Pytanie badawcze
Badaliśmy, czy mycie twarzy zapobiega aktywnej jaglicy w społecznościach endemicznych.

Wprowadzenie
Jaglica (trachoma) jest chorobą oka spowodowaną zakażeniem bakteryjnym. Aktywna infekcja zazwyczaj zaczyna rozwijać się w dzieciństwie a towarzyszy jej pojawienie się wydzieliny z oka, zaczerwienienie oraz podrażnienie. Niedbanie o higienę twarzy może prowadzić do rozprzestrzenienia się choroby z człowieka na człowieka poprzez muchy krążące wokół oka lub przez brudne palce. Promowanie mycia twarzy jest częścią strategii eliminacji ślepoty na świecie `SAFE` Światowej Organizacji Zdrowia. Mycie twarzy jest prostą i racjonalną czynnością, jednak jej skuteczność w redukcji rozprzestrzeniania się jaglicy jest niepewna.

Charakterystyka badania
Włączyliśmy dwa badania z randomizacją (losowym przydziałem uczestników do grup - przyp. tłum.) obejmujące łącznie 2560 uczestników z Australii i Tanzanii. w jednym badaniu porównywano połączenie mycia twarzy ze stosowaniem maści z tetracykliną (antybiotyk) z wyłącznym stosowaniem maści z tetracykliną w okresie do jednego roku. w drugim badaniu porównywano cztery grupy dzieci, u których występowały już grudki jaglicze: połączenie mycia twarzy z kroplami do oczu zawierającymi tetracyklinę, wyłączne mycie twarzy, wyłączne stosowanie kropli do oczu z tetracykliną oraz brak interwencji w okresie trzech miesięcy obserwacji. Dane naukowe są aktualne na styczeń 2015 r.

Główne wyniki
W obydwu badaniach opisywano liczbę dzieci z aktywną jaglicą jako metodą pomiaru skuteczności, w jednym badaniu informowano o liczbie dzieci z ciężką postacią jaglicy oraz odsetku czystych twarzy po roku badania. W jednym badaniu wykazano, że mycie twarzy było skuteczne w zwiększeniu czystości twarzy oraz zmniejszyło liczbę ciężkich jaglic w okresie jednego roku; w drugim badaniu nie wykazano wpływu mycia oczu, ani mycia oczu w połączeniu ze stosowaniem kropli do oczu z tetracykliną, u dzieci, u których w okresie włączenia do badania występowały grudki jaglicze.

Jakość danych naukowych
Dwa włączone badania charakteryzowały się niejasnym ryzykiem błędu systematycznego (wypaczenia wyników badania - przyp. tłum.) , ze względu na brak informacji o wielu elementach metodologicznych badania.