Wprowadzenie

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest schorzeniem przewlekłym, które charakteryzuje się stopniowo pogarszającym się ograniczeniem przepływu powietrza przez płuca. Chorzy na POChP mają skłonność do nagłych ataków, podczas których może dojść do spadku ilości tlenu oraz nasilenia objawów, takich jak uporczywe zwiększenie duszności oraz zmiany w objętości i konsystencji śluzu. W przypadku takiego ataku, zwykle w pierwszej kolejności pacjentowi przewożonemu do szpitala podaje się tlen. Jednak dostarczenie zbyt dużej ilości tlenu może spowodować zwiększenie stężenia dwutlenku węgla, co w konsekwencji może doprowadzić do zmniejszenia częstotliwości oddechów lub może w ogóle uniemożliwić oddychanie.

Pytanie badawcze

Celem tego przeglądu było zbadanie jaka byłaby szkodliwość terapii tlenowej podawanej w różnych stężeniach - w zależności od potrzeb pacjenta, w porównaniu z grupą kontrolną stosującą tlenoterapię wysokoprzepływową.

Charakterystyka badań

Aby zbadać tę kwestię szukaliśmy badań z randomizacją (RCT), czyli takich, w których uczestnicy mają równe szanse na otrzymanie leczenia lub komparatora (interwencji porównawczej - przyp. tłum.). Interesowały nas badania, w których porównywano różne prędkości przepływu (stężenia) tlenu podawanego osobom transportowanym do szpitala karetką z powodu nagłego zaostrzenia objawów POChP.

Główne wyniki

Znaleziono tylko jedno badanie, które dotyczyło pytania tego przeglądu. Uczestnicy badania zostali losowo przydzieleni do grupy, w której otrzymywali tlen miareczkowany (terapia tlenowa podczas której tlen dostarczany jest w różnych stężeniach dostosowanych do potrzeb pacjenta w celu utrzymania saturacji na poziomie między 88% a 92%) albo do grupy, w której stosowano tlenoterapię wysokoprzepływową (terapia tlenowa podczas której tlen dostarczany jest w stałym wysokim stężeniu).

W grupie, która otrzymywała tlen według zapotrzebowania odnotowano mniej zgonów (2 osoby), w porównaniu z grupą leczoną tlenoterapią wysokoprzepływową (gdzie tlen dostarczano z prędkością od 8 do 10 litrów na minutę przy użyciu maski [11 zgonów]).

Pewność oszacowania danych naukowych

Ze względu na włączenie do przeglądu tylko jednego badania oraz z powodu małej liczby odnotowanych zgonów, nasza pewność co do wielkości różnic między obiema zastosowanymi terapiami jest ograniczona. Oceniliśmy, że nasza pewność co do wiarygodności danych naukowych była niska.

Podsumowanie

W analizowanym przez nas badaniu stwierdzono, że podawanie pacjentom indywidualnie dobranych stężeń tlenu podczas transportu do szpitala w przypadku nagłego pogorszenia się stanu w przebiegu POChP zmniejsza ryzyko zgonu, w porównaniu ze stosowaniem stale wysokiego stężenia tlenu. Jednak materiał dowodowy jest zbyt mały, aby śmiało twierdzić, że w tej grupie chorych podawanie tlenu w sposób dostosowany do potrzeb pacjenta jest mniej szkodliwe i bardziej skuteczne niż tlenoterapia wysokoprzepływowa.

Niniejsze podsumowanie obejmuje okres do września 2019 roku.