سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به تاثیرات مداخلات فیزیکال-تراپی را، به غیر از مداخلات عمومی تمرینات بدنی، بر کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان در مقایسه با گروه کنترل شامل کودکانی که مراقبت استاندارد دریافت می‌کردند، عدم استفاده از فیزیکال-تراپی یا مداخله مقایسه‌ای مرور کردیم. هم‌چنین قصد داریم وقوع هر گونه آسیب (عوارض جانبی) ناشی از مداخلات فیزیکال-تراپی را مرور کنیم. در جهت اهداف این مرور، مداخلات فیزیکال-تراپی مورد نظر می‌بایست بر تسکین نشانه یا عوارض جانبی مرتبط با درمان (نشانه‌ها و اختلالات) تمرکز داشتند. مطالعات مربوط به مداخلات ورزش عمومی را که هدف اولیه آنها بهبود آمادگی جسمانی از طریق تمرینات هوازی، بی‌هوازی، مقاومتی یا ترکیبی از رژیم‌های آموزش تمرینات بدنی (یعنی ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی) بود، از مرور خارج کردیم.
پیشینه
کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان اغلب دچار عوارض جانبی سرطان و درمان‌های آن می‌شوند. این عوارض جانبی می‌توانند بر کیفیت زندگی و توانایی کودک برای مشارکت در فعالیت‌های روزانه مانند بازی کردن تاثیر منفی بگذارد. محققان مطالعاتی را برای بررسی تاثیر مداخلات فیزیکال-تراپی بر کودکان مبتلا به سرطان انجام داده‌اند. با این حال، مزایای فیزیکال-تراپی نامشخص است.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا مارچ 2020 به‌روز است. هیچ مطالعه واجد شرایطی را شناسایی نکردیم.
نتایج کلیدی
هیچ مطالعه‌ای را برای ارزیابی تاثیرات مداخلات فیزیکال-تراپی، بر کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان در مقایسه با گروه کنترل شامل کودکان دریافت‌کننده مراقبت استاندارد، عدم دریافت فیزیکال-تراپی یا مداخله مقایسه‌ای، شناسایی نکردیم. بنابراین، نمی‌توان در این زمینه نتیجه‌گیری کرد. نتایج ما نشان می‌دهند که پژوهش بیشتری برای بررسی تاثیر مداخلات فیزیکال-تراپی بر کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان مورد نیاز است.
نتایج نشان می‌دهند که شواهد تا به امروز برای هدایت عملکرد بالینی کافی نیست. توصیه‌هایی برای پژوهش‌های آینده شامل نیاز به انجام مطالعاتی در مقیاس بزرگ و با کیفیت بالا وجود دارد که موارد زیر را مورد بررسی قرار دهند: (1) جمعیت کودکان با انواع مشابه سرطان؛ (2) پروتکل‌های مشابه مداخله؛ (3) پیامدهای طولانی-مدت؛ (4) مداخلات فیزیکال-تراپی (به عنوان مثال روش‌های الکتروفیزیکال و مداخلات حسی)؛ و (5) پیامدهایی که معمولا در کودکان مبتلا به سرطان اختلال ایجاد می‌کند (به عنوان مثال نوروپاتی محیطی و نقص در راه رفتن).
کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان، یک گروه پُر-خطر برای ابتلا به عوارض جانبی شدید ناشی از درمان سرطان هستند که بسیاری از آنها نیاز به فیزیکال-تراپی (physical therapy) دارند. این عوارض جانبی می‌توانند بر کیفیت زندگی و توانایی کودک برای مشارکت در فعالیت‌های روزانه (به عنوان مثال بازی و حضور در مدرسه) تاثیر منفی بگذارند. پژوهشگران تاثیر مداخلات فیزیکال-تراپی را بر کودکان مبتلا به سرطان و بازماندگان سرطان دوران کودکی ارزیابی کرده‌اند. با این حال، عواملی مانند حجم کوچک نمونه‌ها، پروتکل‌های مختلف مداخله و تفاوت‌ها در انواع سرطان بین کارآزمایی‌ها، نتیجه‌گیری را در مورد اثربخشی مداخله دشوار می‌کند.
هدف اولیه این مرور، ارزیابی اثربخشی مداخلات فیزیکال-تراپی - با تمرکز ویژه بر تسکین نشانه و جبران عوارض جانبی مرتبط با درمان - بر کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان بود. در زمان انجام مطالعه مربوط به مداخله فیزیکال-تراپی، شرکت‌کنندگان می‌بایست بین 0 و 19 سال سن داشتند. مداخله ممکن است پیش، حین یا پس از درمان سرطان انجام شود. این مداخله باید در مقایسه با یک گروه کنترل شامل کودکانی که مراقبت استاندارد دریافت کردند، عدم مداخله فیزیکال-تراپی یا مداخله مقایسه‌ای بررسی می‌شد. مطالعات مربوط به ورزش عمومی را که هدف اولیه آنها بهبود آمادگی جسمانی از طریق تمرینات هوازی، بی‌هوازی، مقاومتی یا ترکیبی از رژیم‌های آموزش تمرینات بدنی (یعنی ترکیب تمرینات هوازی و مقاومتی) بود، از مرور خارج کردیم. هم‌چنین قصد داریم وقوع هر گونه عوارض جانبی ناشی از مداخلات فیزیکال-تراپی را ثبت کنیم.
اهداف ثانویه شامل ارزیابی اثربخشی فیزیکال-تراپی بر اختلالات درد، نوروپاتی محیطی، تعادل، راه رفتن، توانایی‌های عملکردی و تحرک، عملکرد حرکتی و اجرایی، دامنه حرکت، قدرت و خستگی بودند.
در مارچ 2020، به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ PEDro، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی در حال انجام، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، و فهرست منابع مطالعات و مرورهای مرتبط پرداختیم. هم‌چنین در مارچ 2020 با محققان توان‌بخشی انکولوژی که روی کودکان کار می‌کردند تماس گرفتیم تا مطالعات بیشتری را شناسایی کنیم.
این مرور، شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، کارآزمایی‌های متقاطع (cross-over)، و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده‌ای (controlled clinical trials; CCTs) بود که تاثیر مداخلات فیزیکال-تراپی را با گروه کنترل مقایسه کرده و شامل کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطانی بودند که در زمان مداخله در سنین 0 تا 19 سال قرار داشتند. مطالعات مربوط به مداخلات ورزش عمومی را که هدف اولیه آنها بهبود آمادگی جسمانی از طریق تمرینات هوازی، بی‌هوازی، مقاومتی یا ترکیبی از رژیم‌های آموزش تمرینات بدنی (یعنی ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی) بود، از مرور خارج کردیم.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین استفاده کردیم.
هیچ RCT، کارآزمایی متقاطع یا CCTای را پیدا نکردیم که تاثیرات مداخلات فیزیکال-تراپی را با تمرکز بر تسکین نشانه و جبران عوارض جانبی مرتبط با درمان برای کودکان و نوجوانان بین 0 و 19 سال مقایسه کند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.