سوال مطالعه مروری
1. تاثیر درمان با اینداکترول (indacaterol) در برابر عدم درمان بر COPD پایدار چیست؟
2. تاثیر درمان با اینداکترول در برابر تجویز دو بار در روز بتا 2 -آگونیست‌ها بر COPD پایدار چیست؟
پیشینه
بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) یک بیماری پیشرونده ریه است که باعث تنگی نفس و اختلال در کیفیت زندگی می‌شود. علاوه بر این، بدتر شدن ناگهانی نشانه‌ها (تشدیدهای حاد) ممکن است نیاز به درمان بیشتر یا بستری شدن در بیمارستان داشته و موجب اختلال بیشتر در کیفیت زندگی شوند.
چندین داروی مختلف را می‌توان برای درمان بیماران مبتلا به COPD استفاده کرد؛ بتا 2 -آگونیست‌های استنشاقی طولانی‌اثر نمونه‌ای از این داروها هستند. تا همین اواخر، لازم بود بتا 2 -آگونیست‌های استنشاقی طولانی‌اثر با دوزبندی دو بار در روز تجویز شوند. اینداکترول یک بتا 2 -آگونیست استنشاقی است که نیاز به دوز یک بار در روز دارد.
هدف ما ارزیابی موارد زیر بود.
1. تاثیر اینداکترول در درمان شرکت‌کنندگان مبتلا به COPD پایدار.
2. چگونگی مقایسه اینداکترول با بتا 2 -آگونیست‌های جایگزین طولانی‌اثر موجود که دو بار در روز مصرف می‌شوند.
ویژگی‌های مطالعه
تعداد 13 کارآزمایی با مجموع 9961 شرکت‌کننده در این مرور گنجانده شدند. ده کارآزمایی با مجموع 8562 شرکت‌کننده شامل مقایسه اینداکترول در برابر دارونما بودند. پنج کارآزمایی با مجموع 4133 شرکت‌کننده شامل مقایسه اینداکترول در برابر بتا 2 -آگونیست دو بار در روز بودند. دو کارآزمایی شامل مقایسه اینداکترول در برابر دارونما و اینداکترول در برابر بتا 2 -آگونیست دو بار در روز بود. کارآزمایی‌ها میان 12 و 52 هفته طول کشیده و دوزهای میان 75 میکروگرم و 600 میکروگرم را مقایسه کردند. در بیشتر کارآزمایی‌ها، میانگین حجم بازدمی اجباری در 1 ثانیه (FEV 1 ) تقریبا 50% میزان پیش‌بینی شده بود.
نتایج کلیدی
1. اینداکترول یک داروی موثر برای درمان بیماران مبتلا به COPD پایدار است. این دارو باعث بهبود عملکرد ریه و کیفیت زندگی می‌شود.
2. اینداکترول منجر به بهبود عملکرد ریه شد که از نظر بالینی مشابه بهبودهایی بود که با مصرف دو بار در روز بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر مشاهده شد.
3. هیچ تفاوت قابل اندازه‌گیری میان اینداکترول و مصرف دو بار در روز بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر از لحاظ کیفیت زندگی مشاهده نشد، اما وجود تفاوت‌های مهم را نمی‌توان رد کرد.
4. تفاوت معنی‌داری در تعداد شرکت‌کنندگانی که از یک عارضه جانبی جدی یا از مورتالیتی رنج می‌بردند، مشاهده نشد اما فواصل اطمینان بیش از حد گسترده بودند زیرا کم بودن تعداد رویدادها را می‌توان برای منتفی دانستن تفاوت‌های مهم مورد استفاده قرار داد.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد در سطح بالا قضاوت شد.
خلاصه
اینداکترول یک درمان موثر برای بیماران مبتلا به COPD پایدار است؛ مزایایی دارد که از نظر بالینی مشابه با داروهای موجود با دوز دو بار در روز از همان کلاس دارویی است، اما مزیت احتمالی دوز یک بار در روز را ارائه می‌دهد.
برای بیماران مبتلا به COPD پایدار، استفاده از اینداکترول در برابر دارونما منجر به بهبودهایی با اهمیت آماری و بالینی در عملکرد ریه و کیفیت زندگی آنها می‌شود. مزیت بالینی برای عملکرد ریه حداقل به اندازه مواردی است که در تجویز دو بار در روز بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر مشاهده می‌شود، اما تاثیر مقایسه‌ای بر کیفیت زندگی هم‌چنان نامطمئن است، زیرا وجود تفاوت‌های مهم را نمی‌توان رد کرد.
اینداکترول (indacaterol) یک بتا 2 -آگونیست طولانی‌اثر استنشاقی است که یک بار در روز تجویز می‌شود و به عنوان درمانی برای بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) مورد بررسی قرار گرفته است. چهار دوز مختلف (75 میکروگرم، 150 میکروگرم، 300 میکروگرم و 600 میکروگرم) آن ارزیابی شده‌اند. تاثیرات نسبی دوزهای مختلف اینداکترول یک بار در روز در مدیریت بیماران مبتلا به COPD نامطمئن است.
مقایسه اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف اینداکترول در برابر دارونما (placebo) و بتا 2 -آگونیست‌های جایگزین طولانی‌اثر دو بار در روز در درمان بیماران مبتلا به COPD پایدار.
کارآزمایی‌هایی را از پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (CAGR) شناسایی کرده، مجلات تنفسی و چکیده‌های جلسات را به صورت دستی جست‌وجو کرده و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های Novartis و ClinicalTrials.gov را جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو 8 نوامبر 2014 بود.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که اینداکترول را در هر دوزی در برابر دارونما یا بتا 2 -آگونیست‌های جایگزین طولانی‌اثر مقایسه کردند. کارآزمایی‌ها می‌بایست حداقل 12 هفته طول کشیده و شامل بزرگسالان بالای 18 سال مبتلا به COPD با تائید اسپیرومتری بودند.
دو نویسنده مرور (JBG؛ EJD) به‌طور مستقل از هم، همه استنادهای شناسایی شده را از طریق جست‌وجو برای ورود بررسی کردند. اختلاف‌نظرها از طریق بحث یا در صورت لزوم توسط نویسنده سوم مرور (RWB) برطرف شد. یک نویسنده مرور (JBG) داده‌ها را از کارآزمایی‌های شناسایی شده در جست‌وجو استخراج کرد و این داده‌ها را برای آنالیز آماری در Review Manager 5.1 وارد کرد. ورود داده‌ها توسط نویسنده دوم مرور (EJD؛ CJC) به صورت متقاطع بررسی شد.
در کل 13 کارآزمایی با 9961 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. ده کارآزمایی با مجموع 8562 شرکت‌کننده شامل مقایسه اینداکترول در برابر دارونما بودند. پنج کارآزمایی با مجموع 4133 شرکت‌کننده شامل مقایسه اینداکترول در برابر بتا 2 -آگونیست دو بار در روز بودند. بتا 2 -آگونیست‌های مقایسه کننده عبارت بودند از سالمترول (salmeterol)، فورموترول (formoterol ) و افورموترول (eformoterol). یکی از این کارآزمایی‌ها، با مجموع 90 شرکت‌کننده، هیچ داده‌ای را ارائه نداد که بتوان از آن در این مرور استفاده کرد. دو کارآزمایی شامل مقایسه اینداکترول در برابر دارونما و اینداکترول در برابر بتا 2 -آگونیست دو بار در روز بود. طول دوره کارآزمایی‌ها میان 12 هفته و 52 هفته متغیر بود. کیفیت کلی شواهد قوی بوده و خطر سوگیری (bias) در اکثر مطالعات وارد شده در حداقل میزان خود قرار داشت. شرکت‌کنندگان وارد شده مبتلا به COPD پایدار در طیف وسیعی از شدت‌های اسپیرومتری بودند. حجم بازدمی اجباری در 1 ثانیه (FEV 1 ) عموما میان 30% و 80% میزان پیش‌بینی شده، و میانگین FEV 1 تقریبا 50% میزان پیش‌بینی شده در اکثر مطالعات بودند. بیماران مبتلا به بیماری تنفسی هم‌زمان، از جمله آسم، از مطالعه خارج شدند. استفاده هم‌زمان از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی مجاز بود.
هدف اصلی مقایسه FEV 1 در پایان دوز، نرخ تشدید حملات و کیفیت زندگی بود. عوارض جانبی قابل‌توجه، مورتالیتی و تنگی نفس، به عنوان پیامدهای ثانویه در نظر گرفته شدند. بهبودی قابل‌توجه و مرتبط بالینی در سطح FEV 1 با اینداکترول در مقایسه با دارونما مشاهده شد (تفاوت میانگین (MD): 149.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 137.09 تا 161.12). علاوه بر این، در مقایسه با دارونما، بهبودی قابل‌توجهی در میانگین نمره پرسشنامه تنفسی سنت جورج (SGRQ) گزارش شد (MD: -3.60؛ 95% CI؛ 4.36- تا 2.83-)، نسبتی از شرکت‌کنندگان که بهبودی بالینی مرتبط را در نمره SGRQ نشان دادند، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر بود (نسبت شانس (OR): 1.64؛ 95% CI؛ 1.46 تا 1.845). در مقایسه با بتا 2 -آگونیست‌های دو بار در روز، افزایشی اندک اما دارای اهمیت آماری در FEV 1 با اینداکترول مشاهده شد (MD؛ 61.71 میلی‌لیتر؛ 95% CI؛ 41.24 تا 82.17). تفاوت میان اینداکترول و بتا 2 -آگونیست‌های دو بار در روز از لحاظ میانگین نمرات SGRQ (MD: -0.81؛ 95% CI؛ 2.28- تا 0.66) و نسبتی از شرکت‌کنندگان که به بهبودهای بالینی مرتبط در نمرات SGRQ دست یافتند (OR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.32) از اهمیت آماری برخوردار نبود، اما فواصل اطمینان آنقدر گسترده هستند که نمی‌توان درباره اینکه درمان‌ها یکسان هستند یا خیر، نتیجه‌گیری کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.