Wprowadzenie

Ciężka miokloniczna padaczka niemowląt, nazywana również zespołem Draveta, jest rzadką, lekooporną postacią padaczki. Niedawno do jej leczenia dopuszczono lek stiripentol (STP) w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. W niniejszym przeglądzie oceniliśmy skuteczność oraz tolerancję stiripentolu (STP) oraz innych leków przeciwpadaczkowych w leczeniu ciężkiej mioklonicznej padaczki niemowląt (SMEI).

Wyniki

W wyniku przeprowadzonego systematycznego przeglądu (20 grudnia 2016 r.) literatury medycznej, nie odnaleźliśmy badań klinicznych z randomizacją (RCT) oceniających inne leki niż stiripentol (STP). Zidentyfikowaliśmy dwa badania z randomizacją oceniające skuteczność i tolerancję stiripentolu w grupie 64 dzieci z ciężką miokloniczną padaczką w porównaniu z placebo. Uniknięcie napadów padaczkowych lub uzyskanie 50% bądź większej redukcji częstości występowania napadów było bardziej prawdopodobne wśród chorych otrzymujących stiripentol niż u chorych otrzymujących placebo. Tylko w jednym badaniu wyraźnie oceniono występowanie działań niepożądanych, które częściej obserwowano u pacjentów leczonych STP. Dane pochodzące z dwóch małych badań klinicznych wskazują, że STP jest istotnie lepszy od placebo pod względem skuteczności, ale nie jest tak dobrze tolerowany. Należy przeprowadzić dalsze badania w celu jednoznacznego określenia długoterminowej skuteczności i tolerancji stiripentolu w leczeniu pacjentów z ciężką miokloniczną padaczką niemowląt.

Dane naukowe są aktualne do 20 grudnia 2016 r.