بیاختیاری مدفوع (faecal incontinence) (ناتوانی در کنترل دفع مدفوع) میتواند ناتوانکننده بوده و یکی از دلایل رایج نیاز سالمندان به مراقبت در خانه سالمندان است. این مشکل میتواند به دلایل مختلفی رخ دهد، ازجمله ناهنجاریهای رکتوم (قسمت پائین روده) یا مقعد، بیماریهای عصبی (اعصاب)، یا ایجاد آسیب حین زایمان یا جراحی. درمانها شامل ورزشهای تقویت عضلات کف لگن، تحریک الکتریکی، داروها و جراحی، هستند. جراحی در گروههای خاصی از افراد استفاده میشود، بهویژه (اما نه منحصرا) زمانی که نقایص عضلات اطراف کانال مقعدی بهصورت مکانیکی قابل اصلاح باشند. این مرور نشان داد که هنوز شواهد کافی برای قضاوت در مورد اینکه یک نوع عمل جراحی بهتر یا بدتر از نوع دیگر یا بهتر از انواع دیگر درمانهای بیاختیاری مدفوع است یا خیر، وجود ندارد. بااینحال، بسیاری از تکنیکهایی که در ابتدا بررسی شدند، اکنون دیگر مورد استفاده عمومی قرار ندارند.
مطالعه چکیده کامل
بیاختیاری مدفوع یک مشکل ناتوانکننده است که پیامدهای قابل توجه طبی، اجتماعی و اقتصادی به همراه دارد. گزینههای درمانی شامل مداخلات محافظهکارانه و غیرجراحی (به عنوان مثال ورزشهای تقویت عضلات کف لگن، بیوفیدبک (biofeedback)، داروها) و پروسیجرهای جراحی هستند. یک پروسیجر جراحی ممکن است با هدف اصلاح یک نقص مکانیکی مشهود، یا تقویت مجموعه اسفنکتر که از نظر عملکردی نقص دارد اما از نظر ساختاری سالم است، انجام شود.
اهداف
ارزیابی تاثیرات تکنیکهای جراحی در درمان بیاختیاری مدفوع در بزرگسالان فاقد پرولاپس رکتوم. هدف ما نخست، مقایسه مدیریت جراحی با مدیریت غیرجراحی و دوم، مقایسه تکنیکهای مختلف جراحی، بودند.
روشهای جستوجو
جستوجوهای الکترونیکی در پایگاه ثبت تخصصی گروه بیاختیاری در کاکرین (جستوجو در 6 مارچ 2013)، پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان کولورکتال در کاکرین (جستوجو در 6 مارچ 2013)، CENTRAL (2013، شماره 1) و EMBASE (1 ژانویه 1998 تا 6 مارچ 2013) انجام شدند. مجلات زیر بهطور اختصاصی بهصورت دستی جستوجو شدند: British Journal of Surgery (1 ژانویه 1995 تا 6 مارچ 2013)، Colorectal Diseases (1 ژانویه 2000 تا 6 مارچ 2013) و Diseases of the Colon and Rectum (1 ژانویه 1995 تا 6 مارچ 2013). مجموعه مقالات نشستهای سالانه انجمن کولوپروکتولوژی بریتانیا و ایرلند (Association of Coloproctology of Great Britain and Ireland) که از سال 1999 تا 2012 برگزار شدند، بررسی شدند. برای یافتن کارآزماییهای بیشتر، فهرست منابع همه مقالات مرتبط جستوجو شدند.
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفیسازی شده یا شبه-تصادفیسازی شده مربوط به انجام جراحی در مدیریت بیاختیاری مدفوع بزرگسالان (به غیر از جراحی برای پرولاپس رکتوم).
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
سه نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، مطالعات را از متون علمی انتخاب کرده، کیفیت روششناسی (methodology) کارآزماییهای واجد شرایط را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. سه معیار پیامد اولیه عبارت بودند از تغییر یا بدتر شدن بیاختیاری، عدم دستیابی به کنترل کامل، و وجود فوریت در دفع مدفوع (faecal urgency).
نتایج اصلی
نه کارآزمایی وارد مرور شدند که در مجموع شامل 264 شرکتکننده بودند. دو کارآزمایی شامل گروهی بودند که بهصورت غیرجراحی مدیریت شدند. یک کارآزمایی، لواتروپلاستی (levatorplasty) را با تحریک الکتریکی پلاگ مقعدی (anal plug)، و کارآزمایی دیگر، اسفنکتر مصنوعی روده (artificial bowel sphincter) را با بهترین مراقبت حمایتی مقایسه کرد. اسفنکتر مصنوعی روده منجر به بهبودیهای قابل توجه در حداقل یک پیامد اولیه شد، اما تعداد آنها اندک بودند. کارآزمایی دیگر، هیچ تفاوتی را در معیارهای پیامد اولیه نشان نداد.
هفت کارآزمایی، مداخلات مختلف جراحی را مقایسه کردند. این مقایسهها عبارت بودند از لواتروپلاستی قدامی در مقایسه با ترمیم پشت آنال (postanal repair)؛ لواتروپلاستی قدامی در مقایسه با ترمیم کامل کف لگن، ترمیم کامل کف لگن در مقایسه با ترمیم پشت آنال؛ ترمیم انتها به انتهای اسفنکتر (end to end sphincter repair) در مقایسه با ترمیم رویهم اسفنکتر (overlap sphincter repair)؛ ترمیم رویهم با یا بدون استومای بدون عملکرد (defunctioning stoma) یا با یا بدون بیوفیدبک، و ترمیم کامل کف لگن در مقایسه با ترمیم کامل کف لگن همراه با ایجاد چینخوردگی در اسفنکتر داخلی (internal sphincter plication) و ایجاد اسفنکتر جدید (neosphincter) در مقایسه با ترمیم کامل کف لگن. تحریک عصب ساکرال و مواد تزریقی در مرورهای کاکرین جداگانهای بررسی میشوند. فقط یک مقایسه بیش از یک کارآزمایی داشت (ترمیم کامل کف لگن در مقایسه با ترمیم پشت آنال؛ 44 شرکتکننده) و هیچکدام از کارآزماییها تفاوتی را در معیارهای پیامد اولیه نشان ندادند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
آنچه در این مرور جلب توجه میکند، فقدان کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با کیفیت بالا در زمینه جراحی بیاختیاری مدفوع طی 10 سال گذشته است. کارآزماییهای انجامشده بر نورومدولاسیون ساکرال (sacral neuromodulation) و عوامل حجمدهنده قابل تزریق (injectable bulking agents)، هر دو در مرورهای جداگانهای گزارش شدند. تعداد اندک کارآزماییهای مرتبط شناساییشده، همراه با حجم نمونههای کوچک و ضعفهای روششناسی (methodology) دیگر، کاربرد این مرور را برای هدایت عملکرد بالینی محدود میکند. شناسایی یا رد تفاوتهای مهم از نظر بالینی میان پروسیجرهای جراحی جایگزین امکانپذیر نبود. انجام کارآزماییهای بزرگتر و با دقت بالا همچنان مورد نیاز است. بااینحال، باید در نظر داشت که رژیم درمانی مطلوب ممکن است ترکیبی پیچیده از درمانهای مختلف جراحی و غیرجراحی باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است
