Najważniejsze informacje

Podejmowanie niektórych ćwiczeń fizycznych przez osoby starsze podczas nieplanowanego pobytu w szpitalu może być korzystne, ale nie możemy być tego pewni. Interwencje obejmujące ćwiczenia fizyczne prawdopodobnie nie powodują szkód; nie stwierdziliśmy większego ryzyka upadku u starszych dorosłych, gdy przebywali w szpitalu.

Czego dotyczy problem?

Po nieplanowanym przyjęciu do szpitala starsze osoby często tracą zdolność do wykonywania codziennych czynności. Jednym z powodów jest to, że ludzie są mniej aktywni w szpitalu niż normalnie w domu, gdy czują się dobrze. Brak aktywności w szpitalu może również przyczynić się do innych problemów, takich jak większe ryzyko dezorientacji, trudności w poruszaniu się i mniejsza jakość życia po wypisaniu ze szpitala.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Czy pomaganie osobom starszym w ćwiczeniach podczas pobytu w szpitalu przyspiesza ich powrót do zdrowia i zdolność do wykonywania codziennych czynności po wypisaniu ze szpitala?

Co zrobiliśmy?

Przeszukaliśmy medyczne bazy danych w poszukiwaniu badań, w których porównywano programy ćwiczeniowe ze standardową opieką (z pozorowaną interwencją lub bez niej). Standardowa opieka obejmowała leczenie, które normalnie otrzymaliby pacjenci, którzy nie brali udziału w badaniach. W 2 badaniach oprócz standardowej opieki stosowano interwencje pozorowane. Interwencje pozorowane nie miały na celu wpłynięcia na powrót pacjentów do zdrowia, ale zwiększenie poziomu wiarygodności w badaniach.

Czego się dowiedzieliśmy?

Znaleźliśmy 24 badania obejmujące 7511 uczestników, spośród których 58% stanowiły kobiety. Wiek uczestników badań wynosił średnio od 73 do 88 lat. 13 badań przeprowadzono w Europie, 6 badań w Oceanii, 4 badania w Ameryce Północnej i 1 badanie w Ameryce Południowej. Uczestnicy zostali przyjęci do szpitala z szerokim zakresem chorób lub stanów medycznych, takich jak zakażenie, niewydolność serca, niewydolność nerek, krwawienie z żołądka lub z jelit i zawroty głowy.

Rodzaje terapii ruchowych i liczba ćwiczeń, które ludzie musieli wykonywać, znacznie się różniły. W 9 badaniach sklasyfikowano leczenie wysiłkowe jako aktywności związane z rehabilitacją (zabiegi mające na celu zwiększenie aktywności fizycznej, ale które różniły się od konkretnego programu ćwiczeniowego). 6 badań obejmowało ustrukturyzowane ćwiczenia (określony program ćwiczeń, który wykonywała każda osoba w grupie leczonej). Ćwiczenia mogły różnić się w zależności od indywidualnych możliwości danej osoby, jednak leczenie nie obejmowało progresywnego treningu siłowego. W progresywnym treningu siłowym ludzie ćwiczą mięśnie z pewnym rodzajem oporu, który jest stopniowo zwiększany w miarę poprawy wydolności fizycznej. W 9 badaniach przewidziano wprowadzenie elementów progresywnego treningu oporowego.

Główne ustalenia

Programy ćwiczeniowe mogą powodować niewielką lub żadną różnicę, w porównaniu ze standardową opieką, w zakresie zdolności pacjentów do wykonywania codziennych czynności (wynik 1,8% lepszy; od 0,43% gorszy do 4,12% lepszy).

W porównaniu ze standardową opieką (z leczeniem pozorowanym lub bez niego), leczenie z wykorzystaniem ćwiczeń przyniosło o 6,5% lepsze wyniki (od 0,2% lepsze do 13,1% lepsze) w zakresie zdolności chodzenia i poruszania się. Jednak ze względu na jakość danych naukowych jesteśmy bardzo niepewni co do rzeczywistego wpływu programów ćwiczeniowych.

O 10% mniej osób (od 42% mniej do 41% więcej), które otrzymały programy ćwiczeniowe w porównaniu z tymi, które otrzymały standardową opiekę, doświadczyło nowej dezorientacji podczas hospitalizacji, ale nie mamy pewności co do wyników.

W żadnym z badań nie oceniano, czy osoby biorące w nich udział uważały, że terapia ćwiczeniami była skuteczna.

Programy ćwiczeń mogą nie poprawiać klinicznie jakości życia przy wypisie ze szpitala w porównaniu ze zwykłą opieką (6,0% lepsza jakość życia; od 0,9% lepsza do 15,5% lepsza).

Programy ćwiczeń prawdopodobnie mają niewielki wpływ na liczbę osób, które upadają podczas hospitalizacji w porównaniu ze standardową opieką (1% mniej osób; od 41% mniej do 65% więcej).

O 2% więcej osób (od 38% mniej do 68% więcej), które otrzymały programy ćwiczeń, poczuło się gorzej podczas hospitalizacji w porównaniu z osobami, które otrzymały zwykłą opiekę. Jednak ze względu na jakość danych naukowych jesteśmy bardzo niepewni co do rzeczywistego wpływu programów ćwiczeniowych.

W dalszym ciągu nie mamy pewności, czy istnieje konkretny rodzaj ćwiczeń, który zapewnia więcej korzyści niż inny.

Jakie są ograniczenia prezentowanych danych naukowych?

Dla większości wyników, które uwzględniliśmy w tym przeglądzie, jakość danych naukowych była niska lub bardzo niska. Niektóre badania zostały zaprojektowane w sposób, który zmniejszał wiarygodność ich wyników, ale istniały również istotne różnice między wynikami różnych badań i duża niepewność co do rzeczywistego efektu terapii ćwiczeniami.

Aktualność przedstawionych danych naukowych

Niniejszy przegląd Cochrane jest aktualny do maja 2021 r.