną, która charakteryzuje się obecnością gęstej, zalegającej wydzieliny. Gdy wydzielina pojawia się w nosie i w przestrzeniach wokół niego, powoduje wówczas przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Lepsza opieka nad chorymi na mukowiscydozę sprawiła, że żyją oni dłużej, co zwiększa ryzyko rozwoju ww. schorzenia. Wczesne i skuteczne interwencje obejmujące antybiotyki, sterydy, leki rozrzedzające wydzielinę (np. dornaza alfa) i leki poprawiające funkcjonowanie kanału CFTR znajdującego się w błonie komórkowej (modulatory CFTR) mogą poprawić jakość życia pacjentów i zapobiec rozwojowi choroby dolnych dróg oddechowych. Obecnie nie ma wytycznych opartych na badaniach naukowych, które wskazywałyby jak najlepiej leczyć przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u chorych na mukowiscydozę.

Data wyszukiwania danych

Dane naukowe są aktualne do 9 września 2021 r.

Charakterystyka badań

Nie znaleźliśmy badań spełniających kryteria włączenia. Odnotowaliśmy 12 badań jako wykluczone oraz jedno trwające badanie.

Najważniejsze wyniki

Chociaż przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych występuje powszechnie u chorych na mukowiscydozę, nie ma wystarczających danych naukowych dotyczących leczenia tego schorzenia. Niniejszy przegląd podkreśla potrzebę przeprowadzenia dobrze zaprojektowanych badań klinicznych porównujących skuteczność różnych form leczenia przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, zapobiegania chorobom dolnych dróg oddechowych oraz oceniających poprawę jakości życia u chorych na mukowiscydozę.