افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (autism spectrum disorders) در برقراری ارتباط، رفتار و تعامل اجتماعی مشکل دارند، همچنین بسیاری از آنها واکنشهای غیرطبیعی به صداها نشان میدهند. هدف از این مرور، ارزیابی شواهد مربوط به اثربخشی درمان یکپارچهسازی شنوایی (auditory integration therapy) و درمانهای مشابه آن بود که برای بهبود حساسیت غیرطبیعی به صدا و رفتارهای اوتیسمی در چنین افرادی توسعه داده شدهاند. هفت مطالعه نسبتا کوچک، معیارهای ورود را به این مرور داشتند. این مطالعات اغلب پیامدهای متفاوتی را اندازهگیری کرده و نتایج متفاوتی را گزارش کردند. مزایای درمان یکپارچهسازی شنوایی برای شرکتکنندگانی که تحت درمان قرار گرفتند، فقط در دو مطالعه، شامل 35 شرکتکننده، برای دو پیامد گزارش شد. یک مطالعه در مورد درمان توماتیس (Tomatis therapy)، پیامدهای رفتاری را اندازهگیری نکرد و هیچ تفاوتی را در رشد زبانی میان گروههای مداخله و کنترل نیافت. به همین ترتیب، در حال حاضر هیچ شواهدی برای تائید استفاده از درمان یکپارچهسازی شنوایی یا دیگر روشهای صدادرمانی وجود ندارد.
مطالعه چکیده کامل
درمان یکپارچهسازی شنوایی (auditory integration therapy) بهعنوان تکنیکی برای بهبود حساسیت غیرطبیعی به صدا در افراد مبتلا به اختلالات رفتاری از جمله اختلالات طیف اوتیسم (autism spectrum disorders; ASD) توسعه داده شد. دیگر روشهای صدادرمانی که شباهتهایی با درمان یکپارچهسازی شنوایی دارند، شامل روش توماتیس (Tomatis Method) و روش صدادرمانی ساموناس (Samonas Sound Therapy) هستند.
اهداف
تعیین اثربخشی درمان یکپارچهسازی شنوایی یا دیگر روشهای صدادرمانی در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم.
روشهای جستوجو
برای این نسخه بهروزشده، بانکهای اطلاعاتی زیر را در سپتامبر 2010 جستوجو کردیم: CENTRAL (سال 2010، شماره 2)؛ MEDLINE (1950 تا هفته 2 سپتامبر 2010)؛ EMBASE (1980 تا هفته 38، سال 2010)؛ CINAHL (1937 تاکنون)، PsycINFO (1887 تاکنون)، ERIC (1966 تاکنون)، LILACS (سپتامبر 2010) و فهرست منابع مقالات منتشرشده. یک مطالعه جدید برای ورود در این مرور یافت شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده شامل بزرگسالان یا کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم. درمان شامل درمان یکپارچهسازی شنوایی یا دیگر روشهای صدادرمانی شامل گوش دادن به موسیقی اصلاحشده با فیلتر کردن و مدولاسیون (filtering and modulation) بود. گروههای کنترل میتوانستند شامل عدم درمان، لیست انتظار، درمان معمول یا معادل دارونما (placebo) باشند. پیامدها شامل تغییراتی در ویژگیهای اصلی و مرتبط با اختلالات طیف اوتیسم، پردازش شنوایی، کیفیت زندگی و عوارض جانبی بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم استخراج دادهها را انجام دادند. تمام دادههای پیامد در مقالات واردشده، پیوسته (continuous) بودند. تخمینهای نقطهای و خطاهای استاندارد را از نمرات t-تست و میانگینهای پساز مداخله محاسبه کردیم. انجام متاآنالیز برای دادههای موجود، نامناسب بود.
نتایج اصلی
شش کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را از درمان یکپارچهسازی شنوایی و یک کارآزمایی را از درمان توماتیس شناسایی کردیم که در مجموع شامل 182 فرد در سنین سه تا 39 سال بودند. دو مورد از نوع کارآزماییهای متقاطع (cross-over) بودند. پنج کارآزمایی، کمتر از 20 شرکتکننده داشتند. روند پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) برای همه مطالعات کافی نبود. بیست معیار پیامد مختلف، استفاده شدند و فقط دو پیامد توسط سه یا چند مطالعه بهکار رفت. بهدلیل ناهمگونی (heterogeneity) بسیار بالا یا ارائه دادهها به شکلهای غیرقابل استفاده، انجام متاآنالیز امکانپذیر نبود. سه مطالعه (Bettison 1996؛ Zollweg 1997؛ Mudford 2000)، هیچ مزیتی را از درمان یکپارچهسازی شنوایی نسبت به شرایط کنترل نشان ندادند. سه مطالعه (Veale 1993؛ Rimland 1995؛ Edelson 1999)، بهبودهایی را در سه ماه برای گروه درمان یکپارچهسازی شنوایی بر اساس چکلیست رفتار ناهنجار (Aberrant Behaviour Checklist) گزارش کردند، اما آنها از نمره کل به جای نمرات زیرگروه استفاده کردند که روایی (validity) آن مورد سوال است و نتایج مطالعه Veale به اهمیت آماری نرسید. مطالعه Rimland 1995، بهبودی در نمرات زیرگروه چکلیست رفتار ناهنجار را در گروه درمان یکپارچهسازی شنوایی در مدت سه ماه نیز گزارش کرد. مطالعهای که به درمان توماتیس (Corbett 2008) پرداخت، بهبودی در زبان را بدون هیچ تفاوتی میان شرایط درمان و کنترل توصیف کرد و در مورد پیامدهای رفتاری مورد استفاده در کارآزماییهای درمان یکپارچهسازی شنوایی، گزارشی را ارائه نداد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد درمان یکپارچهسازی شنوایی یا دیگر روشهای صدادرمانی بهعنوان درمانی برای اختلالات طیف اوتیسم موثر هستند. از آنجاییکه ترکیب دادههای موجود به دلیل معیارهای پیامد متفاوت مورد استفاده میان مطالعات محدود شده است، شواهد کافی برای اثبات موثر نبودن این درمان وجود ندارد. بااینحال، از هفت مطالعه شامل 182 شرکتکننده که تا به امروز گزارش شدهاند، فقط دو مطالعه (با یک نویسنده مشترک) که در مجموع شامل 35 شرکتکننده هستند، بهبودی با اهمیت آماری را در گروه درمان یکپارچهسازی شنوایی و فقط برای دو معیار پیامد (چکلیست رفتار نابهنجار و چکلیست مشکلات شنوایی فیشر) گزارش میدهند. بنابراین، در حال حاضر هیچ شواهدی برای تائید استفاده از درمان یکپارچهسازی شنوایی وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
