بنزودیازپینها در مقایسه با دارونما (placebo) در برابر تشنجهای ناشی از ترک الکل موثرتر هستند، درحالیکه در مقایسه با دیگر درمانهای رایج، مشخصات متغیری دارند.
این مرور کاکرین، شواهد حاصل از شصت و چهار کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را خلاصه میکند که اثربخشی و بیخطری (safety) بنزودیازپینها را در درمان نشانههای ترک الکل ارزیابی کردند. دادههای موجود نشان میدهند که بنزودیازپینها در مقایسه با دارونما در برابر تشنجهای ناشی از ترک الکل موثر هستند و در مقایسه با دیگر داروها، یک مزیت بالقوه محافظتی برای بسیاری از پیامدها محسوب میشوند. دادهها در مورد پیامدهای بیخطری مداخله، پراکنده و اندک هستند.
مطالعه چکیده کامل
سوءمصرف و وابستگی به الکل، جدیترین مشکل سلامت در سراسر جهان با پیامدهای اجتماعی، بین-فردی و قانونی عمده است. بنزودیازپینها بهطور گستردهای برای درمان نشانههای ترک الکل استفاده شدهاند. علاوهبر این، مشخص نیست که بنزودیازپینهای مختلف و رژیمهای متفاوت مصرف ممکن است مزایای یکسانی داشته باشند یا خیر.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) استفاده از بنزودیازپینها در درمان ترک الکل.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه مواد مخدر و الکل در کاکرین (دسامبر 2009)، PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL (ژانویه 1966 تا دسامبر 2009)، EconLIT (1969 تا دسامبر 2009). جستوجوهای موازی در وبسایتهای ارزیابی فناوری سلامت و سازمانهای مرتبط، و بانکهای اطلاعاتی آنها، انجام شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که اثربخشی، بیخطری (safety) و نسبت خطر به فایده (risk-benefit) بنزودیازپینها را در مقایسه با دارونما (placebo) یا دیگر درمانهای دارویی و میان خودشان بررسی کردند. همه بیماران، صرفنظر از سن، جنسیت، ملیت، و درمان سرپایی یا بستری، در این مطالعه وارد شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات را غربالگری کرده و دادهها را از آنها استخراج کردند.
نتایج اصلی
شصت و چهار مطالعه، با 4309 شرکتکننده، معیارهای ورود را داشتند.
- در مقایسه بنزودیازپینها در مقابل دارونما، بنزودیازپینها برای تشنج عملکرد بهتری داشتند، 3 مطالعه، 324 شرکتکننده، RR؛ 0.16 (0.04 تا 0.69)، هیچ تفاوت آماری معنیداری برای دیگر پیامدهای در نظر گرفتهشده وجود نداشت.
- در مقایسه بنزودیازپینها با دیگر داروها، روندی به نفع بنزودیازپینها در کنترل تشنج و هذیان، عوارض جانبی شدید تهدیدکننده حیات، انصراف از ادامه درمان، انصراف از ادامه درمان به دلیل عوارض جانبی و نمره ارزیابی کلی بیمار وجود دارد. در 48 ساعت و در پایان درمان، روندی به نفع گروه کنترل در نمرات CIWA-Ar مشاهده شد. نتایج فقط در یک مطالعه با 61 شرکتکننده به اهمیت آماری رسید، نتایج مقیاس رتبهبندی اضطراب Hamilton به نفع کنترل بودند، MD؛ 1.60- (2.59- تا 0.61-).
- در مقایسه بنزودیازپینهای مختلف با یکدیگر، نتایج هرگز به لحاظ آماری معنادار نبودند، اما کلردیازپوکساید (chlordiazepoxide) عملکرد بهتری را نشان داد.
- در مقایسه بنزودیازپین بههمراه دیگر داروها در مقابل دیگر داروها، نتایج هرگز به لحاظ آماری معنادار نبودند.
- در مقایسه رژیمهای درمانی با برنامه ثابت در مقابل رژیمهای درمانی مبتنی بر نشانه، نتایج حاصل از یک مطالعه تکی، با 159 شرکتکننده، رژیمهای درمانی مبتنی بر علائم را با MD؛ 1.10- (3.27- تا 1.07) برای نمرات CIWA-Ar در پایان درمان، ترجیح میدهد. تفاوتها در کارآزماییهای جداگانه باید با احتیاط بسیار تفسیر شوند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
بنزودیازپینها در مقایسه با دارونما، در برابر نشانههای ترک الکل، به ویژه تشنج، و در مقایسه با دیگر داروها، در بسیاری از پیامدها، یک مزیت محافظتی بالقوه را نشان دادند. با این وجود، به دلیل ناهمگونی (heterogeneity) میان کارآزماییها، چه در مداخلات و چه در ارزیابی پیامدها، هیچ نتیجهگیری قطعی در مورد اثربخشی و بیخطری (safety) بنزودیازپینها امکانپذیر نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
