Pytanie kliniczne przeglądu

Poszukiwano danych naukowych odpowiadających na pytanie, czy infekcję Pseudomonas aeruginosa u osób z mukowiscydozą można leczyć antybiotykami stosowanymi doustnie.

Wprowadzenie

Leczenie infekcji płuc spowodowanej przez Pseudomonas aeruginosa jest bardzo ważne w prowadzeniu pacjentów z chorobą płuc jaką jest mukowiscydoza. Jeśli doustne (przyjmowane przez usta) antybiotyki są tak samo bezpieczne i skuteczne w leczeniu zakażenia Pseudomonas aeruginosa, jak dożylne (podawane do żyły) lub w nebulizacji (wdychane w postaci mgiełki), jakość życia osób z mukowiscydozą mogłaby ulec poprawie, jako że podawanie leków stałoby się łatwiejsze i można by było uniknąć pobytów w szpitalu.

Poszukiwano badań, w których uczestnicy mieli równe szanse otrzymania leczenia doustnymi antybiotykami lub inną alternatywną terapią przeciw Pseudomonas aeruginosa. Za najbardziej istotne efekty interwencji uznano jakość życia oraz czynność płuc. Jest to uaktualniona wersja poprzedniego przeglądu.

Data wyszukiwania

Dane są aktualne do 8 lipca 2016 r.

Charakterystyka badań

Autorzy przeglądu włączyli do niego pięć badań obejmujących 256 uczestników. Trzy z nich dotyczyły osób z zaostrzeniem choroby (171 uczestników), a w dwóch badaniach obserwowano leczenie długoterminowe (75 uczestników).

Główne wyniki

Nie znaleziono jednoznacznych danych naukowych, które wskazywałyby na większą lub mniejszą skuteczność doustnych antybiotyków w porównaniu z alternatywnym leczeniem, zarówno w zaostrzeniach choroby jak i w leczeniu długoterminowym przewlekłych infekcji Pseudomonas aeruginosa. W jednym z badań obejmujących ochotników leczonych z powodu zaostrzenia choroby podano, że znacznie korzystniejsze pod kątem czynności płuc było stosowanie cyprofloksacyny w porównaniu z leczeniem dożylnym, jednakże autorzy przeglądu po przeanalizowaniu tych samych danych nie zgodzili się z tym wnioskiem. Nie znaleziono danych naukowych wskazujących na różnice pomiędzy doustnymi antybiotykami a innymi formami leczenia w kontekście zdarzeń niepożądanych lub też rozwinięcia się oporności, warto zauważyć jednak, że badania nie były zaprojektowane, by wykrywać takie różnice.

Do czasu ukazania się wyników dużych badań, w wyborze formy terapii należy kierować się względami praktycznymi, opierając decyzje na jakichkolwiek dostępnych danych, przy uwzględnieniu sytuacji klinicznej, znanej skuteczności leku wobec lokalnych szczepów drobnoustroju oraz indywidualnych preferencji.

Jakość dowodów

Wyszukane dane naukowe były ograniczone. Badania różniły się pod względem metodologii, użytych leków, długości leczenia oraz czasu obserwacji po jego zakończeniu, a także mierzonych efektów interwencji. Oceniono, że badania mają różne ryzyko błędu systematycznego, jednak w żadnym z nich nie stwierdzono małego ryzyka błędu systematycznego pod względem zastosowania ślepej próby (uczestnicy, lekarze, osoby oceniające wystąpienie efektu interwencji nie wiedzą jakie leczenie otrzymuje uczestnik badania), co mogło wpłynąć na wyniki dla subiektywnych punktów końcowych takich jak jakość życia.