Pytanie badawcze

Hiperprolaktynemia to duże stężenie prolaktyny w surowicy krwi, hormonu, który znany jest najlepiej z roli, jaką odgrywa podczas laktacji. Hiperprolaktynemia idiopatyczna jest terminem używanym gdy nieznana jest przyczyna nadmiernego wydzielania prolaktyny, które skutkować może poronieniem, zwłaszcza u kobiet, które doświadczyły już kilku niewyjaśnionych utrat ciąży. Szczególnym rodzajem hiperprolaktynemii jest jej postać utajona, kiedy poziom prolaktyny we krwi w godzinach porannych jest w normie, ale zwiększa się w ciągu dnia. Występowanie tego rodzaju hiperprolaktynemii także jest związane z poronieniem. Lekami o dużej skuteczności w zmniejszaniu stężenia prolaktyny we krwi są agoniści dopaminy. Jednym z takich leków jest bromokryptyna. Bromokryptyna przywraca jajnikom ich ważne funkcje i pomaga w utrzymaniu ciąży.

Dlaczego to takie ważne?

Najbardziej interesujące było dla nas uzyskanie wiedzy czy leki z grupy agonistów dopaminy mogą zmniejszyć wskaźnik poronień i zwiększyć szanse kobiet na urodzenie żywego dziecka. Dokonaliśmy przeglądu danych naukowych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania agonistów dopaminy w zapobieganiu przyszłym poronieniom u kobiet, które wcześniej doświadczyły utraty ciąży.

Jakie dane naukowe znaleźliśmy

Danych szukaliśmy do dnia 30 czerwca 2016 roku i znaleźliśmy jedno badanie obejmujące niewielką liczbą kobiet - 48 zostało zakwalifikowanych do udziału w badaniu, ale 46 kobiet (42 ciąże- 4/46 nie zaszły w ciążę w czasie trwania badania) zostało włączonych do analizy. Badanie przeprowadzono w Japonii oraz oceniono, że obarczone jest ono dużym ryzykiem wystąpienia błędu systematycznego (wypaczenie wyników badania - przyp. tłum.). Badanie uwzględniało kobiety (w wieku 24-40 lat) z hiperprolaktynemią idiopatyczną, u których w wywiadzie stwierdzono od dwóch do czterech samoistnych poronień. U 24 zdiagnozowano utajoną hiperprolaktynemię, ich liczba była równa w obu grupach. Kobiety uczestniczyły w badaniu (do czasu zakończenia dziewiątego tygodnia ciąży), następnie obserwowano je przez rok. Podczas badania jedna grupa kobiet otrzymywała lek z grupy agonistów dopaminy, bromokryptynę (w dawkach 2,5-5,0 mg/dzień do końca dziewiątego tygodnia ciąży), druga grupa kobiet nie była poddawana żadnemu leczeniu (grupa kontrolna).

Uzyskane z przeprowadzonych badań dane wskazują, że agonista dopaminy jakim jest bromokryptyna była skuteczna w zapobieganiu przyszłym poronieniom (niska jakość danych). Jednak wskaźniki poczęć i urodzeń żywych pozostały na podobnym poziomie zarówno w grupie kobiet, które otrzymywały bromokryptynę, jak i u kobiet, które nie były poddane leczeniu (bardzo niska jakość danych). W badaniu odnotowywano poziom stężenia prolaktyny we krwi jedynie u kobiet będących w ciąży. Nie uwzględniono także żadnych działań niepożądanych, które mogą wystąpić podczas stosowania leków z grupy agonistów dopaminy u kobiety (na przykład nudności, wymioty, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, obniżenie ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, objawy psychotyczne) lub u jej dziecka (na przykład wady wrodzone, niska masa urodzeniowa, zaburzenia rozwojowe).

Co to oznacza