سه مطالعه را وارد این مرور کردیم که در مجموع 413 بیمار بزرگسال را بررسی کرده و تاکرولیموس را با میکروامولسیون (microemulsion) یا محلول خوراکی سیکلوسپورین مقایسه کردند. همه مطالعات با خطر بالای سوگیری مواجه بودند. به نظر می‌رسید تاکرولیموس از نظر میزان بروز سندرم برونشیولیت انسدادی (bronchiolitis obliterans syndrome) (RR: 0.46؛ 95% CI؛ 0.29 تا 0.74)، نمره برونشیت لنفوسیتی (lymphocytic bronchitis score) (MD: -0.60؛ 95% CI؛ 1.04- تا 0.16-)، قطع درمان (RR: 0.27؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.46) و هیپرتانسیون شریانی (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.50 تا 0.89) برتری قابل توجهی بر سیکلوسپورین داشت. بااین‌حال، یافته مربوط به هیپرتانسیون شریانی، هنگام آنالیز با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model)، تائید نشد (RR: 0.54؛ 95% CI؛ 0.17 تا 1.73). علاوه‌بر این، نتایج آنالیز مرحله‌‏ای کارآزمایی حاکی از آن بودند که هیچ‌یک از متاآنالیزها به اندازه اطلاعات مورد نیاز دست نیافتند، و منحنی‌های Z تجمعی (cumulative Z-curve) از مرزهای پایش در تحلیل متوالی کارآزمایی عبور نکردند. هنگام استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model)، دیابت میان افراد گروه تاکرولیموس در مقایسه با گروه سیکلوسپورین بیشتر رخ داد (RR: 4.24؛ 95% CI؛ 1.58 تا 11.40)، اما زمانی که مدل اثرات تصادفی برای آنالیز به کار گرفته شد، هیچ تفاوتی مشاهده نشد (RR: 4.43؛ 95% CI؛ 0.75 تا 26.05). باز هم، نتایج آنالیز مرحله‌‏ای کارآزمایی حاکی از آن بودند که حد آستانه (threshold) اطلاعات مورد نیاز به دست نیامد، و منحنی Z تجمعی از مرز پایش در تحلیل متوالی کارآزمایی عبور نکرد. هیچ تفاوت معنی‌داری میان گروه‌های درمانی از نظر میزان بروز مورتالیتی (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.49)، بروز رد حاد پیوند (RR: 0.89؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.03)، تعداد عفونت‌ها/هر 100 بیمار در روز (MD: -0.15؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.00)، سرطان (RR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.04 تا 1.16)، اختلال عملکرد کلیه (RR: 1.41؛ 95% CI؛ 0.93 تا 2.14)، نارسایی کلیه (RR: 1.57؛ 95% CI؛ 0.28 تا 8.94)، سمیّت عصبی (neurotoxicity) (RR: 7.06؛ 95% CI؛ 0.37 تا 135.19) و هیپرلیپیدمی (hyperlipidaemia) (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.30 تا 1.20) مشاهده نشد. آنالیز مرحله‌‏ای کارآزمایی نشان داد که حد آستانه‌های اطلاعات مورد نیاز برای هیچ‌یک از این معیارهای پیامد حاصل نشد.