این خلاصه از یک مرور کاکرین، آنچه را که ما از تحقیقات در مورد تاثیر داروهای ضدافسردگی بر درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) میدانیم، ارائه میدهد.
این مرور نشان میدهد که در افراد مبتلا به RA:
به دلیل کیفیت بسیار پائین شواهد، ما مطمئن نیستیم که داروهای ضدافسردگی بر درد یا وضعیت عملکردی تاثیر میگذارند یا خیر.
به دلیل کیفیت بسیار پائین شواهد، ما مطمئن نیستیم که داروهای ضدافسردگی بر وضعیت عملکردی بیماران تاثیر میگذارند یا خیر.
هیچ کارآزماییای یافت نشد که ارزیابی کند داروهای ضدافسردگی بر کیفیت زندگی تاثیر میگذارند یا خیر.
هیچ کارآزماییای یافت نشد که ارزیابی کند داروهای ضدافسردگی بر خواب تاثیر میگذارند یا خیر.
به دلیل کیفیت بسیار پائین شواهد، ما مطمئن نیستیم که داروهای ضدافسردگی بر خلقوخو تاثیر میگذارند یا خیر.
ما اطلاعات دقیقی را در مورد عوارض جانبی و مشکلات نیز نداریم؛ این امر بهویژه در مورد عوارض جانبی نادر اما جدی صادق است. عوارض جانبی احتمالی ممکن است شامل احساس خستگی یا حالت تهوع، سردرد، تاری دید، خشکی دهان، اختلال عملکرد جنسی یا سرگیجه یا یبوست باشند. عوارض نادر ممکن است شامل افزایش افکار خودکشی، التهاب کبد یا کاهش تعداد گلبولهای سفید باشند.
RA چیست و داروهای ضدافسردگی چه هستند؟
هنگامی که شما مبتلا به RA هستید، سیستم ایمنی شما، که معمولا با عفونت مبارزه میکند، به لایه پوششی مفاصل شما حملهور میشود. این مساله باعث میشود مفاصل شما متورم، سفت و دردناک شوند. مفاصل کوچک دست و پا معمولا اولین مناطقی هستند که درگیر میشوند. در حال حاضر هیچ درمانی برای RA وجود ندارد، بنابراین هدف از درمان، تسکین درد و سفتی و بهبود توانایی حرکتی شما است.
داروهای ضدافسردگی میتوانند برای درمان افسردگی و بهبود خواب استفاده شوند، و برخی افراد معتقدند که این داروها میتوانند با تاثیر بر اعصابی که باعث درد میشوند، درد را نیز کاهش دهند، اما این موضوع همچنان بحثبرانگیز است. انواع مختلفی از داروهای ضدافسردگی وجود دارند که به روشهای مختلفی عمل میکنند. وقتی اقدامات ساده برای تسکین درد موثر واقع نشوند، پزشکان ممکن است داروهای ضدافسردگی را برای تسکین درد، کمک به خواب و کاهش افسردگی تجویز کنند. بااینحال، هنوز مشخص نیست که داروهای ضدافسردگی واقعا درد را در این گروه از بیماران کاهش میدهند یا اینکه کاهش درد به بهبود خواب و خلقوخو مربوط میشود. در حال حاضر شواهد علمی متناقضی برای راهنمایی پزشکان وجود دارد، که منجر به تفاوت در عملکرد بالینی میشود.
بهترین تخمین از آنچه برای افراد مبتلا به RA که داروهای ضدافسردگی مصرف میکنند، رخ میدهد
عوارض جانبی کلی:
27 نفر بیشتر از هر 100 بیمار، تا 12 هفته پساز دریافت داروی ضدافسردگی، دچار عارضه جانبی شدند (تفاوت مطلق: 27%)؛
59 نفر از هر 100 بیماری که داروهای ضدافسردگی مصرف کردند، دچار عارضه جانبی شدند؛ و
32 نفر از هر 100 بیماری که دارونما مصرف کردند، دچار عارضه جانبی شدند.
مطالعه چکیده کامل
مدیریت درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. داروهای ضدافسردگی گاهی بهعنوان عوامل کمکی برای افزایش تسکین درد، کمک به خواب و کاهش افسردگی تجویز میشوند. این داروهای ضدافسردگی شامل داروهای ضدافسردگی سهحلقهای (tricyclic antidepressants; TCAs)، مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز (monoamine oxidase inhibitors; MAOIs)، مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (selective serotonin reuptake inhibitors; SSRIs)، مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین نورآدرنالین (selective serotonin noradrenaline reuptake inhibitors; SNRIs) و مهارکنندههای بازجذب نوراپینفرین (norepinephrine reuptake inhibitors; NRIs) هستند. بااینحال، تجویز داروهای ضدافسردگی در این جمعیت به دلیل شواهد علمی متناقض، همچنان بحثبرانگیز است.
اهداف
هدف از این مرور، تعیین کارآمدی و بیخطری (safety) مصرف داروهای ضدافسردگی در مدیریت درد در بیماران مبتلا به RA بود.
روشهای جستوجو
ما یک جستوجوی کامپیوتری را در پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین، 2010 ، سهماهه چهارم)؛ MEDLINE (1950 تا هفته 1 نوامبر 2010)؛ EMBASE (2010 هفته 44)؛ و PsycINFO (1806 تا هفته 2 نوامبر 2010) انجام دادیم. ما همچنین چکیده مقالات کالج روماتولوژی آمریکا (American College of Rheumatology; ACR) و اتحادیه اروپایی علیه روماتیسم (European League Against Rheumatism; EULAR) مربوط به سالهای 2008-2009 را جستوجو کرده و یک جستوجوی دستی را در فهرست منابع مقالات انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که یک درمان ضدافسردگی را با درمان دیگر (فعال یا دارونما (placebo)، از جمله درمانهای غیردارویی) در بیماران بزرگسال مبتلا به RA مقایسه کردند که حداقل یک معیار پیامد بالینی مرتبط را داشتند. پیامدهای مورد نظر شامل درد، عوارض جانبی، عملکرد، خواب، افسردگی و کیفیت زندگی بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده کورسازی شده (blinded) مرور بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را در کارآزماییها ارزیابی کردند. ما متاآنالیزهایی را برای بررسی کارآمدی داروهای ضدافسردگی بر درد، افسردگی و عملکرد و همچنین بیخطری آنها انجام دادیم.
نتایج اصلی
هشت RCT (652 شرکتکننده) را در این مرور وارد کردیم. تمام کارآزماییها TCAها و دو کارآزمایی یک SSRI را به عنوان مقایسهکننده ارزیابی کردند. هفت مورد از هشت کارآزمایی، خطر بالای سوگیری داشتند. دادههای کافی برای محاسبه تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا رسیدن به یک پیامد مفید بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB) برای معیار پیامد اولیه درد وجود نداشت. آنالیزهای کیفی هیچ شواهدی را دال بر تاثیر داروهای ضدافسردگی بر شدت درد یا افسردگی در کوتاهمدت (کمتر از یک هفته) پیدا نکردند، و شواهد متناقضی را از مزیت مداخله در میانمدت (یک تا شش هفته) یا طولانیمدت (بیشاز شش هفته) یافتند. میزان عوارض جانبی خفیف در بیمارانی که TCAها را دریافت کردند در مقایسه با بیمارانی که دارونما را گرفتند، بهطور قابل توجهی بیشتر بودند (خطر نسبی (RR): 2.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.17 تا 4.42)، اما افزایش قابل توجهی در انصراف از ادامه درمان به دلیل عارضه جانبی وجود نداشت (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.49 تا 2.42).
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر شواهد کافی برای حمایت از تجویز روتین داروهای ضدافسردگی به عنوان ضددرد در بیماران مبتلا به RA وجود ندارد، زیرا هیچ نتیجهگیری قابل اعتمادی در مورد کارآمدی آنها از هشت RCT دارونما حاصل نشد. استفاده از این عوامل ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد که عموما خفیف بوده و منجر به قطع درمان نمیشوند. به انجام کارآزماییهای با کیفیت بالای بیشتری در این زمینه نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
