طب آیورودا (ayurvedic medicine) بیشاز 3000 سال پیش در هند توسعه یافت و قدیمیترین سیستم پزشکی است که تا به امروز باقی مانده است. این دیدگاه، هر فرد را دارای ساختار ذهنی-جسمی منحصربهفرد و مجموعهای از شرایط زندگی میداند. این روش مشابه طب سنتی چینی است که معتقد است ماده و انرژی یکی هستند. درمان در سیستم آیورودا جامع است و شامل طب طبیعی، ماساژ، رژیم غذایی و تنظیم سبک زندگی میشود. آیورودا از زمان تدوینش (حدود 1000 سال پیشاز میلاد) برای درمان اسکیزوفرنی، یک بیماری جدی و مزمن، استفاده شده است، اگرچه امروزه داروهای غربی با استفاده از داروهای آنتیسایکوتیک و درمان در بیمارستان نیز استفاده میشوند.
این مرور، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را بررسی میکند که جنبههایی از طب آیورودا را با استفاده از داروهای آنتیسایکوتیک برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مقایسه میکنند. تمام کارآزماییها در هند انجام شدند و به مدت 12 هفته یا کمتر طول کشیدند. وقتی گیاهان آیورودایی برهمیادیوگا (brahmyadiyoga) و تاگارا (tagara) با دارونما (placebo) مقایسه شدند (2 کارآزمایی)، تفاوت معنیداری میان دو گروه از نظر قابلیت پذیرش درمان یا بهبودی کلی وجود نداشت. بااینحال، گروه برهمیادیوگا در ارزیابی آیورودا (ترکیبی از ارزیابی جنبههای ذهن، تصمیمگیری، جهتگیری، حافظه و عادت و جستوجو برای عدم وجود نشانههای بیماری) بهبودی نسبی را نشان میدهند. وقتی این دو گیاه با گروههایی از افرادی مقایسه شدند که داروی آنتیسایکوتیک کلرپرومازین را مصرف کردند، باز هم هیچ تفاوتی در قابلیت پذیرش درمان وجود نداشت، اما در یکی از دو کارآزمایی، بهبودی در وضعیت روانی در افرادی که کلرپرومازین مصرف کردند، مشاهده شد. همچنین یک کارآزمایی وجود داشت که یک بسته آیورودا (شامل گیاهان دارویی و دیگر درمانها) را با کلرپرومازین مقایسه کرد و اگرچه هر دو درمان قابل قبول بودند، بقیه دادهها قابل استفاده نبودند. برهمیادیوگا و تاگارا معمولا استفراغ و تهوع را بهعنوان یک عارضه جانبی ایجاد کردند، در حالی که کلرپرومازین باعث خوابآلودگی افراد شد. ممکن است بتوان از درمانهای آیورودا به عنوان مکمل داروهای آنتیسایکوتیک استفاده کرد. انجام یک کارآزمایی بزرگتر جدید که گیاهان دارویی آیورودا را بهتنهایی، کلرپرومازین را بهتنهایی و هر دو را با هم مقایسه کند، به این سوال پاسخ خواهد داد.
(خلاصه به زبان ساده برای این مرور توسط Janey Antoniou از RETHINK، بریتانیا ( www.rethink.org ) آماده شد).
مطالعه چکیده کامل
طب آیورودا (ayurvedic medicine) از 1000 سال پیشاز میلاد مسیح برای درمان مشکلات سلامت روان استفاده شده است.
اهداف
مرور تاثیرات طب آیورودا یا درمانهای آن در مدیریت بالینی اسکیزوفرنی.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (مارچ 2007) و AMED (مارچ 2007) جستوجو کردیم، منابع تمام مطالعات شناسایی شده را بررسی کرده و با نویسنده اول هر مطالعه واردشده تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزماییهای تصادفیسازیشده بالینی را وارد کردیم که به مقایسه طب آیورودا یا درمانهای آن با دارونما (placebo)، داروهای آنتیسایکوتیک تیپیکال یا آتیپیکال برای اسکیزوفرنی و سایکوزهای شبه-اسکیزوفرنی پرداختند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ما بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج کرده و اثرات تصادفی (random effects)، نسبت خطر (relative risk)، 95% فواصل اطمینان (CI) و در صورت لزوم، تعداد افراد مورد نیاز برای درمان/آسیب (numbers needed to treat/harm; NNT/H) را بر اساس قصد درمان (intention-to-treat; ITT) محاسبه کردیم. برای دادههای پیوسته (continuous data)، تفاوت میانگین وزندهیشده (weighted mean difference; WMD) را بهدست آوردیم.
نتایج اصلی
از سه مطالعه کوچک (n=250) کوتاهمدت واردشده، ما نتوانستیم هیچ دادهای را در مورد بسیاری از پیامدهای مهم از نظر بالینی، مانند وضعیت عمومی، استفاده از خدمات و رضایت از درمان، به دست آوریم. وقتی گیاهان آیورودا با دارونما مقایسه شدند، حدود 20% از افراد مطالعات را زود ترک کردند (n=120؛ 2 RCT؛ RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.37؛ تا 1.62). رتبهبندیهای وضعیت روانی عمدتا مبهم بودند، به استثنای گروه برهمیادیوگا (brahmyadiyoga) که از ارزیابی آیورودا استفاده کردند (n=68؛ 1 RCT؛ RR بهبودنیافته: 0.56؛ 95% CI؛ 0.36 تا 0.88؛ NNT: 4؛ 95% CI؛ 3 تا 12). به نظر میرسید رفتار بدون تغییر ماند (n=43؛ 1 RCT؛ WMD در Fergus Falls Behaviour Rating؛ 1.14؛ 95% CI؛ 1.63- تا 3.91). تهوع و استفراغ در گروه برهمیادیوگا شایع بودند (n=43؛ RR: 13.13؛ 95% CI؛ 0.80 تا 216.30). وقتی گیاهان آیورودا با داروهای آنتیسایکوتیک (کلرپرومازین (chlorpromazine)) مقایسه شدند، مجددا، تعداد مساوی از افراد مطالعه را زود ترک کردند (n=120؛ 2 RCT؛ RR برای برهمیادیوگا: 0.91؛ 95% CI؛ 0.42 تا 1.97) اما افرادی که گیاهان دارویی را در مقایسه با کلرپرومازین مصرف کردند، در معرض خطر بیشتری برای عدم بهبودی در وضعیت روانی قرار داشتند (n=45؛ RR: 1.82؛ 95% CI؛ 1.11 تا 2.98). تهوع و استفراغ با استفاده از برهمیادیوگا نیز رخ دادند (n=45؛ 1 RCT؛ RR: 20.45؛ 95% CI؛ 1.09 تا 383.97، NNH: 2؛ 95% CI؛ 2 تا 38). در نهایت، وقتی درمان آیورودا، که در این مورد ترکیبی پیچیده از گیاهان دارویی متعدد است، با کلرپرومازین در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی حاد مقایسه میشود، بهطور مساوی (تقریبا 10% خروج بیماران از مطالعه (attrition)، n=36؛ RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.13 تا 3.53) است، اما به نظر میرسد دادههای دارای چولگی (skewed) به نفع گروه کلرپرومازین هستند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
داروهای آیورودا ممکن است تاثیراتی در درمان اسکیزوفرنی داشته باشند، اما فقط در چند کارآزمایی کوچک و پیشگامانه ارزیابی شدهاند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
