14 RCT را با گروه‌های موازی و یک RCT متقاطع را با مداخلات به طول‌ انجامیده از 8 هفته تا 24 ماه گنجاندیم. از 11 مطالعه بزرگسالان با حضور 690 شرکت‌کننده، شش مورد از آزیترومایسین (azithromycin)، چهار مورد از روکسی‌ترومایسین (roxithromycin) و یک مورد از اریترومایسین (erythromycin) استفاده کرده بودند. چهار مطالعه با 190 کودک از آزیترومایسین، کلاریترومایسین (clarithromycin)، اریترومایسین یا روکسی‌ترومایسین استفاده کرده بودند.

نه مطالعه بزرگسالان را که ماکرولیدها و دارونما مقایسه کرده بودند و دو مورد که آنها را با عدم مداخله مقایسه کرده بودند، در مقایسه خود گنجاندیم. یک مطالعه کودکان که ماکرولیدها و دارونما را مقایسه کرده بود و یکی که ماکرولیدها را با عدم مداخله مقایسه کرده بود، در مقایسه خود گنجاندیم.

در بزرگسالان، ماکرولیدها بیشتر از دارونما منجر به کاهش فراوانی تشدید‌ها شدند (OR: 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 0.54؛ 341 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 65%؛ شواهد با کیفیت متوسط). این به معنای تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای حصول یک پیامد مثبت اضافی در حد 4 تعبیر می‌شود (95% CI؛ 3 تا 8). داده‌ها تفاوتی در فراوانی تشدیدها بین استفاده از ماکرولیدها (OR: 0.31؛ 95% CI؛ 0.08 تا 1.15؛ 43 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) و عدم مداخله نشان نداد. ماکرولیدها هم‌چنین با بهبود قابل توجه کیفیت زندگی نسبت به دارونما همراه بودند (MD: -8.90؛ 95% CI؛ 13.13- تا 4.67-؛ 68 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). هیچ شواهدی حاکی از کاهش در بستری بیمارستانی (OR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.19 تا 1.62؛ 151 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین)، در تعداد شرکت‌کنندگان با حوادث جانبی جدی، از جمله پنومونی، عفونت‌های تنفسی و غیر-تنفسی، هموپتزی (haemoptysis) و گاستروآنتریت (gastroenteritis)؛ (OR: 0.49؛ 95% CI؛ 0.20 تا 1.23؛ 326 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین) یا در شمار مبتلایان دچار حوادث جانبی (OR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.35؛ 435 شرکت‌کننده؛ پنج مطالعه؛ I² = 28%) در بزرگسالان با ماکرولیدها در مقایسه با دارونما، نیافتیم.

در کودکان، در کسانی که ماکرولیدها را در مقایسه با دارونما دریافت کرده بودند، کاهش فراوانی تشدیدها بیشتر بود (IRR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.35 تا 0.71؛ 89 کودک؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال تفاوت قابل توجهی در این گروه سنی از نظر موارد زیر نبود: بستری در بیمارستان (OR: 0.28؛ 95% CI؛ 0.07 تا 1.11؛ 89 کودک؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)، حوادث جانبی جدی، تعریف شده درون مطالعه به‌عنوان تشدید برونشکتازی یا تحقیقات مرتبط به برونشکتازی (OR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.17 تا 1.05؛ 89 کودک؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) یا حوادث جانبی (OR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.33 تا 1.83؛ 89 کودک؛ یک مطالعه) وجود نداشت. همان مطالعه، افزایش مقاومت باکتریایی به ماکرولیدها (OR: 7.13؛ 95% CI؛ 2.13 تا 23.79؛ 89 کودک؛ یک مطالعه)، افزایش مقاومت به استرپتوکوک پنومونیه(OR: 13.20؛ 95% CI؛ 1.61 تا 108.19؛ 89 کودک؛ یک مطالعه) و افزایش مقاومت به استافیلوکوک اورئوس (Staphylococcus aureus) (OR: 4.16؛ 95% CI؛ 1.06 تا 16.32؛ 89 کودک؛ یک مطالعه) با ماکرولیدها در مقایسه با دارونما را گزارش کرده بود. کیفیت زندگی در مطالعات کودکان گزارش نشده بود.