Wprowadzenie
Najczęstszymi pierwotnymi nowotworami mózgu u osób dorosłych są glejaki. Stanowią one około 40% wszystkich pierwotnych nowotworów mózgu. Glejaki obejmują szeroki zakres nowotworów od łagodnych do złośliwych i są sklasyfikowane według Światowej Organizacji Zdrowia (ang. WHO; ostatnia aktualizacja w 2016 roku) na podstawie stopnia złośliwości histologicznej w skali od 1 do 4. Złośliwe glejaki, obejmujące też glejaka wielopostaciowego (łac. glioblastoma multiforme), są trudne do leczenia oraz wiążą się ze złymi rokowaniami.

Nowotwory te produkują białko, które sprzyja tworzeniu się nowych naczyń krwionośnych (angiogeneza), by przyspieszać rozwój nowotworu. Wynalezione zostały nowe leki, które zmniejszają tworzenie się nowych naczyń krwionośnych, dzięki czemu spowalniają wzrost nowotworu. Bewacyzumab, cedyranib oraz cilengityd są lekami antyangiogennymi, które bezpośrednio lub pośrednio hamują tworzenie się naczyń krwionośnych i były badane w leczeniu agresywnego glejaka wielopostaciowego w randomizowanych badaniach klinicznych.

Charakterystyka badań
Po dokładnych poszukiwaniach (do października 2018 roku) zidentyfikowaliśmy 11 randomizowanych badań klinicznych spełniających nasze warunki (łącznie 3743 uczestników). Wszystkie wybrane badania dotyczyły leczenia glejaka wielopostaciowego; badania obejmujące inne typy nowotworów mózgu nie były brane pod uwagę. Największe badania przeprowadzono u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym leczonych terapią antyangiogenną. Badania zawarte w tym przeglądzie nie wykazały poprawy przeżywalności u pacjentów, u których stosowano leczenie antyangiogenne. W sumie, badania kliniczne wykazały, że u pacjentów z glejakiem wielopostaciowym terapia bewacyzumabem wydłużyła okres do ponownego rozwoju nowotworu (przeżycie wolne od progresji).

Główne wyniki
Terapia antyangiogenna nie wydłuża istotnie przeżycia u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym. W nawracającym glejaku wielopostaciowym nie ma danych potwierdzających przedłużenie życia (podczas stosowania leków antyangiogennych; przyp.tłum.) w porównaniu z chemioterapią; dołączenie leków antyangiogennych do wybranych schematów chemioterapeutycznych może prowadzić do niewielkiej poprawy w zakresie przeżywalności. Leki antyangiogenne opóźniają rozrost nowotworu na podstawie obrazowania rezonansem magnetycznym (MRI), lecz ich stosowanie często wiąże się z działaniami niepożądanymi, takimi jak podwyższone ciśnienie tętnicze krwi lub obecność białka w moczu.