Wprowadzenie

Padaczka to częste zaburzenie neurologiczne, które występuje w różnych postaciach. U wielu chorych na padaczkę kontrola napadów jest zadowalająca dzięki stosowaniu leków przeciwpadaczkowych. Jednak prawie 1⁄3 chorych na padaczkę cierpi z powodu częstych i niekontrolowanych napadów, pomimo stosowania leków lub nie jest w stanie tolerować skutków ubocznych farmakoterapii. Leczenie chirurgiczne jest opcją dla niektórych chorych z niekontrolowanymi napadami, ale jest to metoda inwazyjna i nie jest odpowiednia dla wszystkich pacjentów. W związku z tym nadal istnieje znaczna, niezaspokojona potrzeba znalezienia bezpiecznej i skutecznej terapii w trudniejszych do leczenia padaczkach.

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) jest jedną z kilku nowszych metod leczenia, które potencjalnie mogą zaoferować chorym na padaczkę bezpieczną i nieinwazyjną alternatywę dla operacji. TMS – od dawna stosowana jako narzędzie badawcze do badania funkcji mózgu – jest również przedmiotem badań jako potencjalna metoda leczenia wielu schorzeń układu nerwowego, w tym padaczki. Ten niechirurgiczny i bezbolesny zabieg wykorzystuje impulsy magnetyczne do indukcji prądu elektrycznego w mózgu do regulacji jego pracy w celu zmniejszenia skłonności do występowania napadów.

Cel

Celem tego przeglądu była ocena dowodów przemawiających za stosowaniem powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS) u chorych na padaczkę, w porównaniu ze stosowaniem innych dostępnych metod leczenia, w zakresie zmniejszenia częstości napadów, poprawy jakości życia, zmniejszenia liczby wyładowań padaczkorodnych (nieprawidłowości w badaniu elektromiograficznym mózgu, które sugerują leżące u ich podłoża zaburzenia lub skłonność do napadów), stosowania leków przeciwpadaczkowych i działań niepożądanych.

Metody

Ostatnie wyszukiwanie badań miało miejsce 2 czerwca 2020 r. Oceniono dane naukowe pochodzące z 8 badań z randomizacją (badania, w których uczestnicy są losowo przydzielani do jednej z dwóch lub więcej grup leczenia) z udziałem łącznie 241 uczestników, w których porównywano stosowanie rTMS z leczeniem kontrolnym (leczenie pozorowane, leki przeciwpadaczkowe lub rTMS o niskiej częstotliwości).

Wyniki

W niektórych z włączonych badań wykazano, że stosowanie rTMS zmniejsza liczbę napadów padaczkowych w porównaniu z okresem przed terapią, ale w innych badaniach nie stwierdzono istotnych różnic pod względem częstości występowania napadów. W 4 badaniach wykazano zmniejszenie liczby wyładowań padaczkowych po zastosowaniu rTMS. W jednym badaniu oceniano zmianę w zakresie jakości życia u 7 uczestników; chociaż nie uwzględniono go w analizie statystycznej, stwierdzono, że większy odsetek uczestników badania zgłaszał lepszą jakość życia podczas leczenia aktywnego, w porównaniu z leczeniem pozorowanym. W jednym badaniu odnotowano konieczność zwiększenia dawki leków przeciwpadaczkowych u jednej osoby, ale otrzymywała ona leczenie kontrolne. Efekty uboczne występowały rzadko; najczęściej zgłaszanym efektem ubocznym był ból głowy (a większość osób zakończyła leczenie rTMS). Jednak w jednym z badań wykazano zwiększenie częstości występowania napadów u 2 osób: u jednej w trakcie leczenia rTMS (która wcześnie przerwała leczenie), a u drugiej kilka tygodni po zakończeniu leczenia.

Jakość danych naukowych

Ogólnie jakość danych naukowych dla głównego wyniku, jakim jest zmniejszenie częstości napadów, oceniliśmy jako niską – z powodu niejasnych informacji w opublikowanych pracach na temat projektu badania i niejasnego przedstawienia wyników. Jedno z włączonych badań dotyczyło jakości życia, ale wzięło w nim udział tylko 7 uczestników.

Dane naukowe są aktualne do czerwca 2020 roku.