وقتی پژوهشگران می‌خواهند به سوالی پاسخ دهند، می‌توانند از رویکردی به نام مرور سیستماتیک استفاده کنند که هدف آن بررسی تمام مطالعات انجام‌شده در یک حوزه خاص مورد نظر است. هنگام بررسی و جمع‌بندی متون علمی، از پژوهشگران انتظار می‌رود مشخص کنند که کدام‌یک از مطالعات به‌خوبی انجام شده‌اند (یعنی کیفیت بالا دارند) و کدام‌یک کیفیت پائینی دارند. موضوعی که ما به اندازه کافی در مورد آن نمی‌دانیم، این است که پژوهشگران چگونه باید ارزیابی‌ها را انجام دهند تا مشخص شود کدام مطالعات از کیفیت بالایی برخوردار بوده‌اند. این مسئله مهم است زیرا اگر پژوهشگر از ویژگی‌های خاص مطالعه (مثلا اینکه مطالعه در کدام مجله منتشر شده است) آگاه باشد، ممکن است سهوا مطالعه را به روش خاصی ارزیابی کند. برای مثال، اگر نویسنده مطالعه برای ارزیاب شناخته‌شده باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که فرض کند مطالعه «کیفیت بالا» دارد. تحقیق ما بررسی می‌کند که کورسازی پژوهشگران برای بررسی ویژگی‌ها، زمانی که هدف جمع‌بندی متون علمی است، تفاوتی را ایجاد می‌کند یا خیر. ما فقط چند مطالعه را پیدا کردیم که داده‌های مرتبط به سوال ما را گزارش کردند. نتایج حاصل از این مطالعات متناقض بودند، بااین‌حال، نتایج نشان می‌دهند که اگر کیفیت در طول یک مرور سیستماتیک تحت شرایط کورسازی‌شده یا کورسازی‌نشده ارزیابی شود، ممکن است تفاوتی را ایجاد نکند.