اوتیت میانی همراه با افیوژن (otitis media with effusion; OME)، که تحت عنوان گوش چسبناک (glue ear) یا اوتیت میانی سروزی (serous otitis media) نیز شناخته میشود، وضعیتی است که در آن مایع در گوش میانی وجود دارد. درمانهای زیادی برای آن پیشنهاد شدهاند. این مرور، مطالعات انجامشده را با استفاده از آنتیهیستامینها، ضداحتقانها یا ترکیبی از آنتیهیستامینها و ضداحتقانها خلاصه کرده و هیچ مزیتی را برای هیچیک از پیامدهای کوتاهمدت یا طولانیمدت از جمله رفع مایع، مشکلات شنوایی یا لزوم ارجاع بیشتر به متخصصان، نمییابد. علاوهبر این، استفاده از این داروها باعث بروز عوارض جانبی قابل توجهی مانند ناراحتی دستگاه گوارش، تحریکپذیری، خوابآلودگی یا سرگیجه، در تقریبا 10% از بیماران میشود. بنابراین، آنتیهیستامینها، ضداحتقانها یا ترکیبات آنتیهیستامین/ضداحتقان برای درمان OME توصیه نمیشوند. بهترین رویکرد، تحت نظر قرار دادن بیمار است و در صورت تداوم نشانهها بیشاز 12 هفته، ارجاع برای ارزیابی توسط متخصص گوش و حلق و بینی در نظر گرفته میشود.
مطالعه چکیده کامل
این مطالعه، یک بهروزرسانی از مرور کاکرین است که نخستینبار در کتابخانه کاکرین در شماره 4، سال 2006 منتشر شد.
اوتیت میانی همراه با افیوژن (otitis media with effusion; OME)، بیماری شایعی بوده و ممکن است باعث کاهش شنوایی همراه با تاخیر رشد و تکامل در بیمار شود. درمان آن همچنان بحثبرانگیز است. اثربخشی آنتیهیستامینها، ضداحتقانها و ترکیبات آنتیهیستامین/ضداحتقان در برطرف شدن افیوژنها توسط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده ارزیابی شده است.
اهداف
هدف از این مرور، تعیین آن بود که درمان با آنتیهیستامین، ضداحتقان یا ترکیبی از هر دو در درمان کودکانی که با OME مراجعه میکنند، موثر است یا خیر.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ BIOSIS Previews؛ Cambridge Scientific Abstracts؛ ISRCTN؛ و منابع دیگر را برای یافتن کارآزماییهای منتشرشده و منتشرنشده جستوجو کردیم. تاریخ آخرین جستوجو، 1 فوریه 2011، پساز جستوجوی قبلی در سال 2006 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) که از آنتیهیستامینها، ضداحتقانها یا ترکیبات آنتیهیستامین/ضداحتقان بهعنوان درمان OME در کودکان استفاده کردند. ما کارآزماییها را که افراد را براساس اوتیت میانی حاد (acute otitis media; AOM) تصادفیسازی کرده بودند، حذف کردیم، حتی اگر OME نیز در پیگیری بررسی شده بود.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل دادهها را از گزارشهای منتشرشده با استفاده از فرمها و روشهای استاندارد استخراج دادهها، به دست آوردند. دو نویسنده بهطور مستقل از هم کیفیت روششناسی (methodology) مطالعات واردشده را ارزیابی کردند. ما نتایج دوحالتی (dichotomous) را بهصورت خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI) با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) در صورت همگن بودن و مدل اثرات تصادفی (random-effects model) در صورت ناهمگن بودن، بیان کردیم. تقریبا تمام پیامدهای آنالیزشده، همگن بودند. نتایج پیوسته (continuous) را بهصورت کیفی بررسی کردیم. آنالیز آماری را با استفاده از نرمافزار RevMan 5.1 انجام دادیم.
نتایج اصلی
شانزده مطالعه (1880 شرکتکننده) در این مرور وارد شدند. هیچ مزیتی از نظر آماری یا بالینی برای هیچیک از مداخلات یا پیامدهای بررسیشده، یافت نشد. بااینحال، افراد تحت درمان در مطالعه، 11% بیشتر از افراد درماننشده دچار عوارض جانبی شدند (تعداد افراد مورد نیاز برای درمان یا آسیب = 9).
نتیجهگیریهای نویسندگان
دادههای تجمیعشده هیچ فایدهای را نشان نمیدهند و استفاده از آنتیهیستامینها یا ضداحتقانها بهتنهایی یا به صورت ترکیبی در مدیریت بالینی OME، مضر هم هست، بنابراین توصیه میکنیم از آنها استفاده نشود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
