ما 22 مورد RCT و چهار مورد شبه-RCT را با 2272 شرکت‌کننده وارد کردیم. مولفه‌های مداخله را به چهار گروه تقسیم کردیم: آموزشی و روان‌شناسی، آموزشی و فیزیکی، فیزیکی ‌و روان‌شناسی، و آموزشی، فیزیکی و روان‌شناسی. بیشتر مطالعات از مراقبت‌ معمول (خدمات پیگیری روتین پزشکی) به عنوان مقایسه کننده استفاده کردند. چند مطالعه از مداخله سطح پائین‌تر یا نوع مختلف (مانند مدیریت استرس یا ورزش) یا کنترل توجه به عنوان مقایسه کننده استفاده کردند.

از ارزیابی عملکردی درمان سرطان-پستان (Functional Assessment of Cancer Therapy-Breast; FACT B)، سازمان اروپایی برای تحقیقات و درمان سرطان جهت بررسی کیفیت زندگی C30؛ (European Organisation for Research and Treatment of Cancer Quality of Life C30; EORTC C30)، کیفیت زندگی (QoL) سرطان پستان، و پرسشنامه SF36 برای ارزیابی کیفیت زندگی استفاده کردیم. از آن‌جا که برنامه‌های HBMS توسط FACT-B و EORTC C30 اندازه‌گیری می‌شوند، ممکن است کیفیت زندگی مختص سرطان پستان و کیفیت زندگی جهانی را بلافاصله بعد از مداخله افزایش دهند (FACT-B: تفاوت میانگین (MD): 4.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.33 تا 6.78؛ 7 مطالعه؛ 764 شرکت‌کننده؛ EORTC: MD: 4.38؛ 95% CI؛ 0.11 تا 8.64؛ 6 مطالعه؛ 299 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت در کیفیت زندگی بر اساس اندازه‌گیری توسط QoL مرتبط با سرطان پستان (QoL-Breast Cancer) یا SF-36 وجود نداشت (QoL-Breastr: MD: 0.42؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.85؛ 2 مطالعه؛ 111 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین؛ نمرات فیزیکی کامپوزیت SF36: MD: 0.55؛ 95% CI؛ 3.52 - تا 4.63؛ 2 مطالعه؛ 308 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).

ما الگوی مشابهی را یک تا سه ماه پس از مداخله مشاهده کردیم: FACT-B (MD: 6.10؛ 95% CI؛ 2.48 تا 9.72؛ 2 مطالعه؛ 426 شرکت‌کننده)، EORTC-C30 (MD: 6.32؛ 95% CI؛ 0.61 تا 12.04؛ 2 مطالعه؛ 172 شرکت‌کننده) و QoL مرتبط با سرطان پستان (MD: 0.45؛ 95% CI؛ 0.19 - تا 1.09؛ 1 مطالعه؛ 61 شرکت‌کننده). طی چهار تا شش ماه و 12 ماه، هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت در کیفیت زندگی بین گروه‌ها وجود نداشت (چهار تا شش ماه: EROTC؛ MD: 0.08؛ 95% CI؛ 7.28- تا 7.44؛ 2 مطالعه؛ 117 شرکت‌کننده؛ SF-36؛ MD: -1.05؛ 95% CI؛ 5.60- تا 3.51؛ 2 مطالعه؛ 308 شرکت‌کننده؛ 12 ماه: EORTC؛ MD: 2.04؛ 95% CI؛ 9.91- تا 13.99؛ 1 مطالعه؛ 57 شرکت‌کننده).

وضعیت عملکردی در یافته‌های خرده مقیاس کیفیت زندگی گنجانده شد. برنامه‌های HBMS ممکن است اضطراب را (MD در مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS): 1.01-؛ 95% CI؛ 1.94- تا 0.08-؛ 5 مطالعه؛ 253 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) در مقایسه با کنترل بلافاصله پس از مداخله کاهش دهد اما این تاثیر در چهار تا شش ماه ادامه نیافت. هیچ شواهدی مبنی بر بهبود افسردگی بلافاصله بعد از HBMS (MD در HADS؛ 1.36-؛ 95% CI؛ 2.94- تا 0.22؛ 4 مطالعه؛ 213 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) یا در پیگیری وجود نداشت. برنامه‌های HBMS هم‌چنین ممکن است خستگی (MD: -1.11؛ 95% CI؛ 1.78- تا 0.45-؛ 3 مطالعه؛ 127 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و بی‌خوابی (MD: -1.81؛ 95% CI؛ 3.34- تا 0.27-؛ 3 مطالعه؛ 185 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) را کاهش دهند.

هیچ کدام از مطالعات وارد شده خدمات مورد نیاز و مورد استفاده و هزینه‌های مراقبت‌ را گزارش نکردند، و بنابراین تاثیر برنامه‌های HBMS بر استفاده متخصصان مراقبت سلامت و هزینه‌ها ناشناخته است. با توجه به تغییرات موجود در روش‌های ارزیابی پایبندی در هشت مطالعه، نتوانستیم نتایج را برای متاآنالیز (meta-analysis) ترکیب کنیم. با توجه به نرخ پایبندی 58% تا 100% گزارش شده، نتایج را به‌صورت روایت‌گونه (narrative) سنتز کردیم.