پیام‌های کلیدی
- به دلیل فقدان شواهد قوی، مشخص نیست که جاگذاری لوله‌های تغذیه در روده کوچک تحت هدایت الکترومغناطیس نسبت به جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی برتری دارد یا خیر.
- جاگذاری لوله‌های تغذیه تحت هدایت الکترومغناطیس احتمالا هزینه کمتری نسبت به جاگذاری آنها تحت هدایت آندوسکوپی دارد.
پیشینه
استفاده از لوله تغذیه برای رساندن غذا از طریق روده برای درمان افراد بیمار، مبتلا به سوءتغذیه، یا هر دو، و افرادی که روده عملکردی دارند اما قادر به غذا خوردن نیستند، مهم است. برای افرادی که در معرض خطر بالای ورود غذا یا مایعات به راه‌های هوایی هستند (که می‌تواند باعث پنومونی، یک وضعیت التهابی ریه، شود)، می‌توان از لوله تغذیه برای کمک به تغذیه و رساندن داروها به روده کوچک استفاده کرد. هر دو روش برای قرار دادن لوله تغذیه شامل عبور لوله از بینی، مری (لوله غذایی)، و معده به روده کوچک (شکم) از طریق گایدوایر (guidewire) است. اگرچه جاگذاری لوله تحت هدایت آندوسکوپی - با استفاده از یک لوله نازک و منعطف با دوربین - شایع‌ترین راه برای عبور لوله تغذیه برای رسیدن به روده کوچک است، چندین متخصص پزشکی باید جاگذاری موفقیت‌آمیز آن را در بخش اشعه ایکس به جای کنار بالین بیمار تائید کنند. در مقابل، یک پرستار آموزش‌دیده با استفاده از صفحه نمایش کامپیوتر می‌تواند جاگذاری لوله تغذیه را تحت هدایت الکترومغناطیس انجام دهد و هم‌چنین جاگذاری موفقیت‌آمیز آن را در کنار بالین فرد تائید کند.
ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟
ما می‌خواستیم بدانیم که جاگذاری لوله تغذیه تحت هدایت الکترومغناطیس یا جاگذاری لوله تغذیه تحت هدایت آندوسکوپی در روده کوچک برای افراد بیمار و کسانی که قادر به غذا خوردن نیستند، بهتر و بی‌خطر هستند یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که جاگذاری لوله‌های تغذیه را تحت هدایت الکترومغناطیس با جاگذاری آنها از طریق بینی تحت هدایت آندوسکوپی مقایسه کردند. نتایج این مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده و اطمینان خود را نسبت به این شواهد، بر اساس عواملی مانند روش‌های انجام و حجم نمونه مطالعه، رتبه‌بندی کردیم. میزان موفقیت پزشکان را در اولین تلاش برای جاگذاری لوله‌های تغذیه تا رسیدن به روده کوچک و نیز نسبت افراد مبتلا به پنومونی را در مطالعات بررسی کردیم. علاوه بر این، مدت زمانی را که برای قرار دادن لوله‌های تغذیه در روده کوچک با استفاده از دو روش مختلف صرف شد، هزینه‌ها و هرگونه رویداد ناخواسته و مضر را ارزیابی کردیم.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
چهار مطالعه را شامل 541 شرکت‌کننده پیدا کردیم که جاگذاری لوله‌های تغذیه را تحت هدایت الکترومغناطیس با جاگذاری آنها از طریق بینی تحت هدایت آندوسکوپی مقایسه کردند. CORPAK MedSystems - یک شرکت تجهیزات پزشکی که در فناوری تغذیه لوله‌ای تخصص دارد - دو مورد از چهار مطالعه را از نظر مالی تامین کرد، اما هیچ نقشی در طراحی مطالعه، جمع‌آوری داده‌ها، آنالیز داده‌ها، تفسیر داده‌ها یا نوشتن گزارش‌های مطالعه نداشت.
نتایج اصلی
در مقایسه با جاگذاری لوله تحت هدایت آندوسکوپی، جاگذاری آن تحت هدایت الکترومغناطیس:
- ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در موفقیت تکنیک جاگذاری لوله تغذیه ایجاد کند؛
- ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در نسبتی از شرکت‌کنندگان مبتلا به پنومونی ایجاد کند؛
- ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در زمان صرف شده برای قرار دادن لوله‌های تغذیه تا رسیدن به روده کوچک ایجاد کند؛
- احتمالا هزینه‌ها را کاهش می‌دهد؛
- ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در تعداد عوارض ناخواسته و مضر ایجاد کند.
این یافته‌ها به چه معنا هستند؟
- به دلیل فقدان شواهد قوی، مشخص نیست که جاگذاری لوله‌های تغذیه در روده کوچک تحت هدایت الکترومغناطیس نسبت به جاگذاری آنها تحت هدایت آندوسکوپی برتری دارد یا خیر. پژوهش‌های آینده در این زمینه باید بر گزینه‌ها و تاثیراتی متمرکز شوند که برای تصمیم‌گیرندگان مهم هستند. اینها شامل این سوال است که کدام جمعیت‌ها باید برای جاگذاری تحت هدایت الکترومغناطیس مورد مطالعه قرار گیرند، و انتخاب پیامدهای کلیدی، از جمله جزئیات تاثیرات ناخواسته و هزینه‌ها.
محدودیت‌های شواهد چه هستند؟
اعتماد ما به نتایج محدود است زیرا نتایج حاصل از مطالعات بسیار متنوع بودند، و مطالعات فقط تعداد کمی را از افراد در برگرفتند. بنابراین، نتایج باید در پرتوی این محدودیت‌ها تفسیر شوند.
این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟
شواهد تا فوریه 2021 به‌روز است.
شواهدی را با قطعیت پائین یافتیم که جاگذاری لوله‌ها تحت هدایت الکترومغناطیس در بالین بیمار در مقایسه با جاگذاری تحت هدایت آندوسکوپی منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در موفقیت تکنیکی در جاگذاری و بروز پنومونیت آسپیراسیون می‌شود. ناهمگونی متخصصان مراقبت سلامت که این پروسیجرها را انجام دادند و حجم نمونه کوچک، اعتماد ما را به شواهد محدود کرد. پژوهش‌های آینده باید بر اساس مطالعات بزرگ با نقاط پایانی به خوبی تعریف شده انجام شوند تا به‌طور بالقوه تفاوت بین این دو پروسیجر را روشن کنند.
برای افراد دچار سوءتغذیه که نمی‌توانند غذا را از طریق دهان میل کنند، برای رساندن غذای آبکی و داروها به بدن بیمار معمولا از لوله‌های تغذیه نازو-انترال (nasoenteral feeding tube) استفاده می‌شود. جاگذاری لوله پس از پیلور روشی است که در آن نوک لوله تغذیه خارج از پیلور، و در روده کوچک قرار می‌گیرد. جاگذاری لوله‌های تغذیه پس از پیلور تحت هدایت آندوسکوپی شایع‌ترین روش است. معمولا یک متخصص آندوسکوپی و دو یا چند پزشک متخصص این پروسیجر را با استفاده از تکنیک گایدوایر (guidewire) انجام می‌دهند. سپس موقعیت لوله با فلوروسکوپی یا رادیوگرافی تائید می‌شود، که لازم است افراد تحت این پروسیجر به بخش رادیولوژی منتقل شوند. از سوی دیگر، جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال پس از پیلور تحت هدایت الکترومغناطیس را می‌توان توسط یک پرستار مجرب، در کنار بالین بیمار و با تجهیزات کمتری نسبت به جاگذاری تحت هدایت آندوسکوپی انجام داد. از این رو، جاگذاری تحت هدایت الکترومغناطیس ممکن است جایگزین امیدوارکننده‌ای برای جاگذاری تحت هدایت آندوسکوپی باشد، به ویژه در شرایطی که امکانات آندوسکوپی و رادیوگرافی در دسترس نیست یا دسترسی به آن دشوار است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال پس از پیلور تحت هدایت الکترومغناطیس در مقایسه با جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی.
کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ ClinicalTrials.gov؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و OpenGrey را تا فوریه 2021 جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مقالات مروری مرتبط و دستورالعمل‌های بالینی درمانی موجود را برای یافتن متون علمی بیشتر بررسی کردیم. برای به دست آوردن داده‌های ازدست‌رفته با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای را وارد کردیم که جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال تحت هدایت الکترومغناطیس را با جاگذاری تحت هدایت آندوسکوپی مقایسه کردند. مطالعات کوهورت آینده‌نگر، مطالعات کوهورت گذشته‌نگر، مطالعات مورد-شاهدی (آشیانه‌ای (nested))، مطالعات مقطعی (cross‐sectional)، و سری موارد (case series) یا گزارش‌های موردی را حذف کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات بالقوه واجد شرایط را ارزیابی و داده‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده استخراج کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از موفقیت تکنیکی در قرار دادن لوله و پنومونیت آسپیراسیون. پیامدهای ثانویه، زمان لازم برای جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال پس از پیلور، هزینه‌های مستقیم خدمات مراقبت سلامت و عوارض جانبی بودند. متاآنالیز اثرات-تصادفی را اجرا کردیم. خطرات نسبی (RRs) را با 95% فواصل اطمینان (CIs) برای پیامدهای دو-حالتی و تفاوت‌های میانگین (MDs) را با 95% CIها برای پیامدهای پیوسته محاسبه کردیم. قطعیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردیم.
چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شناسایی کردیم که 541 شرکت‌کننده را وارد کرده و معیارهای ورود ما را داشتند. همه کارآزمایی‌ها دارای محدودیت‌های روش‌شناسی (methodology) بوده و عدم کورسازی شرکت‌کنندگان و محققین، منبع اصلی سوگیری (bias) بودند. در مورد خطر کلی سوگیری در همه کارآزمایی‌ها «نگرانی‌هایی» داشتیم.
جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال پس از پیلور تحت هدایت الکترومغناطیس ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در موفقیت تکنیک جاگذاری در مقایسه با جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی شود (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.35؛ I2 = 81%؛ شواهد با قطعیت پائین). جاگذاری لوله‌ها تحت هدایت الکترومغناطیس ممکن است منجر به تفاوت در نسبت شرکت‌کنندگان مبتلا به پنومونیت آسپیراسیون در مقایسه با جاگذاری تحت هدایت آندوسکوپی شود، اما این نتایج نامشخص هستند (RR: 0.24؛ 95% CI؛ 0.03 تا 2.18؛ I2 = 0%؛ شواهد با قطعیت پائین). جاگذاری لوله تحت هدایت الکترومغناطیس در مقایسه با جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در زمان لازم برای جاگذاری لوله‌های تغذیه نازو-انترال پس از پیلور ایجاد کند (MD؛ 4.06 دقیقه؛ 95% CI؛ 0.47- تا 8.59؛ I2 = 97%؛ شواهد با قطعیت پائین). جاگذاری تحت هدایت الکترومغناطیس در مقایسه با جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی احتمالا هزینه‌های مستقیم خدمات مراقبت سلامت را کاهش می‌دهد (MD؛ 127.69- دلار آمریکا؛ 95% CI؛ 135.71- تا 119.67-؛ شواهد با قطعیت متوسط). جاگذاری لوله تحت هدایت الکترومغناطیس در مقایسه با جاگذاری آن تحت هدایت آندوسکوپی احتمالا منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در عوارض جانبی می‌شود (RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.41 تا 1.49؛ شواهد با قطعیت متوسط).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.