شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده برای تائید یا رد استفاده روتین از تزریق آلبومین برای نوزادان نارس با سطح پائین آلبومین سرم وجود ندارد. آلبومین، پروتئینی است که به‌طور معمول در خون وجود دارد. در نوزادان نارس، سطح آلبومین خون می‌تواند پائین باشد. آلبومین اغلب به نوزادان نارس با سطح پائین آلبومین سرم داده می‌شود. فقط دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوچک، استفاده از آلبومین را در نوزادان نارس بیمار بررسی کردند، و این کارآزمایی‌ها به اندازه کافی بزرگ یا خوب نیستند تا مشخص شود که استفاده از آلبومین در کوتاه‌مدت یا طولانی‌مدت به نوزادان کمک می‌کند یا خیر. بنابراین، نمی‌توان به این سوال پاسخ داد که استفاده از آلبومین فایده‌ای دارد و بی‌خطر است یا خیر.
مطالعه چکیده کامل
تزریق آلبومین داخل وریدی برای درمان هیپوآلبومینمی در نوزادان بدحال استفاده می‌شود. هیپوآلبومینمی در تعدادی از شرایط بالینی از جمله نارس بودن، سندرم زجر تنفسی (RDS)، بیماری مزمن ریوی (CLD)، انتروکولیت نکروزان (NEC)، خونریزی داخل جمجمه‌ای، هیدروپس فتالیس و ادم، رخ می‌دهد. تجمع بیش‌ازحد مایعات یک عارضه جانبی بالقوه در اثر تجویز آلبومین است. آلبومین یک فرآورده خونی است و بنابراین خطر بالقوه عفونت و عوارض جانبی را به همراه دارد. آلبومین یک منبع کمیاب و گران‌قیمت نیز محسوب می‌شود.
اهداف
ارزیابی تاثیر تزریق آلبومین بر عوارض، مرگ‌ومیر و دیگر عوارض جانبی قابل توجه در نوزادان نارس با سطح پائین آلبومین سرم.
روش‌های جست‌وجو
جست‌وجوها در MEDLINE از سال 1966 تا جولای 2009، CINAHL از سال 1982 تا جولای 2009 و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین فعلی (CENTRAL، کتابخانه کاکرین، شماره 2، 2009) انجام شدند. مرورهای قبلی (شامل ارجاعات متقابل) و چکیده‌ها نیز جست‌وجو شدند.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای وارد شدند که در آن‌ها بیماران به‌طور جداگانه به گروه تزریق آلبومین در مقابل گروه کنترل اختصاص یافتند. مطالعات متقاطع (cross-over) کنار گذاشته شدند. شرکت‌کنندگان، نوزادان نارس و مبتلا به هیپوآلبومینمی بودند. انواع مداخلات شامل تزریق آلبومین در مقابل دارونما (placebo) (مثلا کریستالوئید) یا عدم درمان بودند.
گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
داوران به‌طور مستقل از هم برای جست‌وجوی کارآزمایی‌ها برای ورود و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) تلاش کردند. مطالعات با استفاده از معیارهای کلیدی زیر ارزیابی شدند: کورسازی (blinding) تصادفی‌سازی، کورسازی مداخله، کامل بودن دوره پیگیری و کورسازی اندازه‌گیری پیامد.
نتایج اصلی
فقط دو مطالعه کوچک برای ورود در این مرور یافت شدند و فقط یکی از آن‌ها پیامدهای بالینی مرتبط را گزارش کرد. این مطالعه هیچ تفاوت معنی‌داری را برای معیار پیامد اولیه مرگ‌ومیر (نسبت خطر (relative risk): 1.5؛ 95% فاصله اطمینان: 0.3 تا 7.43) یا معیارهای پیامد ثانویه خونریزی داخل بطنی، مجرای شریانی باز، انتروکولیت نکروزان، دیسپلازی برونکوپولمونری، مدت زمان تهویه مکانیکی و مدت زمان اکسیژن درمانی، نشان نداد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
برای تعیین اینکه استفاده روتین از تزریق آلبومین در نوزادان نارس با سطح پائین آلبومین سرم، مرگ‌ومیر یا عوارض را کاهش می‌دهد یا خیر، شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده وجود ندارد، و برای ارزیابی اینکه تزریق آلبومین با عوارض جانبی قابل توجهی همراه است یا خیر، هیچ شواهدی به دست نیامد. برای ارزیابی بی‌خطری (safety) و اثربخشی تزریق آلبومین در نوزادان نارس با سطح پائین آلبومین سرم، نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده دوسو کور (double-blind) و با کیفیت خوب وجود دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
