پیشینه
گاهی اوقات نیاز به قرار دادن لوله تنفسی در نای کودکان محتاج بی‌هوشی عمومی وجود دارد که این عمل را لوله‌گذاری می‌نامند. هم‌چنین لوله‌گذاری‌ها در شرایط اورژانسی مانند تروما، مشکلات تنفسی شدید و نارسایی قلبی انجام می‌گیرند. لوله‌گذاری به طور مرسوم با یک لارنگوسکوپ (laryngoscope) اجرا می‌شود که دستگاهی است که در بالای زبان قرار می‌گیرد تا امکان دید مستقیم را از تارهای صوتی فراهم کند. این عمل به عنوان لارنگوسکوپی مستقیم (direct laryngoscopy) شناخته می‌شود. ابزارهای جدیدی ایجاد شده‌اند که تارهای صوتی را از طریق یک دوربین ویدئویی دقیق قرار گرفته بر نوک ابزار نشان می‌دهد؛ این کار را لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی (videolaryngoscopy) می‌نامند.
تصور می‌شود لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، دید بهتری را از تارهای صوتی در قیاس با لارنگوسکوپی مستقیم ارائه می‌کند؛ اما این‌که این تجهیزات، قرار دادن آسان‌تر لوله تنفسی را امکان‌پذیر می‌سازد یا خیر، نامشخص باقی مانده است.
ویژگی‌های مطالعه
ما شواهد را درباره میزان اثربخشی لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی موقع مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم برای لوله‌گذاری در کودکان 28 روزه تا 18 ساله مرور کردیم. 12 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (803 کودک) را یافتیم که معیارهای ورود به مطالعه ما را داشتند. شواهد تا نوامبر 2015 به‌روز است. دوباره جست‌وجو را در ژانویه 2017 انجام دادیم و سه مطالعه در انتظار طبقه‌بندی را در هنگام به روز کردن این مرور خواهیم افزود.
نتایج کلیدی
به کارگیری لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی برای لوله‌گذاری، زمان طولانی‌تری می‌برد و احتمال بیشتری وجود دارد که ناموفق باشد (شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ تفاوت قابل توجهی میان لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی غیر-مستقیم در زمان ارزیابی موفقیت تلاش اول برای لوله‌گذاری یافت نشد (شواهد با کیفیت پائین). فقط مطالعات اندکی تاثیر لوله‌گذاری را بر پاسخ همودینامیک نامطلوب شامل تغییرات در اشباع‌پذیری اکسیژن، ضربان قلب و تروما به دهان و نای گزارش کرده بودند. بنابراین، نتیجه‌گیری درباره عوارض جانبی کلی دشوار بود (شواهد با کیفیت بسیار پائین). ممکن است لارنگوسکوپی غیر-مستقیم، دید بهتری را از تارهای صوتی فراهم کند.
کیفیت شواهد
ما تفاوت قابل توجهی را در نتایج حاصل از مطالعات وارد شده از نظر ارزیابی زمان لوله‌گذاری، تعداد تلاش‌ها برای لوله‌گذاری، تعداد لوله‌گذاری‌های ناموفق، عوارض جانبی و ارزیابی‌های نحوه دیده شدن تارهای صوتی یافتیم. بودجه هیچ یک از مطالعات وارد شده توسط یک سازنده لارنگوسکوپ تامین نشده بود؛ از این رو، خطر سوگیری (bias) دیگر به حداقل رسیده بود. کیفیت مطالعات متفاوت بوده و فقط اندکی دارای بالاترین کیفیت بودند. با توجه به این دلایل، کیفیت کلی شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
شواهد نشان می‌دهد که لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، منجر به زمان لوله‌گذاری طولانی همراه با افزایش نرخ شکست درمان در هنگام مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم می‌شود (شواهد با کیفیت بسیار پائین به علت عدم دقت، ناهمگونی و محدودیت‌های مطالعه). نویسندگان این مرور در رسیدن به نتیجه‌گیری درباره پاسخ‌های همودینامیک نامطلوب و سایر عوارض جانبی لوله‌گذاری دچار اشکال شدند؛ زیرا فقط تعداد اندکی کودک مبتلا به این پیامدها گزارش شده بودند. شاید استفاده از لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، منجر به بهبود دید تارهای صوتی شود؛ اما ناهمگونی مشخص بین مطالعات، نتیجه‌گیری را راجع به این پیامد برای نویسندگان مرور دشوار ساخته بود.
لارنگوسکوپی مستقیم (direct laryngoscopy)، روشی است که در حال حاضر برای لوله‌گذاری داخل نای در کودکان استفاده می‌شود. این عمل گاهی اوقات دید ضعیف غیر-منتظره‌ای را از لارنژیال (laryngeal) ارائه می‌کند. لارنگوسکوپی غیر-مستقیم، دیدن تارهای صوتی با وسیله‌ای غیر از دیدن مستقیم، با احتمال بهبود پیامدها است. منابع علمی کنونی موجود را مرور کرده و یک متاآنالیز برای مقایسه لارنگوسکوپی مستقیم در برابر غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی (videolaryngoscopy)، با توجه به اثربخشی و عوارض جانبی انجام دادیم.
ارزیابی اثربخشی لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی در برابر لارنگوسکوپی مستقیم برای لوله‌گذاری کودکان با توجه به زمان لوله‌گذاری، تعداد تلاش‌ها در لوله‌گذاری و پاسخ‌های همودینامیک (haemodynamic) نامطلوب به لوله‌گذاری داخل نای. هم‌چنین سایر پاسخ‌های نامطلوب را به لوله‌گذاری، از جمله تروما به ساختارهای دهانی، فارنژیال و لارنژیال ارزیابی کرده و نمرات دید تارهای صوتی را بررسی کردیم.
در نوامبر 2015 در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL)؛ و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی (www.clinicaltrials.gov وwww.controlledtrials) جست‌وجو کردیم. دوباره جست‌وجو را در ژانویه 2017 انجام دادیم. ما مطالعات جدیدی را از مزایای بالقوه به فهرست «مطالعات در انتظار طبقه‌بندی» اضافه کرده و آنها را به یافته‌های مرور رسمی در جریان به روز کردن مرور خواهیم افزود. بررسی منابع و جست‌وجوی مبتنی بر استناد (citation searching) را انجام داده و با نویسندگان داده‌های منتشر نشده برای کسب اطلاعات بیش‌تر تماس گرفتیم. هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را وارد کردیم. شرکت‌کنندگان، کودکان از سن 28 روز تا 18 سال بودند. محققان، لوله‌گذاری‌ها را با استفاده از نوعی لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، در برابر لارنگوسکوپی مستقیم انجام دادند.
از پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی کاکرین استفاده کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین را مرور، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند.
12 مطالعه (803 کودک) را در این مرور و متاآنالیز برگزیدیم. سه مطالعه در انتظار طبقه‌بندی و دو مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم.
نتایج کارآزمایی‌ها نشان داد که نیاز به زمان لوله‌گذاری بیشتری در هنگام استفاده از لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی به جای لارنگوسکوپی مستقیم وجود داشت (12 کارآزمایی؛ n = 798؛ تفاوت میانگین (MD): 5.49 ثانیه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.37 تا 9.60؛ I2 = 90%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). پژوهشگران هیچ تفاوت چشم‌گیری را میان لارنگوسکوپی مستقیم و غیر-مستقیم در ارزیابی موفقیت نخستین تلاش برای لوله‌گذاری نیافتند (11 کارآزمایی؛ n = 749؛ خطر نسبی (RR): 0.96؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.02؛ I2 = 67%؛ شواهد با کیفیت پائین) و مشاهده کردند که لوله‌گذاری ناموفق (پنج کارآزمایی؛ n = 263) به طور قابل توجهی در گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی افزایش یافته بود (RR: 4.93؛ 95% CI؛ 1.33تا 18.31؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین). پنج مطالعه، تاثیر لوله‌گذاری را بر اشباع‌پذیری اکسیژن گزارش کرده بودند (n = 272؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). پنج کودک، دچار عدم اشباع‌پذیری (desaturation) حین لوله‌گذاری شده بودند: یکی از گروه لارنگوسکوپی مستقیم و چهار مورد از گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی.
دو مطالعه (n = 100)، سایر پاسخ‌های همودینامیک را به لوله‌گذاری گزارش کرده بودند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). یک مطالعه، افزایش معنادار را در ضربان قلب پنج دقیقه پس از لوله‌گذاری در گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم ذکر کرده بود (P = 0.007)؛ مطالعه دیگری، بیانگر این بود که تغییر ضربان قلب در گروه لارنگوسکوپی مستقیم، به صورت چشم‌گیری کمتر از تغییر ضربان قلب در گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی بود (P < 0.001). در مجموع پنج مطالعه (n = 244؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، شواهد مربوط به ترومای ناشی از لوله‌گذاری را بررسی کرده بودند. محققان گزارش کرده بودند که فقط دو کودک از گروه لارنگوسکوپی مستقیم در مقایسه با هیچ کودکی از گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، دچار تروما شده بودند.
استفاده از گروه لارنگوسکوپی غیر-مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، درصد مشاهده منفذ گلوت (percentage of glottic opening) را بهبود بخشیده بود (پنج کارآزمایی؛ n = 256). مطالعات هیچ تفاوت قابل توجهی را در نمره Cormack و Lehane (C & L) گرید 1 ذکر نکردند (سه کارآزمایی؛ n = 190؛ RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.21؛ I2 = 59%).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.