چندین دهه است که داروهای ضدمالاریا (antimalarial) برای درمان آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) استفاده میشوند. این مرور چهار کارآزمایی را یافت، که در آنها 300 بیمار هیدروکسیکلروکین (hydroxychloroquine) و 292 بیمار دارونما (placebo) دریافت کردند. در بیمارانی که هیدروکسیکلروکین مصرف کردند، در مقایسه با دارونما، بهبودی مشاهده شد. هیچ تفاوتی میان دو گروه از نظر تعداد افرادی که به دلیل ابتلا به عوارض جانبی مجبور به انصراف از حضور در کارآزماییها شدند، وجود نداشت.
به نظر میرسد هیدروکسیکلروکین برای درمان آرتریت روماتوئید مفید باشد.
مطالعه چکیده کامل
چندین دهه است که داروهای ضدمالاریا (antimalarial) برای درمان آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) استفاده میشوند. اخیرا چندین کارآزمایی با حجم نمونه بزرگتر، و طراحی بهتر نسبت به مطالعات قبلی منتشر شدهاند. این کارآزماییهای جدیدتر، اثربخشی و سمیّت هیدروکسیکلروکین (hydroxychloroquine) را ارزیابی کردهاند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و سمیّت کوتاهمدت داروهای ضدمالاریا برای درمان آرتریت روماتوئید (RA).
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه عضلانیاسکلتی در کاکرین، پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین، MEDLINE و EMBASE را تا آگوست 2000 و شامل آن، جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع کارآزماییهای بازیابی شده را از جستوجوی الکترونیکی بهصورت دستی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزماییهای بالینی کنترلشده (controlled clinical trials; CCTs) که داروهای ضدمالاریا را در مقابل دارونما (placebo) در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
استخراج دادهها بهطور جداگانه توسط دو محقق انجام شد. همان دو محقق با استفاده از یک چکلیست معتبر (Jadad 1996) کیفیت روششناسی (methodology) RCTها و CCTها را ارزیابی کردند. معیارهای پیامد آرتریت روماتوئید از مقالات برای نقطه پایانی (endpoint) 6-ماه به دست آمدند. آنالیز تجمعی با استفاده از تفاوتهای میانگین استانداردشده (SMD) برای تعداد مفاصل، درد و ارزیابیهای کلی، انجام شد. برای بررسی سرعت رسوب گلبولهای قرمز (ESR) از تفاوت میانگین وزندهیشده استفاده شد. سمیّت ناشی از درمان با نسبتهای شانس تجمعی برای موارد انصراف از درمان ارزیابی شد. برای ارزیابی ناهمگونی (heterogeneity) میان کارآزماییها، از آزمون chi-square استفاده شد. در کل از مدلهای اثرات ثابت (fixed effects) استفاده شد.
نتایج اصلی
ما چهار کارآزمایی را پیدا کردیم، که در آنها 300 بیمار بهصورت تصادفی در گروه هیدروکسیکلروکین و 292 بیمار در گروه دارونما قرار گرفتند. فقط کارآزماییهایی که هیدروکسیکلروکین را ارزیابی کردند، توانستند در آنالیز ادغام شوند. هنگام مقایسه هیدروکسیکلروکین با دارونما، یک مزیت آماری معنیدار از آن مشاهده شد. تفاوتهای میانگین استانداردشده برای معیارهای مختلف پیامد از 0.33- تا 0.52- متغیر بودند، و از نظر آماری، معنیدار گزارش شدند. همچنین تفاوتهای آماری معنیداری برای ESR مشاهده شد. موارد کلی انصراف از ادامه درمان و خروج از مطالعه به دلیل اثربخش نبودن درمان، در گروه دارونما بهطور قابل توجهی بیشتر بود. هیچ تفاوتی در میزان خروج از مطالعه به دلیل سمیّت ناشی از درمان مشاهده نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
به نظر میرسد هیدروکسیکلروکین برای درمان آرتریت روماتوئید (RA) موثر باشد. به نظر میرسد تاثیر کلی آن در حد متوسط باشد، اما هنگام درمان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، باید مشخصات سمیّت پائین آن را در نظر گرفت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
