افراد مبتلا به بیماری روانی شدید ممکن است دچار دورههای خشونتآمیز و تهاجمی شوند که میتوانند هم امنیت آنها و هم امنیت مراقبانشان را تهدید کنند. ما به دنبال کارآزماییهایی بودیم که استراتژیهای مختلف مهار غیردارویی را برای افراد مبتلا به بیماریهای روانی شدید مقایسه کردند تا اثرات آنها را اندازهگیری کنیم، اما هیچ موردی را نیافتیم. استفاده گسترده از این راهبردها متعاقبا با شواهد حاصل از کارآزماییهای تصادفیسازی شده پشتیبانی نمیشود، اگرچه چنین مطالعاتی هم اخلاقی است و هم امکانپذیر.
مطالعه چکیده کامل
مدیریت افراد به شدت آشفته در طول دورههای بحران روانی، چالش خاصی را برای متخصصان سلامت روان ایجاد میکند. این چالش عبارت است از حفظ ایمنی بیمار، در عین ارایه یک محیط بیخطر و درمانی. روشهای غیردارویی که در حال حاضر برای انجام این کار مورد استفاده قرار میگیرند، شامل مشاهدات ویژه، کاهش تنش، قراردادهای رفتاری و قفل کردن درها میشوند.
اهداف
مقایسه تاثیرات راهبردهای مختلف مورد استفاده برای مهار افراد به شدت آشفته در طول دورههای بحران روانی (به استثنای گوشهگیری و مهار و استفاده از داروهای تجویز شده).
روشهای جستوجو
برای بهروزرسانی این مرور در سال 2006، Ovid interface of CINAHL؛ CENTRAL و پایگاه ثبت گروههای اسکیزوفرنی، EMBASE؛ MEDLINE؛ PsycINFO را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) مرتبط شامل افراد بستری در بیمارستان با بیماریهای روانی جدی، مقایسه هرگونه مداخله غیردارویی با هدف محدود کردن افرادی که در خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران هستند (مانند رویکردهایی که سطوح مشاهده را تغییر میدهند، بخشها را قفل میکنند، نسبت بیماران به کارکنان را مدیریت میکنند، از تکنیکهای تنشزدایی یا قراردادهای رفتاری استفاده میکنند).
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
کیفیت مطالعات به روش قابل اعتمادی ارزیابی شده، و دادهها استخراج شدند. نسبت خطر (relative risk) و 95% فواصل اطمینان (CI) آنها را بر اساس مدل اثرات تصادفی (random effects) محاسبه کردیم. در صورت امکان، تعداد افراد مورد نیاز برای درمان و آسیب (NNT, NNH) تخمین زده شد.
نتایج اصلی
جستوجوی اولیه در سال 1999 بیش از 2000 گزارش و جستوجوی بهروز شده در سال 2006، 2808 گزارش دیگر را شناسایی کرد. از این میان، به نظر میرسید که فقط شش مورد مرتبط بودند، اما پس از بررسی آنها مشخص شد که معیارهای ورود را نداشتند. هیچیک از آنها بر روشهای غیردارویی برای مهار خشونت یا آسیب به خود در افراد مبتلا به بیماری روانی جدی تمرکز نکردند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
رویکردهای غیردارویی کنونی برای مهار رفتار آشفته یا خشونتآمیز، توسط شواهدی از مطالعات کنترلشده پشتیبانی نمیشوند. عملکرد بالینی مبتنی بر شواهدی است که از کارآزماییها به دست نیامدند و ادامه فعالیت کنونی کاملا خارج از مطالعات تصادفیسازی شده با طراحی خوب، روش انجام درست و گزارشدهی مناسب، به سختی قابل توجیه است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
