عفونت مجاری ادراری (UTI) بدون عارضه یک بیماری شایع است که اغلب در زنان جوان رخ میدهد. این وضعیت ناشی از تکثیر باکتریها در ادرار است، و بیمار اغلب از فوریت و سوزش ادرار هنگام ادرار کردن شکایت دارد. در حال حاضر، بیمار به مدت سهروز با آنتیبیوتیک درمان میشود. در این مرور، ما تمام مطالعاتی را وارد کردیم که درمان سهروزه را با درمان طولانیتر (پنجروز یا بیشتر) مقایسه کردند. سهروز درمان برای دستیابی به تسکین علامتی در اکثر بیماران کافی بود، اما به نظر میرسد که صرفنظر از نوع آنتیبیوتیک مورد استفاده، درمان طولانیتر از نظر حذف باکتریها از ادرار بهتر است. درمان طولانیتر UTI با میزان بالاتر عوارض جانبی به آنتیبیوتیکهای مورد استفاده مرتبط است. همزمان با انجام تحقیقات بیشتر، میتوان این روش را برای زنانی در نظر گرفت که ریشهکنی باکتریها در ادرار برایشان مهم است.
مطالعه چکیده کامل
عفونت مجاری ادراری (UTI) بدون عارضه یک بیماری شایع است، که اغلب در زنان جوان فعال از نظر جنسی رخ میدهد. در گذشته، درمان آنتیبیوتیکی هفتروزه برای UTI بدون عارضه توصیه میشد، درحالیکه روش درمانی فعلی به مدت سهروز است.
اهداف
مقایسه اثربخشی و بیخطری (safety) درمان آنتیبیوتیکی سهروزه با درمان چندروزه (پنجروز یا بیشتر) در تسکین نشانهها و باکتریوری در دوره پیگیری کوتاهمدت و بلندمدت.
روشهای جستوجو
کتابخانه کاکرین (شماره 1، 2004)، پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه کلیه در کاکرین (جولای 2003)، EMBASE (ژانویه 1980 تا آگوست 2003) و MEDLINE (ژانویه 1966 تا آگوست 2003) جستوجو شدند. منابع تمام مطالعات واردشده را بررسی کردیم و با نویسنده اول یا مسئول کارآزماییهای واردشده و شرکتهای داروسازی تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که درمان آنتیبیوتیکی خوراکی سهروزه را با درمان چندروزه (پنجروز و بیشتر) برای سیستیت (cystitis) بدون عارضه در زنان غیرباردار 18 تا 65 سال و بدون علائم UTI فوقانی مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دادههای مربوط به میزان شکست باکتریولوژیکی و علامتی درمان، وقوع پیلونفریت و عوارض جانبی توسط دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم استخراج شدند. خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) آنها تخمین زده شدند. در صورت امکان، پیامدها را نیز بر اساس آنالیز قصد درمان (intention-to-treat; ITT) استخراج کردیم.
نتایج اصلی
سی و دو کارآزمایی (9605 بیمار) وارد شدند. از نظر میزان شکست علامتی درمان، هیچ تفاوتی میان رژیم آنتیبیوتیکی سهروزه و 5 تا 10روزه در دوره پیگیری کوتاهمدت (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.28) و بلندمدت (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.27) مشاهده نشد. مقایسه میزان شکست باکتریولوژیکی درمان نشان داد که درمان سهروزه در پیگیری کوتاهمدت نسبت به درمان 5 تا 10روزه، اثربخشی کمتری داشت، بااینحال، این تفاوت فقط در زیرگروهی از کارآزماییها مشاهده شد که از آنتیبیوتیک یکسانی در دو بازوی درمانی استفاده کردند (RR: 1.37؛ 95% CI؛ 1.07 تا 1.74؛ P = 0.01). این تفاوت در دوره پیگیری بلندمدت معنادارتر بود (RR: 1.43؛ 95% CI؛ 1.19 تا 1.73، P = 0.0002). عوارض جانبی در گروه درمان 5 تا 10روزه بهطور قابل توجهی شایعتر بودند (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.93، P = 0.0010). نتایج برای آنالیز زیرگروه و حساسیت (sensitivity) سازگار بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
سهروز درمان آنتیبیوتیکی برای دستیابی به بهبودی نشانهها در طول درمان UTI بدون عارضه، مشابه 5 تا 10 روز است، درحالیکه درمان طولانیتر در دستیابی به بهبودی باکتریولوژیکی درمان موثرتر است. علیرغم میزان بالاتر عوارض جانبی در درمان به مدت 5 تا 10 روز، این روش میتواند برای زنانی که ریشهکنی باکتریوری در آنها مهم است، در نظر گرفته شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
