استروئیدهای آنابولیک (anabolic steroids) ممکن است در درمان کاهش وزن در افراد مبتلا به HIV مفید باشند. استروئیدهای آنابولیک شامل تستوسترون و مشتقات آن هستند. یکی از وظایف تستوسترون کمک به عضلهسازی است. تستوسترون باعث افزایش توده عضلانی و توده بدون چربی بدن در مردانی میشود که کمبود تستوسترون دارند اما از دیگر جهات سالم هستند. افراد مبتلا به عفونت HIV اغلب وزن کم میکنند و سطح تستوسترون خونشان پائین است؛ بنابراین، استفاده از استروئیدهای آنابولیک در درمان کاهش وزن در افراد مبتلا به عفونت HIV ممکن است مفید باشد. هدف از این مرور، ارزیابی استروئیدهای آنابولیک بهعنوان روشی برای درمان کاهش وزن در افراد مبتلا به عفونت HIV بود. این مرور 13 کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده را در آنالیز اولیه وارد کرد. نتایج نشان دادند که استروئیدهای آنابولیک هم توده بدون چربی بدن و هم وزن بدن را افزایش میدهند. بااینحال، نتایج میان کارآزماییهای مجزا، همسو و سازگار نبودند و میانگین افزایش اندک بود و ممکن است از نظر بالینی مرتبط نباشد. علاوهبر این، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا این متاآنالیز به دلیل حجم نمونههای کم؛ طول دوره کوتاه درمان و پیگیری؛ و ناهمگونی جمعیتهای مورد مطالعه، مداخلات آنابولیک و درمانهای همزمان، محدود بود.
مطالعه چکیده کامل
افراد مبتلا به عفونت HIV اغلب در طول دوره بیماری خود وزن کم میکنند. علاوهبر این، غلظتهای پائین تستوسترون در سرم افراد مبتلا به عفونت HIV، بهویژه افرادی که کاهش وزن دارند، شایع هستند. درمان کاهش وزن با استروئیدهای آنابولیک (anabolic steroids) در افراد مبتلا به HIV ممکن است مفید باشد.
اهداف
اهداف ما، ارزیابی کارآمدی و بیخطری (safety) استروئیدهای آنابولیک برای درمان کاهش وزن در بزرگسالان مبتلا به عفونت HIV بودند.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ AIDSLINE؛ AIDSsearch؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Current Contents و National Library of Medicine Gateway Abstracts for controlled trials تا اپریل 2005. ما کتابشناختیهای (bibliography) مطالعات شناساییشده را نیز جستوجو کرده و مقالات را مرور کردیم. علاوهبر این، با تولیدکنندگان دارویی استروئیدهای آنابولیک تماس گرفته شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای وارد مطالعه شدند که استفاده از استروئید آنابولیک را با دارونما (placebo) برای درمان کاهش وزن در بزرگسالان مبتلا به HIV مقایسه کردند. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای انتخاب شدند که استفاده از استروئیدهای آنابولیک را با دارونما برای درمان کاهش وزن در بزرگسالان مبتلا به HIV مقایسه کردند. تغییر در توده بدون چربی بدن یا وزن بدن نسبت به ابتدای مطالعه بعنوان معیار پیامد گزارش شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو محقق بهطور مستقل از هم کارآزماییها را از نظر کیفیت تصادفیسازی، کورسازی (blinding)، خروج از مطالعه، و کفایت پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) ارزیابی کردند. برای دادههای پیوسته (continuous data)، تفاوتهای میانگین وزندهیشده (weighted mean differences; WMD) به دست آمدند. برای پیامدهای دوحالتی (dichotomous outcome)، تفاوت خطر (risk difference) محاسبه شدند. به دلیل عدم قطعیت در مورد اینکه تاثیرات واقعی منسجمی در چنین جمعیتها و درمانهای مختلفی وجود دارند یا خیر، نویسندگان از قبل تصمیم گرفتند از مدلهای اثرات تصادفی (random effects) برای همه پیامدها استفاده کنند.
نتایج اصلی
سیزده کارآزمایی معیارهای ورود را داشتند. دویست و نود و چهار نفر بهطور تصادفی در گروه درمان با استروئید آنابولیک و 238 نفر بهطور تصادفی در گروه دارونما وارد آنالیز کارآمدی درمان برای تغییر در توده بدون چربی بدن نسبت به ابتدای مطالعه شدند. سیصد و چهل و سه نفر از گروه استروئید آنابولیک و 286 نفر از گروه دارونما وارد آنالیز کارآمدی درمان برای تغییر وزن بدن نسبت به ابتدای مطالعه شدند. میانگین کیفیت روششناسی (methodologic quality) مطالعات واردشده 4.1، از حداکثر 5 امتیاز، بود. اگرچه ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی برای هر دو پیامد وجود داشت، میانگین تغییر در توده بدون چربی بدن 1.3 کیلوگرم بود (95% CI؛ 0.6 تا 2.0)، در حالی که میانگین تغییر در وزن کل بدن 1.1 کیلوگرم به دست آمد (95% CI؛ 0.3 تا 2.0). در مجموع هشت مورد مرگومیر در طول دوره درمان رخ داد؛ چهار مورد در گروههای درمان با استروئید آنابولیک و چهار مورد در گروههای درمان با دارونما (تفاوت خطر (risk difference): 0.00؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.03). تفاوت خطر برای خروج از درمان یا قطع مصرف داروی مورد مطالعه به دلیل عوارض جانبی، 0.00 بود (95% CI؛ 0.02- تا 0.03).
نتیجهگیریهای نویسندگان
اگرچه نتایج کارآزماییها ناهمگون بودند، بهطور میانگین، به نظر میرسید تجویز استروئیدهای آنابولیک در مقایسه با دارونما منجر به افزایش کمی در توده بدون چربی بدن و وزن بدن شد. هرچند این نتایج نشان میدهند که استروئیدهای آنابولیک ممکن است در درمان کاهش وزن در افراد مبتلا به HIV مفید باشند، به دلیل محدودیتها، نمیتوان توصیههای درمانی را ارائه داد. اطلاعات بیشتری در مورد مزایا و عوارض جانبی طولانیمدت استفاده از استروئیدهای آنابولیک، جمعیتهای خاصی که درمان با استروئیدهای آنابولیک ممکن است برای آنها بیشترین مزیت را داشته باشد و رژیم درمانی مطلوب، مورد نیاز است. علاوهبر این، ارتباط میان بهبودی در توده بدون چربی بدن با نقاط پایانی (endpoints) بالینی مرتبطتر، مانند عملکرد فیزیکی و بقا (survival)، باید مشخص شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
