شکستگی بسته (پوست رویی دستنخورده باقی میماند) گردن متاکارپ پنجم زمانی رخ میدهد که استخوان درست زیر بند انگشت کوچک شکسته شود. این موارد تقریبا یکپنجم از کل شکستگیهای دست را تشکیل میدهند. بیمار معمولا مرد جوانی است که در اثر ضربه مشت دچار این آسیبدیدگی شده است، که اغلب شکستگی بوکسور (boxer's fracture) نامیده میشود. در حال حاضر، هیچ اجماعنظری در مورد بهترین راه برای درمان این شکستگیها وجود ندارد، که به دلیل شایع بودن و تاثیر آنها بر جمعیت عمدتا در سنین کار، پیامدهای اقتصادی مهمی دارند. این وضعیت معمولا بدون جراحی درمان میشوند. درمان محافظهکارانه یا غیرجراحی عموما شامل جااندازی شکستگی است، که در آن قطعات استخوان در جای خود قرار میگیرند و به دنبال آن بیحرکت کردن با روشهای مختلف (مثلا گچگیری، آتل، بریس یا بستن انگشتان مجاور) و با درجات مختلف، یا حتی بدون جراحی، انجام میشود. اگر بتوان نشان داد که یک روش درمانی خاص از نظر پیامد عملکردی برتر از دیگر روشها است یا امکان بازگشت سریعتر به کار را فراهم میکند، تاثیر اقتصادی آن قابل توجه خواهد بود. با بررسی شواهد حاصل از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده، این مرور با هدف پاسخ به این سوال انجام شد که «کدام درمان منجر به بهترین پیامد عملکردی در بزرگسالان میشود؟». دیگر پیامدهای مورد نظر شامل درد، زمان بازگشت به کار و پیامد زیبایی بودند.
پنج مطالعه کوچک، که در مجموع شامل 252 بیمار بودند، معیارهای ورود را داشتند. اکثر مطالعات کیفیت پائین داشتند و تعداد بیماران کم بود و هیچکدام در مورد عملکرد دست گزارشی را ارائه ندادند. هیچ شواهدی مبنی بر برتری قابل توجه هیچیک از درمانهای تحت بررسی وجود نداشت. براساس شواهد موجود، نمیتوان هیچ روش محافظهکارانه واحدی را برای مدیریت بالینی شکستگی گردن متاکارپ پنجم نسبت به دیگری برتر دانست. روند بهبودی بهطور کلی عالی بود، صرفنظر از اینکه از چه روش درمانی استفاده شد.
مطالعه چکیده کامل
شکستگیهای سابکاپیتال (subcapital) استخوان متاکارپ پنجم، یعنی شکستگیهایی که درست زیر بند انگشت کوچک رخ میدهند، تقریبا 20% از کل شکستگیهای دست را تشکیل میدهند. در حال حاضر، هیچ اجماعی در مورد مدیریت مطلوب این شکستگیها وجود ندارد. بهطور مرسوم، درمان شامل جااندازی بسته و آتلبندی خارجی در موقعیت خنثی با استفاده از گچ پاریس (plaster of Paris; POP) است که مفصل متاکارپ، مفصل اینترفالانژیال پروگزیمال و مفصل کارپو-متاکارپ را درگیر میکند. یک استراتژی درمانی جایگزین، درمان عملکردی با استفاده از نوار یا بریس است که حرکت را محدود نمیکند.
اهداف
مقایسه درمان عملکردی با بیحرکتسازی، و مقایسه دورهها و انواع مختلف بیحرکتسازی، برای درمان شکستگیهای بسته گردن متاکارپ پنجم در بزرگسالان.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (جون 2008)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین ( کتابخانه کاکرین 2008، شماره 3)، OVID OldMEDLINE (1951 تا 1965)، OVID MEDLINE (1966 تا هفته 3 ماه می 2008)، EMBASE (1988 تا 2008، هفته 22) و فهرست منابع مقالات جستوجو کردیم. هیچگونه محدودیتی در زبان نگارش مقاله اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و شبه-تصادفیسازی و کنترلشده که درمان عملکردی را با بیحرکتسازی یا انواع مختلف بیحرکتسازی را برای شکستگیهای بسته گردن متاکارپ پنجم مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور، چکیدههای تمام مطالعات شناساییشده را در جستوجوی اولیه ارزیابی کردند، مطالعاتی را شناسایی کردند که معیارهای انتخاب را داشتند، بهطور مستقل از هم کیفیت گزارشهای کارآزمایی را ارزیابی کرده، و دادهها را استخراج و آنالیز کردند.
نتایج اصلی
پنج مطالعه، شامل مجموعا 252 شرکتکننده، معیارهای ورود را داشتند. اکثر مطالعات از کیفیت پائینی برخوردار بودند. معیار پیامد اولیه، یعنی عملکرد دست، در هیچ مطالعهای استفاده نشد. هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد کدامیک از روشهای درمانی برتری قابل توجهی از نظر آماری داشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچیک از مطالعات واردشده، معیار پیامد اولیه مورد نظر، یعنی عملکرد دست، را گزارش نکردند. ناهمگونی (heterogeneity) میان مطالعات، که کیفیت و حجمنمونه محدودی داشتند، وجود داشت. در نتیجه، نمیتوان هیچ رژیم درمانی غیرجراحی واحدی را برای شکستگی گردن متاکارپ پنجم به عنوان برتر از دیگری توصیه کرد. انجام تحقیقات بیشتر قطعا ضروری است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
