آمبولی ریه (pulmonary embolism) یک لخته خونی است که جریان خون را به بخشی از ریه‌ها مسدود می‌کند. زنان باردار در معرض خطر بالای آمبولی ریه قرار دارند و علت اصلی مرگ‌ومیر در دوران بارداری است. زنان در معرض خطر با داروهای رقیق کننده خون درمان می‌شوند. مهم است که هیچ بیماری از دست نرود و از درمان بی‌مورد در زنان بدون بیماری پیشگیری شود. این بیماری را می‌توان از طریق تکنیک‌های مختلف اسکن تشخیص داد. در مورد عملکرد این تست‌ها در دوران بارداری اطلاعات کمی در دست است، که ممکن است متفاوت از عملکرد آنها در بارداری باشد. ما این مرور را انجام دادیم تا دقت تست‌های تصویربرداری زیر را برای تشخیص آمبولی ریه در دوران بارداری تعیین کنیم: آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی (computed tomography pulmonary angiography)، سینتی‏گرافی ریه (lung scintigraphy) و آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (magnetic resonance angiography).

11 مطالعه (موجود تا جولای 2015) را پیدا کردیم که نتایج 695 آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی، نتایج 665 سینتی‏گرافی ریوی و هیچ موردی را از آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی توصیف کرده‌اند. مطالعات در مورد سینتی‏گرافی ریوی تکنیک‌های مختلفی داشتند. به طور کلی، این مطالعات کیفیت پائین داشتند؛ بنابراین، نمی‌توانیم نتایج را با هم مقایسه کنیم تا تخمین دقیقی از دقت آنها را به دست آوریم. مطالعات شناسایی شده از نظر بالینی بیماران را پیگیری کردند تا تایید عدم وجود آمبولی ریوی که در اسکن اولیه نشان داده شده، مسجل شود، ازاین‌رو می‌توان از اطلاعات فقط برای نتیجه‌گیری در مورد توانایی این تست‌های تصویربرداری برای رد تشخیص آمبولی ریوی، نه بر توانایی آنها در ایجاد تشخیص، استفاده کرد.

هر دو تست آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی و سینتی‏گرافی ریوی برای رد تشخیص آمبولی ریوی در دوران بارداری مناسب است. تقریبا هیچ موردی از دست نرفته بود، به خصوص زمانی که تست تصویربرداری عدم بیماری را بدون شک و تردید نشان داده بود. با این حال، این نتیجه باید با توجه به کیفیت پائین و تفاوت بین مطالعات شناسایی شده تفسیر شود. حدود 5% از اسکن‌ها نامشخص بود، اما این میزان در یک مطالعه 36% بود. حدود 3% از همه زنان که در این مطالعه بودند، آمبولی ریه داشتند. ما نمی‌دانیم که کدام تست بهتر است، زیرا تست‌ها به‌طور مستقیم در همان بیماران مقایسه نمی‌شود و جنبه‌های دیگر نیز علاوه بر دقت تست باید مورد توجه قرار گیرند. محدودیت‌های عمده این مرور عبارتند از استفاده از پیگیری بالینی درون مطالعات برای تایید عدم وجود بیماری، نتایج غیر-قابل تشخیص و عدم توانایی مطالعات برای ارائه اطلاعات در مورد دقت این تست‌ها در ایجاد و نه رد تشخیص. پژوهش‌های با کیفیت بالا برای بررسی استفاده از آنژیوگرافی ریوی، سینتی‏گرافی ریوی و آنژیوگرافی ریوی مغناطیسی در گروه‌های مشابه انجام می‌شود.