رفتن به محتوای اصلی

درمان پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی در بیماران مبتلا به سیروز با آنتی‌بیوتیک‌ها

در دسترس به زیان‌های

سیروز یک بیماری کبدی شدید در مرحله نهایی است که با اسکار برگشت‌ناپذیر بافت کبد مشخص می‌شود. آسیت (تجمع مایع در شکم) یکی از عوارض متعدد مرتبط با سیروز است. آسیت با کیفیت پائین زندگی، افزایش خطر عفونت، و نارسایی کلیه مرتبط است. وجود آسیت علامتی از پیش‌آگهی ضعیف است. پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی (التهاب و عفونت غشای پوشاننده حفره شکم) یکی از عوارض آسیت سیروزی است که در غیاب هرگونه منبع عفونت داخل شکمی که با جراحی قابل درمان باشد، رخ می‌دهد. درمان آنتی‌بیوتیکی اندیکاسیون دارد و باید در اسرع وقت آغاز شود تا از عوارض شدیدی که ممکن است منجر به مرگ‌ومیر شود، جلوگیری شود. این مرور با هدف ارزیابی تاثیرات مفید و مضر انواع و روش‌های مختلف درمان آنتی‌بیوتیکی در درمان پریتونیت باکتریال خودبه‌خودی در بیماران مبتلا به سیروز انجام شد. سیزده کارآزمایی وارد شدند؛ هر یک از آن‌ها آنتی‌بیوتیک‌های مختلفی را در گروه‌های آزمایش و کنترل خود مقایسه کردند. هیچ متاآنالیزی قابل انجام نبود، اگرچه داده‌های مربوط به پیامدهای اصلی برای هر کارآزمایی واردشده به‌طور جداگانه جمع‌آوری و آنالیز شدند. بر اساس شواهد شناسایی‌شده، ما نمی‌توانیم مناسب‌ترین روش درمانی را برای درمان پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی با توجه به نوع، دوز، مدت زمان یا مسیر تجویز آنتی‌بیوتیک درمانی پیشنهاد کنیم. کارآزمایی‌های بالینی یافت‌شده با انواع مختلف آنتی‌بیوتیک‌ها سروکار داشتند و بنابراین، نتوانستند با هم ترکیب شوند. این مرور هیچ شواهدی را مبنی بر مفیدتر بودن تاثیر یا بی‌خطری یک آنتی‌بیوتیک نسبت به دیگری پیدا نکرد. انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده بیشتر با طراحی مناسب، شامل تعداد زیادی از شرکت‏‌کنندگان و مدت زمان کافی، باید با دقت برنامه‌ریزی شوند تا تخمین دقیق‌تری را از تاثیرات مفید و مضر درمان آنتی‌بیوتیکی برای پریتونیت باکتریال خودبه‌خودی ارائه دهند.

پیشینه

پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی (spontaneous bacterial peritonitis) عارضه‌ای از آسیت سیروزی است که در غیاب هرگونه منبع عفونت داخل شکمی و قابل درمان با جراحی رخ می‌دهد. درمان آنتی‌بیوتیکی اندیکاسیون دارد و باید در اسرع وقت آغاز شود تا از عوارض شدیدی که ممکن است منجر به مرگ‌ومیر شود، جلوگیری شود. پیشنهاد شده که درمان تجربی باید باکتری‌های روده‌ای گرم-منفی و کوکسی‌های گرم-مثبت را که مسئول تا 90% موارد پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی هستند، پوشش دهد.

اهداف

هدف این مرور، ارزیابی تاثیرات مفید و مضر انواع و روش‌های مختلف درمان آنتی‌بیوتیکی در درمان پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی در بیماران مبتلا به سیروز است.

روش‌های جست‌وجو

ما جست‌وجوهای الکترونیکی را در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین (جولای 2008)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( CENTRAL ) در کتابخانه کاکرین (شماره 3، 2008)، MEDLINE (1950 تا جولای 2008)، EMBASE (1980 تا جولای 2008) و Science Citation Index EXPANDED (1945 تا جولای 2008) انجام دادیم. علاوه‌بر این، منابع تمام مطالعات شناسایی‌شده را به‌صورت دستی جست‌وجو کرده و با نویسنده اول هر کارآزمایی واردشده تماس گرفتیم.

معیارهای انتخاب

مطالعات تصادفی‌سازی شده‌ای که انواع مختلف آنتی‌بیوتیک‌ها را برای پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی در بیماران مبتلا به سیروز مقایسه کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها

داده‌ها توسط حداقل دو نویسنده از کارآزمایی‌ها به‌طور مستقل از هم استخراج شدند. نسبت‌های شانس پتو (Peto odds ratio) یا میانگین تفاوت‌ها، با فواصل اطمینان 95% آن‌ها، تخمین زده شدند.

نتایج اصلی

این مرور سیستماتیک تلاش کرد تا شواهد کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده را در مورد درمان پریتونیت باکتریال خودبه‌خودی خلاصه کند. سیزده مطالعه وارد شدند؛ هریک از آن‌ها آنتی‌بیوتیک‌های مختلفی را در گروه‌های آزمایش و کنترل خود مقایسه کردند. هیچ متاآنالیزی قابل انجام نبود، اگرچه داده‌های مربوط به پیامدهای اصلی برای هر کارآزمایی واردشده به‌طور جداگانه جمع‌آوری و آنالیز شدند. در حال حاضر، شواهدی که نشان می‌دهد دوز پائین‌تر یا درمان کوتاه‌‌مدت با سفالوسپورین‌های نسل سوم (cephalosporins) به اندازه دوز بالاتر یا درمان طولانی‌مدت موثر است، ضعیف است. کینولون‌های خوراکی (quinolones) می‌توانند به‌عنوان یک گزینه برای افرادی که تظاهرات خفیف‌تری از بیماری دارند، در نظر گرفته شوند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

این مرور هیچ شواهد بارزی را برای درمان بیماران مبتلا به سیروز با پریتونیت باکتریال خودبه‌خودی ارائه نمی‌دهد. در عمل، سفالوسپورین‌های نسل سوم به‌عنوان درمان استاندارد پریتونیت باکتریایی خودبه‌خودی شناخته شده‌اند و واضح است که در هر صورت باید درمان آنتی‌بیوتیکی تجربی انجام شود. بااین‌حال، تا زمانی که کارآزمایی‌های بزرگ و خوب انجام‌شده، اطلاعات بیشتری را ارائه ندهند، عمل بالین بر اساس برداشت پزشک، نه شواهد، باقی خواهد ماند.

یادداشت‌های ترجمه

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

استناد
Chavez-Tapia NC, Soares-Weiser K, Brezis M, Leibovici L. Antibiotics for spontaneous bacterial peritonitis in cirrhotic patients. Cochrane Database of Systematic Reviews 2022, Issue 3. Art. No.: CD002232. DOI: 10.1002/14651858.CD002232.pub2.

استفاده ما از cookie‌ها

ما برای کارکردن وب‌گاه از cookie‌های لازم استفاده می‌کنیم. ما همچنین می‌خواهیم cookie‌های تجزیه و تحلیل اختیاری تنظیم کنیم تا به ما در بهبود آن کمک کند. ما cookie‌های اختیاری را تنظیم نمی کنیم، مگر این‌که آنها را فعال کنید. با استفاده از این ابزار یک cookie‌ روی دستگاه شما تنظیم می‌شود تا تنظیمات منتخب شما را به خاطر بسپارد. همیشه می‌توانید با کلیک بر روی پیوند «تنظیمات Cookies» در پایین هر صفحه، تنظیمات cookie‌ خود را تغییر دهید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد cookie‌هایی که استفاده می‌کنیم، صفحه cookie‌های ما را ملاحظه کنید.

پذیرش تمامی موارد
پیکربندی کنید