سه کارآزمایی را شامل 672 شرکت‌کننده‌ که به توصیف پنج مقایسه متمایز پرداخته بودند، وارد مرور کردیم. هر سه کارآزمایی توسط محققین اصلی مشابهی به اجرا درآمده بودند. تمای مطالعات از میتومایسین سی (mitomycin C; MMC) به عنوان عامل شیمی‌درمانی برای EMDA استفاده کرده بودند.

1. اینداکشن MMC-EMDA پس از جراحی در برابر اینداکشن باسیل کالمت-گرین (Bacillus Calmette-Guérin; BCG) پس از جراحی: بر مبنای نتایج به دست آمده از یک مطالعه با 72 شرکت‌کننده مبتلا به کارسینوم در محل (carcinoma in situ; CIS) و کارسینوم اوروتلیال pT1 به طور همزمان، ما درباره تاثیر MMC-EMDA بر زمان تا عود بیماری نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین) (خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.76؛ معادل 30 مورد بیشتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 180 مورد کمتر تا 380 مورد بیشتر). هیچ گونه پیشرفت در بیماری در هیچ یک از بازوهای درمانی در طول یک دوره سه ماهه پیگیری وجود نداشت. درباره بروز حوادث جانبی جدی (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.18 تا 3.11) نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین).

2. اینداکشن MMC-EMDA پس از جراحی در برابر اینداکشن انتشار غیر-فعال MMC؛ (passive diffusion; PD): بر مبنای نتایج به دست آمده از یک مطالعه شامل 72 شرکت‌کننده مبتلا به CIS و کارسینوم اوروتلیال pT1 به طور همزمان، MMC-EMDA پس از جراحی ممکن است (QoE پائین) عود بیماری را کاهش دهد (RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.44 تا 0.98؛ معادل 147 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 235 مورد کمتر تا 8 مورد کمتر). هیچ گونه پیشرفت در بیماری در هیچ یک از بازوهای درمانی در طول یک دوره سه ماهه پیگیری وجود نداشت. درباره تاثیر MMC-EMDA بر بروز حوادث جانبی جدی (RR: 1.50؛ 95% CI؛ 0.27 تا 8.45) نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین).

3. اینداکشن و نگهداشت MMC-EMDA پس از جراحی با BCG متوالی در برابر اینداکشن و نگهداشت BCG پس از جراحی: بر مبنای نتایج به دست آمده از یک مطالعه با 212 شرکت‌کننده مبتلا به کارسینوم اوروتلیال pT1 مثانه با یا بدون CIS؛ MMC-EMDA پس از جراحی با BCG متوالی ممکن است (QoE پائین) مدت زمان سپری شده تا عود بیماری (نسبت خطر (HR): 0.51؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.77؛ معادل 181 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 256 مورد کمتر تا 79 مورد کمتر) و مدت زمان سپری شده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.17 تا 0.75؛ معادل 63 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 82 مورد کمتر تا 24 مورد کمتر) را افزایش ‌دهد. درباره تاثیر MMC-EMDA بر بروز حوادث جانبی جدی (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.21 تا 4.94) نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین).

4. MMC-EMDA تک‌دوز پیش از جراحی در برابر MMC-PD تک‌دوز پس از جراحی: بر مبنای نتایج به دست آمده از یک مطالعه با 236 شرکت‌کننده مبتلا به pTa اولیه و کارسینوم اوروتلیال pT1؛ MMC-EMDA پیش از جراحی احتمالا (QoE متوسط) مدت زمان سپری شده تا عود بیماری را در یک دوره پیگیری با میانه 86 ماه افزایش می‌دهد (HR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.69؛ معادل 247 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 341 مورد کمتر تا 130 مورد کمتر). درباره تاثیر MMC-EMDA بر مدت زمان سپری شده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.00 تا 259.93؛ معادل 34 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 193 مورد کمتر تا 807 مورد بیشتر) و حوادث جانبی جدی (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.30 تا 2.05) نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین).

5. MMC-EMDA تک‌دوز پیش از جراحی در برابر TURBT به تنهایی: بر مبنای نتایج به دست آمده از یک مطالعه با 233 شرکت‌کننده مبتلا به pTa اولیه و کارسینوم اوروتلیال pT1؛ MMC-EMDA پیش از جراحی احتمالا (QoE متوسط) مدت زمان سپری شده تا عود بیماری را در یک دوره پیگیری با میانه 86 ماه افزایش می‌دهد (HR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.57؛ معادل 304 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 390 مورد کمتر تا 198 مورد کمتر). درباره تاثیر MMC-EMDA بر مدت زمان سپری شده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.00 تا 247.93؛ معادل 49 مورد کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده؛ 95% CI؛ 207 مورد کمتر تا 793 مورد بیشتر) یا بروز حوادث جانبی جدی (HR: 1.74؛ 95% CI؛ 0.52 تا 5.77) نامطمئن هستیم (QoE بسیار پائین).