ما 4956 رکورد به دست آمده را از جست‌وجوها غربالگری کردیم، 34 مطالعه واحد و منحصربه‌فرد را برای بررسی دقیق و موشکافانه متن کامل انتخاب کردیم، که دو مطالعه معیارهای ورود را داشتند: یک RCT و یک NRS. مطالعات وارد شده، 113 زن حامل BRCA را که عمل جراحی کاهنده خطر داشتند، ارزیابی کردند، اما ریزش نمونه وجود داشت، و داده‌های پیامد برای همه شرکت‌کنندگان در ارزیابی‌های نهایی مطالعه در دسترس نبود. ما این RCT را در معرض خطر بالای سوگیری (bias) ارزیابی کردیم در حالی که NRS گروه کنترل نداشت. به دلیل کمبود داده و نواقص روش‌شناسی مطالعات، ارزیابی مطالعات بر اساس GRADE دارای قطعیت بسیار پایین بودند. پیامد اولیه کیفیت زندگی فقط در RCT اندازه‌گیری شد و این امر مختص یائسگی بود. هر دو مطالعه، دیسترس روانشناختی و عملکرد جنسی را گزارش کردند. هیچ مطالعه‌ای تصویر بدن (body image) را اندازه‌گیری نکرد، شاید به این دلیل که این امر به جای اوفورکتومی کاهنده خطر، با ماستکتومی کاهنده خطر همراه است.

این RCT (66 شرکت‌کننده با 48 مورد پیگیری به مدت 12 ماه) اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت برنامه آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی (MBSR) را در هشت هفته بر کیفیت زندگی، عملکرد جنسی، و دیسترس جنسی در زنان حامل BRCA (شرکت‌کننده = 34) در یک کلینیک تخصصی سرطان خانواده در هلند، در مقایسه با زنان حامل BRCA (شرکت‌کننده = 32) که مراقبت‌های معمول را دریافت کردند، ارزیابی کرد. در مقایسه با گروه مراقبت‌های معمول، اندازه‌گیری‌ها با پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه یائسگی (MENQOL؛ Menopause-Specific Quality of Life Questionnaire) بهبودی اندکی را در 3 و 12 ماه نشان داد. طی 3 ماه میانگین نمرات MENQOL برای گروه‌های MBSR و مراقبت‌های معمول، به ترتیب برابر بود با 3.5 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 3.0 تا 3.9) و 3.8 (95% CI؛ 3.3 تا 4.2)، در حالی که در 12 ماه مقادیر متناظر آنها برابر بود با 3.6 (95% CI؛ 3.1 تا 4.0) و 3.9 (95% CI؛ 3.5 تا 4.4) (1 مطالعه؛ 48 شرکت‌کننده در 12 ماه پیگیری شدند). با این حال، این نتایج در جایی که نمره پایین‌تر بهتر است، به دلیل وجود شواهدی با قطعیت بسیار پایین، باید با احتیاط تفسیر شوند. سایر معیارهای پیامد در شاخص عملکرد جنسی زنان و مقیاس دیسترس جنسی زنان، تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه نشان ندادند. ارزیابی GRADE ما از شواهد به دلیل عدم کورسازی شرکت‌کنندگان و پرسنل، سوگیری فرسایش و خود-انتخاب (انتخاب توسط خود فرد) (از آنجایی که فقط یک سوم از زنان واجد شرایط و مناسب، تصمیم به شرکت در مطالعه گرفتند) و عدم دقت جدی با توجه به حجم نمونه کوچک و 95% CI گسترده، دارای قطعیت بسیار پایینی بود.

NRS متشکل از 37 زن حامل BRCA از سه بیمارستان در منطقه بوستون بود که تحت یک مداخله جدید سلامت جنسی پس از سالپنگو-اوفورکتومی کاهنده خطر (RRSO) بدون سابقه سرطان لوله رحم و تخمدان قرار گرفته بودند. مداخله عبارت بود از آموزش سلامت جنسی هدفمند، آگاهی بدنی (body awareness) و آموزش آرام‌سازی، و راهبردهای درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و به دنبال آن دو جلسه مشاوره تلفنی متناسب. این یک مطالعه تک‌بازویی بدون گروه کنترل بود. ارزیابی GRADE ما از شواهد قطعیت بسیار پایینی داشت، و از آنجایی که گروه مقایسه در مطالعه وارد شده وجود نداشت، ما قادر به برآورد اثر نسبی نبودیم. این مطالعه تغییر در سازگاری روانی‌جنسی را از خط پایه تا پس از مداخله (میانه: 2.3 ماه) با استفاده از معیارهای شاخص عملکرد جنسی زنان (34 = n) گزارش کرد، که تغییری را با میانگین 3.91، انحراف استاندارد (SD): 9.12؛ 0.018 = P نشان داد (1 مطالعه، 34 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پایین). پرسشنامه علائم کوتاه، شاخص شدت جهانی (Brief Symptom Inventory, Global Severity Index)، میانگین تغییری را معادل 3.92؛ SD: 5.94؛ 0.001 > P نشان داد. مقیاس خودکارآمدی جنسی (Sexual Self-Efficacy Scale)، تغییری را با میانگین 12.14؛ SD: 20.56؛ 0.001 = P نشان داد. مقیاس دانش جنسی (Sexual Knowledge Scale) میانگین تغییری را معادل 1.08؛ SD: 1.50؛ 0.001 > P؛ (36 = n) را گزارش کرد. رضایت شرکت‌کنندگان با استفاده از پرسشنامه اندازه‌گیری شد و 100% شرکت‌کنندگان اعلام کردند که از مشارکت در گروه آموزش روانی لذت بردند و نسبت به یادگیری مهارت‌های جدید برای کمک به آنها به منظور مقابله با عوارض جانبی جنسی RRSO حس «عالی» یا «بسیار عالی» داشتند.