Wielu pacjentów z chorobą Parkinsona cierpi na zaburzenia mowy. Do najczęściej zgłaszanych problemów zalicza się słaby, zachrypnięty, nosowy lub monotonny głos, nieprecyzyjną artykulację, wolną bądź szybką mowę, trudności z rozpoczęciem mowy, zaburzenia akcentowania bądź rytmu, jąkanie i drżenie. Upośledzeniu ulega również komunikacja niewerbalna, np. z wykorzystaniem mimiki i gestykulacji. Omawiana niepełnosprawność nasila się wraz z postępem choroby i może prowadzić do poważnych trudności komunikacyjnych.

Przegląd ten porównuje korzyści z terapii mowy i języka w chorobie Parkinsona w porównaniu z placebo (leczeniem pozorowanym) albo niestosowaniem leczenia zaburzeń mowy. Dotyczące tego tematu badania odnaleziono przeszukując 16 elektronicznych baz danych medycznych, różnorodne rejestry badań klinicznych oraz spisy piśmiennictwa wybranych badań i innych prac przeglądowych.

W niniejszym przeglądzie uwzględniono wyłącznie badania z randomizacją. W badaniach tych porównywano dwie grupy, w jednej stosowano terapię mowy i języka, natomiast w drugiej nie wdrażano żadnego postępowanie mającego na celu usprawnienie mowy. Pacjenci zostali przyporządkowani do jednej z grup w sposób losowy, aby ograniczyć możliwość zafałszowania wyników.

Odnaleziono 3 badania, obejmujące łącznie 63 chorych, które porównywały terapię mowy i języka z niestosowaniem takiego leczenia. Jakość metod zastosowanych w tych badaniach była zmienna i wszystkie badania pomijały co najmniej jeden obszar krytyczny. We wszystkich 3 badaniach odnotowano pozytywny efekt terapii mowy i języka w zaburzeniach mowy w chorobie Parkinsona. W zakresie wielu ocenianych wyników uzyskano znaczącą klinicznie poprawę po terapii. Jednak należy zauważyć, że istnieją błędy w metodach zastosowanych w tych badaniach oraz ocenie została poddana tylko niewielka grupa pacjentów z chorobą Parkinsona. Oznacza to, że nie ma wystarczających danych, aby bezwzględnie udowodnić korzyści wynikające z terapii mowy i języka w leczeniu zaburzeń mowy u pacjentów z chorobą Parkinsona albo zaprzeczyć takim korzyściom; brak danych nie oznacza jednak braku efektu.

W celu oceny skuteczności terapii mowy i języka w zaburzeniach mowy w chorobie Parkinsona należy przeprowadzić duże, dobrze zaprojektowane badanie z randomizacją i z użyciem placebo. Należy wybrać kryteria skuteczności leczenia istotne zwłaszcza dla pacjentów chorobą Parkinsona i poddać chorych obserwacji przez co najmniej sześć miesięcy, aby określić czas trwania jakiejkolwiek poprawy.