Programy antytytoniowe są często dobrze rozpropagowane w środowisku lokalnym, a mimo to rzadko zwiększają częstość rzucania palenia. Nie stwierdzono również, aby na częstość palenia tytoniu wpływały lepsza wiedza o skutkach zdrowotnych, zmiana postaw wobec palenia, częstsze podejmowanie prób rzucenia czy też wsparcie środowiskowe i socjalne. W najlepiej zaprojektowanych badaniach nieznacznie lepsze wyniki osiągali palący mało lub umiarkowanie niż palący intensywnie (badanie COMMIT w USA), a także mężczyźni niż kobiety (badanie CART w Australii), jednak całkowite odsetki palących były podobne w społeczności poddanej interwencji i w społeczności kontrolnej.