هنگام انجام سزارین، لازم است چندین لایه از شکم مادر برش داده شود تا به نوزاد دسترسی پیدا شود. پساز تولد نوزاد، لایهها باید دوباره بسته شوند. این مرور به بررسی روشهای مختلف بستن لایههای پوست پساز زایمان سزارین میپردازد. بستن پوست را میتوان با بخیههایی که زیر پوست زده میشوند، بخیههایی که روی پوست قرار میگیرند، یا منگنهها (staple) (گیرهها (clips)) انجام داد. مواد بخیه موجود، در حال حاضر طبیعی یا مصنوعی، قابل جذب یا غیرقابل جذب، تکرشتهای (single-filament) یا به هم تابیدهشده (braided) هستند. منگنه به دلیل سرعت کاربرد، جذاب است.
تعداد 19 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را شناسایی کرده و 11 مورد را وارد این مرور کردیم، اما فقط هشت کارآزمایی دادههایی را ارائه دادند. شایعترین روشهای مورد مطالعه برای بستن پوست، منگنههای غیرقابل جذب در مقایسه با بخیههای زیرجلدی قابل جذب بودند. استفاده از منگنهها در مقایسه با بخیهها، پیامدهای مشابهی را از نظر عفونت زخم، درد و ظاهر به همراه داشت. استفاده از منگنههای غیرقابل جذب، خطر جدا شدن پوست و بنابراین بسته شدن مجدد پوست را افزایش میدهند. تعریف جدا شدن پوست در کارآزماییهای مختلف، متفاوت بود و زمان برداشتن منگنهها پساز جراحی، تقریبا از روز سوم تا روز هفتم متغیر بود.
برای تعیین برتری یک روش بستن برش پوست در سزارین نسبت به روش دیگر، شواهد کافی از مطالعات واردشده وجود ندارد. تعداد بسیار معدودی از کارآزماییها، انواع مختلف بخیهها را با یکدیگر مقایسه کردند. در بیشتر کارآزماییها، استفاده از آنتیبیوتیکهای پیشگیرانه برای کاهش عفونت گزارش نشد.
Read the full abstract
زایمان سزارین یک جراحی شایع است که استاندارد توافقشدهای در مورد برخی تکنیکهای جراحی یا مواد مورد استفاده در آن وجود ندارد. در رابطه با بستن پوست، برش ایجادشده روی پوست حین جراحی میتواند با یک بخیه زیرجلدی دقیقا زیر لایه پوست، با یک بخیه منقطع، یا با منگنه (staple) مجددا به هم متصل شود. تنوع زیادی از مواد و تکنیکها برای بستن پوست پساز زایمان سزارین به کار میرود و لازم است تا مشخص شود کدامیک بهترین پیامدها را برای زنان فراهم میکنند.
اهداف
مقایسه تاثیر استفاده از تکنیکها و مواد بهکار رفته برای بستن پوست بر پیامدهای مادر و پیامدهای جراحی پساز زایمان سزارین.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جستوجو کردیم (10 ژانویه 2012).
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفیسازی شدهای که مواد مختلف موجود را برای بستن پوست در زایمان سزارین با یکدیگر مقایسه کردند، برای ورود به این مرور انتخاب شدند. دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم تمام دادهها را استخراج کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
تعداد 19 کارآزمایی را شناسایی کردیم و 11 مورد را وارد این مرور کردیم، اما فقط هشت کارآزمایی دادههایی را ارائه دادند. سه کارآزمایی، از نوع کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده نبودند؛ دو مورد در حال انجام بودند؛ یک مطالعه به اتمام رسیده بود و نتایج آن برای مرور در دسترس نبودند؛ یک مورد در انتظار طبقهبندی است؛ و یک مورد مواد بهکار رفته برای بستن پوست را مقایسه نکرد، بلکه بخیه را با بخیه و تعبیه درن مقایسه کرد.
نتایج اصلی
دو روش بستن پوست برای سزارین که بیشتر مورد مقایسه قرار گرفتهاند، عبارتند از منگنههای غیرقابل جذب و بخیههای زیرجلدی قابل جذب. منگنههای غیرقابل جذب در مقایسه با بخیههای زیرجلدی قابل جذب، با بروز مشابهی از عفونت زخم همراه هستند. دیگر پیامدهای ثانویه مهم، مانند عوارض ناشی از زخم، میان گروهها در زنانی که برش Pfannenstiel داشتند، نیز مشابه بود. بااینحال، توجه به این نکته مهم است که برای هر دوی این پیامدها (عفونت زخم و عارضه زخم)، ممکن است استفاده از منگنهها بسته به نوع برش پوست، یعنی Pfannenstiel یا عمودی، تاثیر متفاوتی داشته باشند. منگنههای غیرقابل جذب در مقایسه با بخیههای زیرجلدی قابل جذب، با افزایش خطر جدا شدن پوست و در نتیجه، نیاز به بستن مجدد همراه هستند. بااینحال، تعریف جدا شدن پوست در کارآزماییهای مختلف، متفاوت بود و بیشتر منگنهها پیشاز چهار روز پساز زایمان برداشته شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر، هیچ شواهد قطعی در مورد نحوه بستن پوست پساز زایمان سزارین وجود ندارد. منگنهها در مقایسه با بخیهها با پیامدهای مشابهی از نظر عفونت زخم، درد و زیبایی همراه بوده، و این دو روش شایعترین روشهای مورد مطالعه برای بستن پوست پساز زایمان سزارین هستند. در صورت برداشتن منگنهها در روز سوم، در مقایسه با بخیههای قابل جذب، میزان بروز جدا شدن پوست و نیاز به بستن مجدد افزایش مییابد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.