موضوع چیست؟
نارسایی حاد کلیه (acute kidney injury; AKI) کاهش ناگهانی و معمولا برگشت‌پذیر در نرخ فیلتراسیون گلومرولی (glomerular filtration rate) است. هیچ نوع خاصی از درمان جایگزینی کلیه (درمانی که جایگزین عملکرد فیلتر کننده کلیه می‌شود) برای بیماران مبتلا به AKI، به وضوح مزیتی را نشان نداده‌اند. انتخاب درمان جایگزینی کلیه وابسته به یک سری از عوامل است، از جمله در دسترس بودن، مهارت پزشک، ثبات همودینامیک، و غیره.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
هدف این مرور ارزیابی مزایا و آسیب‌های دیالیز پریتونئال (peritoneal dialysis; PD) برای بیماران مبتلا به AKI در مقایسه با درمان برون‌پیکری (extracorporeal) (مثل همودیالیز) یا انواع دیگر PD است. مطالعات پایگاه ثبت گروه کلیه و پیوند در کاکرین را جست‌وجو کردیم.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (با 484 بیمار) معیارهای ورود ما را داشتند. پنج مطالعه PD با حجم بالا را با همودیالیز روزانه، همودیالیز روزانه طولانی، یا درمان مداوم جایگزینی کلیه مقایسه کردند، و یک مطالعه شدت‌های مختلف PD را روی بیماران مبتلا به AKI مقایسه کرد. در مقایسه با درمان برون‌پیکری، PD احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در مرگ‌ومیر به هر علتی یا بهبود عملکرد کلیه ایجاد می‌کند. PD احتمالا به طور خفیفی میزان خروج مایع را در مقایسه با درمان برون‌پیکری کاهش می‌دهد، و احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در عوارض عفونی ایجاد می‌کند. اینکه PD در مقایسه با درمان برون‌پیکری، تاثیری روی ارائه هفتگی Kt/V، تصحیح اسیدوز، یا مدت دیالیز دارد یا خیر، نامطمئن است.
یک مطالعه (61 شرکت‌کننده) بین PD با شدت بالا و پائین تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در مرگ‌ومیر به هر علتی، بهبود عملکرد کلیه، یا عفونت را گزارش کرد. ارائه هفتگی Kt/V و خروج مایع با PD شدت پائین در مقایسه با PD شدت بالا کمتر بود.
نتیجه‌گیری‌ها
در حال حاضر، شواهد کافی برای تعیین اینکه تفاوت چشم‌گیری در مرگ‌ومیر به هر علتی یا بهبود عملکرد کلیه بین بیماران تحت درمان با PD، درمان‌های برون‌پیکری، یا شدت PD وجود دارد یا خیر، در دسترس نیست.
بر اساس شواهد با قطعیت متوسط (مورتالیتی، بهبود عملکرد کلیه)، پائین (عوارض عفونی)، یا بسیار پائین (تصحیح اسیدوز)، احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین PD و درمان برون‌پیکری برای درمان AKI وجود دارد. خروج مایع (قطعیت پائین) و ارائه هفتگی Kt/V (قطعیت بسیار پائین) ممکن است با درمان برون‌پیکری بالاتر باشد.
دیالیز پریتونئال (peritoneal dialysis; PD) به عنوان یک روش ایمن و موثر در بیماران مبتلا به نارسایی حاد کلیه (acute kidney injury; AKI) توصیه شده است. اما، اینکه PD نسبت درمان برون‌پیکری (extracorporeal) (مثل همودیالیز (haemodialysis)) از لحاظ بهبود بقا، احیا عملکرد کلیه و پیامدهای متابولیک و بالینی بهتر است یا خیر، هنوز مشخص نیست.
هدف این مرور ارزیابی مزایا و آسیب‌های PD برای بیماران مبتلا به AKI در مقایسه با درمان برون‌پیکری یا روش‌های مختلف PD بود.
برای این مرور پایگاه ثبت مطالعات گروه کلیه و پیوند در کاکرین را تا تاریخ 29 می 2017 از طریق تماس با متخصصین اطلاعات با استفاده از اصطلاحات مرتبط با این مرور جست‌وجو کردیم. مطالعات این پایگاه ثبت با جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ و EMBASE، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، پورتال جست‌وجوی پایگاه ثبت بین‌المللی کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP)، و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند. بانک اطلاعاتی طب زیست-پزشکی چین را نیز جست‌وجو کردیم.
بیماران مبتلا به AKI که به صورت تصادفی‌سازی شده، PD، درمان برون‌پیکری، یا روش‌های مختلف PD را بدون توجه به سن، جنسیت، بیماری اولیه و دوره بالینی دریافت کردند.
غربالگری، انتخاب، استخراج داده، و ارزیابی کیفیت هر مقاله بازیابی شده توسط دو نویسنده مرور با استفاده از فرم‌های استاندارد شده انجام شد. در صورت ناقص بودن داده‌های منتشر شده، با نویسندگان تماس گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثرات-تصادفی انجام شده و نتایج به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند. ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از آماره Q کاکرین و تست I2 بررسی شد. پیامدهای مورد نظر شامل مورتالیتی به هر علتی، بهبود عمکلرد کلیه، ارائه Kt/V به صورت هفتگی، تصحیح اسیدوز، خروج مایع، مدت دیالیز، و عوارض عفونی می‌شود. اطمینان به شواهد با استفاده از درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) بررسی شد.
شش مطالعه (با 484 شرکت‌کننده) معیارهای ورود ما مطابقت داشتند. پنج مطالعه PD با حجم بالا را با همودیالیز روزانه، همودیالیز روزانه طولانی، یا درمان مداوم جایگزینی کلیه مقایسه کردند. یک مطالعه بر روی شدت PD متمرکز بود. خطر کلی سوگیری (bias) پائین تا نامشخص بود. در مقایسه با درمان برون‌پیکری، PD احتمالا منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در مورتالیتی به هر علتی (4 مطالعه، 383 شرکت‌کننده: RR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.55؛ I2 = 69%؛ شواهد با قطعیت متوسط)، یا بهبود عملکرد کلیه (3 مطالعه، 333 شرکت‌کننده: RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.35؛ I2 = 0%؛ شواهد با قطعیت متوسط) می‌شود. PD احتمالا به طور خفیفی میزان خروج مایع را در مقایسه با درمان برون‌پیکری کاهش می‌دهد (3 مطالعه، 313 شرکت‌کننده: تفاوت میانگین (MD): 0.59- لیتر/روز؛ 95% CI؛ 1.19- تا 0.01، I2 = 89%؛ شواهد با قطعیت پائین) و احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در عوارض جانبی عفونی ایجاد می‌کند (2 مطالعه، 263 شرکت‌کننده: RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.60 تا 1.78؛ I2 = 0%؛ شواهد با قطعیت پائین). اینکه PD در مقایسه با درمان برون‌پیکری تاثیری بر ارائه هفتگی Kt/V؛ (2 مطالعه، 263 شرکت‌کننده: MD: - 2.47؛ 95% CI؛ 5.17 - تا 0.22؛ I2 = 99%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، تصحیح اسیدوز (2 مطالعه، 89 شرکت‌کننده: RR: 1.32؛ 95% CI؛ 0.13 تا 13.60؛ I2 = 96%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، یا مدت دیالیز (2 مطالعه، 170 شرکت‌کننده: MD: - 1.01 ساعت؛ 95% CI؛ 91.49- تا 89.47 ؛ I2 = 98%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) دارد یا خیر، نامطمئن است. ناهمگونی زیاد بود و این ممکن است به دلیل استفاده از درمان‌های مختلف برون‌پیکری باشد.
یک مطالعه (با 61 شرکت‌کننده) بین PD با شدت بالا و پائین هچ تفاوتی را از نظر مورتالیتی به هر علتی، بهبود عملکرد کلیه، یا عفونت گزارش نکرد. ارائه هفتگی Kt/V و خروج مایع با PD شدت پائین در مقایسه با PD شدت بالا کمتر بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.