Otępienie jest bardzo częstym schorzeniem, a wraz ze starzeniem się społeczeństwa znaczenie tej choroby wzrośnie w nadchodzących latach. Wczesna diagnoza i leczenie osób z otępieniem pozwala im dłużej pozostać niezależnymi i mieszkać w swoim domu. Inhibitor cholinesterazy („lek przeciw demencji”) jest stosowany w leczeniu osób z chorobą Alzheimera (najczęstsza przyczyna otępienia) i może być włączony do terapii od razu po rozpoznaniu demencji. Jednak nie jest jasne, czy taka interwencja jest pomocna lub bezpieczna dla osób, które mają pewne problemy z pamięcią, ale nie stwierdza się u nich otępienia. Jest niezwykle trudno przewidzieć u kogo z tej grupy w późniejszym czasie rozwinie się demencja, u niektórych może nawet nastąpić poprawa i powrót pamięci do normy. Istnieje niewiele danych naukowych wskazujących, że leki te (przeciw otępieniu; przyp.tłum.) zapobiegają rozwojowi demencji w ciągu trzech lat, a osoby przyjmujące je doświadczają szeregu skutków ubocznych, w tym nudności, wymioty i biegunki, a także skurcze mięśni/kurcze łydek i koszmary senne.