سوال مطالعه مروری: آیا ملین گلیسیرین (تنقیه/شیاف) برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل غذایی در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW)، بی‌خطر و موثر است؟
پیشینه: نوزادان نارس در معرض خطر عدم تحمل غذایی هستند. عواملی که منجر به عدم تحمل غذایی در نوزادان می‌شود، بسیار بوده و شامل تحرک نارس روده و افزایش ویسکوزیته مکونیوم (viscosity of meconium) است. افزایش عبور مدفوع اول (مکونیوم) ممکن است توانایی نوزادان نارس را به تحمل غذا افزایش داده و مدت زمان لازم را برای دریافت مایعات داخل وریدی کاهش دهد.
ویژگی‌های مطالعه: در این مرور، سه مطالعه شناسایی شد که در آنها استفاده از شیاف گلیسیرین برای پیشگیری از عدم تحمل غذایی در نوزادان نارس بررسی شده بود.
یافته‌های کلیدی: نتایج این مرور نشان داد که تنقیه گلیسیرین داده شده به نوزادان نارس به صورت پروفیلاکتیک، نه مدت زمان تغذیه با غذای کامل را کاهش می‌دهد و نه مدت زمان تخلیه آن را. با این حال، داده‌های موجود بسیار محدودتر از آن است که بتوان بر اساس آنها به یک نتیجه‌گیری قوی دست یافت.
نتیجه‌گیری‌ها: شواهد موجود در این مرور درباره ملین گلیسیرین، از استفاده روزمره پروفیلاکتیک از ملین گلیسیرین به عنوان یک عمل بالینی پشتیبانی نمی‌کند. برای تایید یا رد اثربخشی و بی‌خطری ملین گلیسیرین برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل تغذیه در نوزادان VLBW، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
شواهد موجود در این مرور درباره ملین گلیسیرین، از استفاده روزمره از ملین گلیسیرین پروفیلاکتیک به عنوان یک عمل بالینی پشتیبانی نمی‌کند. برای تایید یا رد اثربخشی و بی‌خطری ملین گلیسیرین برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل تغذیه در نوزادان VLBW، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
عدم تحمل تغذیه یک مشکل بالینی شایع میان نوزادان نارس است. این مساله ممکن است یک علامت اولیه از انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis)، سپسیس (sepsis) یا دیگر مشکلات جدی مربوط به دستگاه گوارش یا ممکن است ناشی از نارس بودن روده با عبور با تاخیر مکونیوم باشد. ملین‌های گلیسیرین، با عمل کردن به صورت یک عامل دهیدراته کننده اسمزی و افزایش فشار اسمزی روده، عبور مکونیوم را تحریک می‌کند؛ این ملین‌ها انقباض رکتوم را تحریک کرده و با این کار به طور بالقوه، بروز عدم تحمل تغذیه را کاهش می‌دهند.
این مطالعه جهت ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری ملین گلیسیرین (تنقیه/شیاف) برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل غذایی در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW) صورت گرفته است.
در این مطالعه، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 4؛ 2015)؛ MEDLINE؛ EMBASE و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) را جست‌وجو کردیم. در این زمینه، تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، بدون محدودیت زبانی جست‌وجو شد. هم‌چنین منابع مطالعات شناسایی شده و مرورهای انجام شده درباره موضوع این مطالعه جست‌وجو کرده و برای یافتن مقالات بیشتر به صورت دستی جست‌وجو کردیم. بانک‌های اطلاعاتی نگهداری شده توسط مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده (US National Institutes of Health) (در www.clinicaltrials.gov) و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی اروپایی (european trial registries) را برای شناسایی کارآزمایی‌های در حال انجام، جست‌وجو کردیم.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را که در آنها نوزادان نارس با سن بارداری (gestational age; GA) زیر 32 هفته و/یا دارای وزن کمتر از 1500 گرم در زمان تولد وارد مطالعه کرده بودند، برای این مطالعه در نظر گرفته شده است. کارآزمایی‌هایی را وارد مرور کردیم که در آنها ملین گلیسیرین تجویز شده و حداقل یک پیامد بالینی از پیش تعیین شده اندازه‌گیری شده بود.
در این مرور از روش‌های استاندارد مرکز همکاری‌های کاکرین (The Cochrane Collaboration) و گروه نوزادان در کاکرین، برای ارزیابی کیفیت روش‌شناسی استفاده شده در کارآزمایی‌ها، برای گردآوری داده‌ها و آنالیز آنها استفاده شد.
تعداد سه کارآزمایی شناسایی شد که در آنها استفاده از ملین گلیسیرین پروفیلاکتیک در نوزادان نارس بررسی شده بود. هیچ کارآزمایی که استفاده درمانی از ملین گلیسیرین را برای عدم تحمل غذایی ارزیابی کرده باشد، یافت نشد. مرور حاضر نشان داد که اجرای برنامه پروفیلاکتیک ملین گلیسیرین، مدت زمان لازم تا رسیدن به تغذیه کامل روده‌ای را کاهش نمی‌دهد و بر پیامدهای ثانویه، از جمله طول مدت زمان بستری، مورتالیتی و وزن در زمان ترخیص، تاثیری ندارد. برنامه پروفیلاکتیک ملین گلیسیرین منجر به شکست تعداد کمتری از نوزادان در دفع مدفوع طی 48 ساعت اول تولد شد. در کارآزمایی‌های وارد شده هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشده است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.