بنپریدول (benperidol) یک داروی نسبتا قدیمی است که برای درمان اسکیزوفرنی در چندین کشور اروپایی استفاده میشود. ما فقط یک کارآزمایی تصادفیسازی شده کوچک، با گزارشدهی ضعیف و منتشرنشده را شناسایی کردیم که بنپریدول را با یک داروی ضدروانپریشی دیگر مقایسه کرد. متاسفانه کیفیت گزارشها آنقدر پائین است که نمیتوان نتایج را قابل اعتماد دانست. اگرچه بنپریدول برای اولینبار در سال 1966 به بازار عرضه شد، انجام کارآزماییهای بیشتر روی این دارو توجیهپذیر است، زیرا با ظهور ترکیبات جدید، این خطر وجود دارد که داروهای ارزانقیمتی مانند بنپریدول کمتر بررسی شده و مورد غفلت قرار گیرند.
مطالعه چکیده کامل
بنپریدول (benperidol) یک داروی آنتیسایکوتیک نسبتا قدیمی است که از سال 1966 به بازار عرضه شده است. این دارو به مدت 30 سال در آلمان استفاده شده، اما در بلژیک، یونان، ایتالیا، هلند و بریتانیا نیز موجود است. بنپریدول یک داروی آنتیسایکوتیک بوتیروفنون (butyrophenone) است که از نظر انسداد گیرنده D2، بالاترین قدرت نورولپتیک را دارد. بنابراین، افرادی که آن را مصرف میکنند، در معرض خطر بالای عوارض جانبی خارج هرمی قرار دارند، اما مشخصات غیرمعمول بنپریدول ممکن است آن را برای زیرگروههای خاصی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ارزشمند کند.
اهداف
بررسی تاثیرات بالینی و بیخطری (safety) مصرف بنپریدول برای مبتلایان به اسکیزوفرنی و سایکوزهای شبه-اسکیزوفرنی.
روشهای جستوجو
برای این بهروزرسانی، پایگاه ثبت گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (مارچ 2009) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کردیم که بنپریدول را با دیگر درمانها در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، یا سایکوزهای شبه-اسکیزوفرنی مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
مطالعات را بهطور قابل اعتمادی انتخاب کرده، کیفیت آنها را رتبهبندی کرده، و دادهها را استخراج کردیم. دادهها را بهطور مستقل از هم استخراج کردیم، اما اگر میزان از دست رفتن شرکتکنندگان در دوره پیگیری بیشتر از 50% بود، آنها را حذف کردیم. برای دادههای دوحالتی (dichotomous data)، نسبت خطر (relative risk; RR) و 95% فواصل اطمینان (CI) را محاسبه کردیم. در صورت امکان، تعداد افراد مورد نیاز را برای درمان/آسیب (NNT/H) محاسبه کرده و از آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) استفاده کردیم.
نتایج اصلی
این بهروزرسانی هیچ مطالعه بیشتری را برای ورود در این مرور نیافت. ما فقط یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده ضعیف و منتشرنشده را شناسایی کردیم (N=40، مدت زمان 30 روز، مقایسه با پرفنازین (perphenazine)). اگرچه بنپریدول نسبت به پرفنازین ضعیفتر بود (1 RCT؛ N=40، وضعیت کلی بهتر نشدن یا بدتر شدن: RR: 8.0؛ 95% CI؛ 2.1 تا 30، NNH: 1.4؛ 95% CI؛ 1 تا 2)، گزارشهای ضعیف نشان میدهند که احتمالا تاثیر آن بیشازحد تخمین زده شده است. ارائه گزارش از دیگر پیامدها امکانپذیر نبود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر، دادههای کافی از کارآزماییهای تصادفیسازیشده برای ارزیابی تاثیرات بالینی بنپریدول وجود ندارد. این ترکیب شایسته توجه بیشتر برای انجام تحقیقات است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
