Pytanie badawcze

Dokonaliśmy przeglądu danych naukowych dotyczących wpływu stosowania dożylnych preparatów immunoglobulin i podskórnego podania immunoglobulin u osób z wieloogniskową neuropatią ruchową (ang. multifocal motor neuropathy , MMN). Preparaty immunoglobulin zawierają oczyszczone z krwi przeciwciała, które nie są wymierzone w konkretny cel. Podaje się je najczęściej dożylnie ( i.v. ), alternatywą jest także podanie podskórne ( s.c. ).

Wprowadzenie

Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) to rzadkie schorzenie, które powoduje pogarszające się z czasem osłabienie kończyn. Częściej dotyczy to kończyn górnych, w szczególności dłoni, niż kończyn dolnych. Najczęściej w MMN stosuje się immunoglobuliny dożylnie.

Charakterystyka badań

Przeprowadziliśmy szeroko zakrojone poszukiwania badań dotyczących tego zagadnienia i odnaleźliśmy 6 małych badań obejmujących łącznie 90 pacjentów z MMN, którzy otrzymali immunoglobuliny dożylnie. Trzy badania miały ograniczenia, a pozostałe nie dostarczyły wystarczających danych, które pozwoliłyby na pełną ocenę. W 5 badaniach infuzję (powolny wlew dożylny) immunoglobulin porównano z infuzją placebo. W pozostałym badaniu porównano 2 różne sposoby podania: infuzję dożylną immunoglobulin z ich infuzją podskórną. Efekty leczenia oceniano w okresie od 4 do 12 tygodni po jego zakończeniu. W 2 spośród tych badań autorami byli pracownicy producenta immunoglobulin. Jedno z tych badań, które również było sponsorowane przez producenta, przeszło niezależną recenzję manuskryptu przeprowadzoną przez ekspertów mających pełen dostęp do danych.

Najważniejsze wyniki i wiarygodność danych naukowych

Dożylne podanie immunoglobulin może prowadzić do zwiększenia siły u pacjentów z MMN. Może również zmniejszać stopień niepełnosprawności, jednak ze względu na ograniczoną pewność dostępnych danych konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić lub wykluczyć ten efekt. Nie ma jednoznacznych danych wskazujących, czy więcej osób doświadcza działań niepożądanych po dożylnym podaniu immunoglobuliny w porównaniu z placebo. Podczas dożylnego leczenia immunoglobulinami odnotowano tylko jedno ciężkie działanie niepożądane (zatorowość płucną). Większość pacjentów z MMN wymaga nieprzerwanego leczenia immunoglobulinami, ponieważ prawdopodobnie wraz z ich odstawieniem następuje pogorszenie niepełnosprawności i siły mięśni. Potrzebne są dalsze badania, aby ocenić, czy podskórne podanie immunoglobulin może być alternatywą dla ich dożylnego podania.

Dane naukowe są aktualne do kwietnia 2021 r.