ماکرولیدها برای درمان عفونت هموفیلوس دوکری در بزرگسالان فعال از نظر جنسی

سوال مطالعه مروری
در این مرور کاکرین، ما اثربخشی و ایمنی ماکرولیدها (macrolides) را با رژیم‌های مختلف یا با سایر درمان‌ها برای درمان عفونت اچ-دوکری (H ducreyi) در بزرگسالان ارزیابی می‌کنیم.

پیشینه

شانکروئید (chancroid) یک عفونت منتقله از راه جنسی (sexually transmitted infection; STI) ناشی از یک عفونت باکتریایی به نام هموفیلوس دوکری (Haemophilus ducreyi) است. این باکتری باعث زخم‌هایی در ناحیه ژنیتال می‌شود و در بعضی از کشورهای با سطح درآمد پائین اندمیک است. کنترل و ریشه‌کن کردن شانکروئید می‌تواند انتقال STI را از یک شریک جنسی به شریک دیگر کاهش دهد. ماکرولیدها آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که می‌توانند برای درمان عفونت اچ-دوکری موثر و ایمن باشند.

ویژگی‌های کارآزمایی

ما منابع علمی موجود را تا 30 اکتبر 2017 جست‌وجو و هفت کارآزمایی را با 875 شرکت‌کننده وارد کردیم. این کارآزمایی‌ها مردان و زنان غیر-باردار بالای 16 سال را به کار گرفتند که زخم‌هایی در ژنیتال سازگار با شانکروئید داشتند. سه مطالعه افرادی را با رفتارهای پرخطر جنسی مانند کارگران مهاجر معدن، کارگران جنسی و مردانی که با افراد روسپی تماس دارند، وارد کردند. تمام کارآزمایی‌ها سایر STI‌ها را تست کردند، و هم‌چنین افرادی را که به ویروس سیفیلیس (syphilis) و ویروس هرپس سیمپل (herpes simple) آلوده بودند، کنار گذاشتند. یک مطالعه افراد مبتلا به HIV را وارد کرد. شایع‌ترین درمان آنتی‌بیوتیکی، اریترومایسین (erythromycin) همراه با آزیترومایسین (azithromycin) به عنوان یک جایگزین بود. آنها با سفتریاکسون (ceftriaxone)، سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin)، اسپکتینومایسین (spectinomycin) یا تیامفنیکول (thiamphenicol) مقایسه شدند. پنج مطالعه دو نوع آنتی‌بیوتیک را مقایسه کردند و دو مطالعه روش‌های مختلف درمان را با ماکرولیدها مقایسه کردند. چهار کارآزمایی توسط شرکت‌های فارماکولوژی حمایت مالی شد.

نتایج کلیدی

تفاوتی بین انواع آنتی‌بیوتیک‌ها در بزرگسالان فعال از نظر جنسی مبتلا به زخم‌های ژنیتال سازگار با شانکروئید وجود نداشت. اریترومایسین معمولا اولین انتخاب برای درمان است اما شواهد با کیفیت پائین نشان داد که آزیترومایسین (به عنوان تک دوز، تجویز خوراکی (از طریق دهان)) ایمنی و اثربخشی مشابهی داشت.

با توجه به شواهد پراکنده در مورد ایمنی و اثربخشی ماکرولیدها برای درمان عفونت هموفیلوس دوکری در افراد مبتلا به HIV، این نتایج باید با احتیاط در نظر گرفته شوند.

کیفیت شواهد

کیفیت شواهد پائین بود زیرا به دلیل روش‌های ضعیف، افرادی که از مطالعه خارج شدند و شرکت‌های فارماکولوژی که از چهار مطالعه حمایت کردند، خطر سوگیری (bias) وجود داشت.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

در حال حاضر، کیفیت شواهد مربوط به اثربخشی و ایمنی ماکرولیدها برای درمان عفونت اچ- دوکری در بزرگسالان فعال از نظر جنسی پائین است، و این بدان معنی است که ما در مورد اثرات تخمینی درمان نامطمئن هستیم. بین جایگزین‌های درمانی موجود برای درمان بزرگسالان فعال از نظر جنسی مبتلا به زخم‌هایی ژنیتال سازگار با شانکروئید تفاوتی که دارای اهمیت آماری باشد، وجود ندارد. شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که آزیترومایسین می‌توانست به عنوان اولین جایگزین درمانی، بر اساس تجویز خوراکی تک دوز خود، با پروفایل ایمنی و اثربخشی مشابه، در مقایسه با استفاده طولانی‌مدت از اریترومایسین در نظر گرفته شود.

با توجه به شواهد پراکنده موجود در مورد ایمنی و اثربخشی ماکرولیدها برای درمان عفونت اچ-دوکری در افراد مبتلا به HIV، این نتایج باید با احتیاط در نظر گرفته شوند.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

شانکروئید (chancroid) یک بیماری زخمی‌ ژنیتال ناشی از هموفیلوس دوکری (Haemophilus ducreyi) است. این میکروارگانیسم در آفریقا، جایی که می‌تواند تا 10% از زخم‌های ژنیتال را ایجاد کند، اندمیک است. ماکرولیدها (macrolides) ممکن است یک جایگزین موثر برای درمان شانکروئید باشند و، با تجویز خوراکی و طول مدت درمان، می‌توانست به عنوان خط اول درمان در نظر گرفته شود.

اهداف: 

ارزیابی اثربخشی و ایمنی ماکرولیدها برای درمان عفونت اچ-دوکری (H ducreyi) در بزرگسالان فعال از نظر جنسی.

روش‌های جست‌وجو: 

ما ثبت تخصصی گروه عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STI) در کاکرین، CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ LILACS؛ WHO ICTRP؛ ClinicalTrials.gov و Web of Science را تا 30 اکتبر 2017 جست‌وجو کردیم. ما خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مطالعات بازبینی شده را نیز به صورت دستی جست‌وجو کردیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه ماکرولیدها در رژیم‌های مختلف یا با سایر جایگزین‌های درمانی برای درمان شانکروئید پرداختند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را مورد ارزیابی قرار دادند. هرگونه اختلاف نظر را از طریق اجماع حل‌و‌فصل کردیم. از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.

نتایج اصلی: 

هفت RCT (875 شرکت کننده) معیارهای ورود ما را داشتند، که چهار RCT از این تعداد توسط صنعت حمایت مالی شدند. پنج مطالعه (664 شرکت‌کننده) ماکرولیدها را با سفتریاکسون (ceftriaxone)، سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin)، اسپکتینومایسین (spectinomycin) یا تیامفنیکول (thiamphenicol) مقایسه کردند. شواهد با کیفیت پائین نشان داد که تفاوتی بین گروه‌ها پس از درمان از نظر درمان بالینی (خطر نسبی (RR): 1.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.21؛ 2 مطالعه؛ 340 شرکت‌کننده با رویکرد سندرومیک (syndromic approach) و RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.98 تا 1.15؛ 5 مطالعه؛ 348 شرکت‌کننده با تشخیص اتیولوژیک (aetiological)) یا بهبودی (RR: 0.89؛ 95% CI؛ 0.52 تا 1.52؛ 2 مطالعه؛ 340 شرکت‌کننده با رویکرد سندرومیک و RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.42 تا 1.51؛ 3 مطالعه؛ 187 شرکت‌کننده با تشخیص اتیولوژیک) وجود نداشت. بر اساس شواهد با کیفیت پائین و بسیار پائین، تفاوتی بین ماکرولیدها و سایر درمان‌های آنتی‌بیوتیک برای درمان میکروبیولوژیکی (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.16؛ 1 مطالعه؛ 45 شرکت‌کننده) و عوارض جانبی جزئی (RR: 1.34؛ 95% CI؛ 0.24 تا 7.51؛ 3 مطالعه؛ 412 شرکت‌کننده) وجود نداشت.

دو کارآزمایی (269 شرکت‌کننده) اریترومایسین (erythromycin) را با هر نوع ماکرولید دیگر مقایسه کردند. شواهد با کیفیت پائین نشان داد که، در مقایسه با آزیترومایسین (azithromycin) یا روزارامایسین (rosaramicin)، دوره‌های طولانی‌مدت اریترومایسین، درمان قطعی بالینی (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.10؛ 2 مطالعه؛ 269 شرکت‌کننده با رویکرد سندرومیک و RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.16؛ 2 مطالعه؛ 211 شرکت‌کننده با تشخیص اتیولوژیک)، با تعداد دفعات مشابه عوارض جانبی جزئی بین گروه‌ها (RR: 1.14؛ 95% CI؛ 0.63 تا 2.06؛ 1 کارآزمایی؛ 101 شرکت‌کننده) را افزایش نداد. برای این مقایسه، تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه تفاوتی بین شرکت‌کنندگان با HIV مثبت (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.73 تا 1.43؛ 1 مطالعه؛ 38 شرکت‌کننده) و شرکت‌کنندگان با HIV منفی (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.14؛ 1 مطالعه؛ 89 شرکت‌کننده) پیدا نکرد. ما کیفیت شواهد را به دلیل عدم دقت، برخی از محدودیت‌های مربوط به خطر سوگیری و ناهمگونی، کاهش دادیم.

هیچ کدام از این کارآزمایی‌ها حوادث جانبی جدی، اثربخشی هزینه و رضایت‌مندی شرکت‌کننده را گزارش نکردند.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information