نتایج این مرور سیستماتیک نشان میدهند که شیمیدرمانی پیشاز جراحی ممکن است در مقایسه با جراحی به تنهایی، بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک را افزایش دهد. بااینحال، انجام یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز از دادههای فردی بیمار مورد نیاز است تا ارزیابی قابل اعتمادتری را از میزان مزایا به ما ارائه دهد و بررسی کند که شیمیدرمانی پیشاز جراحی ممکن است برای انواع خاصی از بیماران بیشتر موثر باشد یا کمتر.
مطالعه چکیده کامل
نقش شیمیدرمانی پیشاز جراحی در درمان بیماران مبتلا به سرطان سلول غیرکوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC) مشخص نبود. بنابراین یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز کمّی (quantitativ) برای ارزیابی شواهد موجود از همه کارآزماییهای تصادفیسازیشده مرتبط انجام شدند.
اهداف
بررسی تاثیر انجام شیمیدرمانی پیشاز جراحی بر بقا (survival) بیماران مبتلا به سرطان سلول غیرکوچک ریه. در صورت وجود دادههای کافی، بررسی شد که زیرگروههای از پیش تعریفشده بیمار، از شیمیدرمانی پیشاز جراحی، بیشتر بهرهمند میشوند یا کمتر.
روشهای جستوجو
جستوجوها در MEDLINE و CANCERLIT برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) با اطلاعات حاصل از پایگاههای ثبت کارآزمایی و با جستوجوی دستی در خلاصهمقالات کنفرانسهای مربوطه و با مشورت با محققان و سازمانهای مربوطه، تکمیل شدند.
معیارهای انتخاب
RCTهایی واجد شرایط ورود به مطالعه بودند که بیماران بهصورت تصادفی در گروههای شیمیدرمانی و به دنبال آن جراحی در مقابل جراحی بهتنهایی قرار گرفتند و روش تصادفیسازی مانع از اطلاع قبلی از نوع درمانی شد که قرار بود به آنها اختصاص یابند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
برای ارزیابی اثربخشی شیمیدرمانی پیشاز جراحی در NSCLC، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز بر اساس دادههای کلی بهدستآمده از مقالات کارآزمایی انجام شد. این شامل شناسایی RCTهای واجد شرایط و استخراج دادههای کلی از چکیدهها یا گزارشهای این RCTها بود. نسبت خطر (hazard ratio) از جمعبندی آمار منتشرشده محاسبه شده و سپس برای ارائه تخمینهای تجمعی از اثربخشی درمان، ترکیب شدند.
نتایج اصلی
دوازده RCT واجد شرایط شناسایی شدند. دادهها از هفت RCT شامل 988 بیمار (75% از بیماران واجد شرایط) در دسترس بودند. شیمیدرمانی پیشاز جراحی، بقا را با نسبت خطر 0.82 (95%CI؛ 0.69 تا 0.97) افزایش داد (P = 0.022). این معادل یک مزیت مطلق 6% است، که بقای کلی را در تمام مراحل بیماری از 14% به 20% در 5 سال افزایش میدهد. هیچ شواهد دال بر ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) وجود نداشت (0.980 = P؛ I 2 = 0).
نتیجهگیریهای نویسندگان
این آنالیز افزایش قابل توجهی را در بقای بیمار نشان میدهد که به شیمیدرمانی پیشاز جراحی نسبت داده میشود. این در حال حاضر بهترین تخمین از اثربخشی این درمان است، اما براساس تعداد کمی از کارآزماییها و بیماران به دست آمد. این آنالیز نتوانست به سوالات مهمی، مانند اینکه انواع خاصی از بیماران ممکن است از شیمیدرمانی پیشاز جراحی، بیشتر بهرهمند شوند یا کمتر، یا اینکه توقف زودهنگام تعدادی از RCTهای واردشده بر نتایج تاثیر گذاشت یا خیر، پاسخ دهد. این مسائل ممکن است با یک متاآنالیز پیوسته از دادههای فردی بیمار (individual patient data; IPD) بررسی شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
